Solvit in has fallax ora execrantia voces;
"Dormis, Nate? etiamne tuos sopor opprimit ar-
Immemor! O fidei, pecorumque oblite tuorum,
Dum cathedram, venerande, tuam, diademaque
Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe;
Dumque pharetrati spernunt tua jura Britanni?
Surge, age! surge, piger! Latius quem Cæsar ado-
Cui reserata patet convexi janua cæli,
[rat,
Turgentes animos, et fastus frange procaces,
Sacrilegique sciant, tua quid maledictio possit,
Et quid Apostolicæ possit custodia clavis;
Et memor Hesperiæ disjectam ulciscere classem,
Mersaque Iberorum lato vexilla profundo,
Sanctorumque cruci tot corpora fixa probrosæ,
Thermodoontea nuper regnante puella.
At tu si tenero mavis torpescere lecto,
Crescentesque negas hosti contundere vires;
Tyrrhenum implebit numeroso milite pontum,
Signaque Aventino ponet fulgentia colle:
Relliquias veterum franget, flammisque cremabit;
Sacraque calcabit pedibus tua colla profanis,
Cujus gaudebant soleis dare basia reges.
Nec tamen hunc bellis et aperto Marte lacesses;
Irritus ille labor: tu callidus utere fraude:
Quælibet hæreticis disponere retia fas est.
Jamque ad consilium extremis rex magnus ab oris
Patricios vocat, et procerum de stirpe creatos,
Grandævosque patres, trabeâ canisque verendos;
Hos tu membratim poteris conspergere in auras,
Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne
Ædibus injecto, quà convenere, sub imis.
Protinùs ipse-igitur, quoscunque habet Anglia
Propositi factique mone: quisquamne tuorum
Audebit summi non jussa facessere Papæ ?
Perculsosque metu subito, casuque stupentes,
Invadat vel Gallus atrox, vel sævus Iberus.
Sæcula sic illic tandem Mariana redibunt,
Tuque in belligeros iterum dominaberis Anglos.
Et, nequid timeas, divos divasque secundas
Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis."
Dixit; et, adscitos ponens malefidus amictus,
Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen.
Jam rosea Eoas pandens Tithonia portas
Vestit inauratas redeunti lumine terras;
Mæstaque, adhuc nigri deplorans funera nati,
Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis:
Cùm somnos pepulit stellatæ janitor aulæ,
Nocturnos visûs et somnia grata revolvens.
Est locus æternâ septus caligine noctis,
Vasta ruinosi quondam fundamina tecti,
Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilinguis,
Effera quos uno peperit Discordia partu.
Hic inter cæmenta jacent, præruptaque saxa,
Ossa inhumata virûm, et trajecta cadavera ferro;
Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis,
Jurgiaque, et stimulis armata Calumnia fauces,
Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur,
Et Timor, exanguisque locum circumvolat Horror;
Perpetuoque leves per muta silentia Manes
Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat.
Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri
Et Phonos, et Prodotes; nulloque sequente per
Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus umbris,
Diffugiunt sontes, et retrò lumina vortunt:
Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles
Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur:
" Finibus occiduis circumfusum incolit æquor Gens exosa mihi; prudens Natura negavit Indignam penitùs nostro conjungere mundo : Illuc, sic jubeo celeri contendite gressu, Tartareoque leves difflentur pulvere in auras Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago: Et, quotquot fidei caluere cupidine veræ, Consilii socios adhibete, operisque ministros." Finierat; rigidi cupidè paruere gemelli.
Interea longo flectens curvaminc cælos Despicit ætheria Dominus qui fulgurat arce, Vanaque perversæ ridet conamina turbæ; Atque sui causam populi volet ipse tueri.
Esse ferunt spatium, quà distat ab Aside terrâ
Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas;
Hîc turris posita est Titanidos ardua Famæ,
Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris
Quàm superimpositum vel Athos vel Pelion Ossæ.
Mille fores aditusque patent, totidemque fenestræ;
Amplaque per tenues translucent atria muros :
Excitat hic varios plebs agglomerata susurros;
Qualitèr instrepitant circum mulctralia bombis
Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco,
Dum Canis æstivum cæli petit ardua culmen.
Ipsa quidem summâ sedet ultrix matris in arce;
Auribus innumeris cinctum caput eminet olli,
Queis sonitum exiguum trahit, atque levissima
captat
Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis.
Nec tot, Aristoride! servator inique juvencæ
Isidos, immiti volvebas lumina vultu,
Lumina non unquam tacito nutantia somno,
Lumina subjectas latè spectantia terras.
Istis illa solet loca luce carentia sæpè
Perlustrare, etiam radianti impervia soli:
Millenisque loquax auditaque visaque linguis
Cuilibet effundit temeraria; veraque mendax
Nunc minuit, modò confictis sermonibus auget.
Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes, Fama, bonum quo non aliud veracius ullum, Nobis digna cani, nec te memorâsse pigebit Carmine tam longo; servati scilicèt Angli Officiis, vaga Diva! tuis, tibi reddimus æqua. Te Deus æternos motu qui temperat ignes, Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente : "Fama siles? An te latet impia Papistarum Conjurata cohors in meque meosque Britannos, Et nova sceptrigero cædes meditata Iäcobo?"
Nec plura; illa statim sensit mandata Tonantis, Et, satis ante fugax, stridentes induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis; Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Nec mora, jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres prævertere nubes: Jam ventos, jam solis equos, post terga reliquit: Et primò Angliacas, solito de more, per urbes Ambiguas voces, incertaque murmura, spargit: Mox arguta dolos, et detestabile vulgat Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, Auctoresque addit sceleris, nec garrula cæcis Insidiis loca structa silet; stupuere relatis Et paritèr juvenes, paritèr tremuere puellæ, Effœtique senes paritèr; tantæque ruinæ Sensus ad ætatem subitò penetraverat omnem. Attamen interea populi miserescit ab alto
Ætherius Pater, et crudelibus obstitit ausis
Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres :
At pia thura Deo, et grati solvuntur honores;
Compita læta focis genialibus omnia fumant;
Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris
Nulla dies toto occurrit celebratior anno.
IN OBITUM PRÆSULIS ELIENSIS1.
ADHUC madentes rore squalebant genæ,
Et sicca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant salis,
Quem nuper effudi pius,
Dum mæsta charo justa persolvi rogo
Wintoniensis Præsulis :
Cùm centilinguis Fama, proh! semper mali
Cladisque vera nuntia,
Spargit per urbes divitis Britanniæ,
Populosque Neptuno satos,
Cessisse morti, et ferreis sororibus,
Te, generis humani decus,
Qui rex sacrorum illâ fuisti in insula
Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc inquietum pectus irâ protinùs
Ebulliebat fervida,
Tumulis potentem sæpè devovens deam:
Nec vota Naso in Ibida
Concepit alto diriora pectore;
Graiusque vates parciùs
Turpem Lycambis execratus est dolum,
Sponsamque Neobulen suam.
|