with the same hospitality which he had showed to Milton. He also mentions his reception by Chimentelli at Pisa. No. iv. Letter from Peter Heimbach. To this letter, an answer by Milton is found among his Epistles, p. 65. There is an address to Cromwell in Latin written by Heimbach, printed in London, 1656. This letter was sent after an interval of nine years in their correspondence; and was an affectionate inquiry concerning Milton's safety, during the plague of the preceding year. No. v. Letter from 'Leo ab Aizema,' informing Milton he had printed a Dutch translation of his Book on Divorce. See Milton's Answer, p. 42, Feb. 1654. Leo ab Aizema was a gentleman of Friesland, born at Doccum, 1600. He printed some Latin poems, and Historia Pacis a fæderat: Belgis ab An. 1621. He was the resident for the Hans Towns at the Hague, and was a clever, friendly, and liberal man. See Saxii Onom. Lit. Vol. iv. p. 216. No. 1. Θεόσδοτος Μίλτωνι ευφράινεσθαι. (Condoling with him on the bad weather, and anticipating a meeting on the return of the fine.) Ἡ μὲν παροῦσα κατάστασις τοῦ ἄερος δοκὲι φθονερώτερον διακεῖσθαι, πρὸς ἃ ἡμεῖς πρωί 1 διαλυόμενοι ἐθέμεθα χειμάζοῦσα, καὶ ταρασσομένη δύο ήἥδη ὅλας ἡμέρας, ἄλλ ὅμως τοσοῦτὸν ἐπιθυμῶ τῆς σῆς συνδιαιτήσεως, ὥσθ' ὑπὸ ἐπιθυμίας ήδη ἐυδίαν, καὶ γαλήνην, καὶ πάντα χρυσᾶ ἐις τὸν ἅυριον ὀνειρώττειν, καὶ μόνον ου μαντεύεσθαι, ἵνα λόγων φιλοσόφων, καὶ πεπαιδευμένων ευωχώμεθα ἓξ αλλήλων, διὰ τοῦτο ὀῦν ἡβουλόμην πρὸς σὲ γράφειν, του προκάλεισθαί, καὶ ἅναθαρσύνειν χάριν, δέισας μὴ πρὸς ἑτερα ἅττα νοῦν προσέχης απέλπισας ἠλιασμοὺς, καὶ ἥδυπαθέιας, εις τὸ παρόνγε. Αλλα σύ θάρσει ὦ φίλε, καὶ ἐμμενε τῶ δόξαντι συναμφοῖν, καὶ ἀναλάμβανε διάθεσιν τῆς ψυχῆς ἑορταστικὴν, καὶ φαιδροτέραν τῆς καθημερινῆς. και γὰρ ἐσαύριον ἕσταὶ πάντα καλῶς, καὶ ὁ αὴρ, καὶ ὁ ἥλιος, καὶ ὁ πόταμος, καὶ δένδρα καὶ ὅρνίθια, καὶ γῆ, καὶ ἄνθρωποι ἑορτάζουσιν ἡμῖν, συνγελασουσιν, καὶ σύγχορεύσουσι, τὸ δὴ ἀνεμέσητως λελέχθω· μόνον σὺ ἕτοιμος γίνου, ἢ κληθεις ἐξορμᾶσθαι, ἢ καὶ ἄκλητος ποθοῦντι ἐπέλθειν. ̓́Αυτομάτος δὲ οἱ ἦλθε 2 βοὴν ἀγαθος Μενέλαος. "Εῤῥωσο. 1 πρωὴν in Marg. 2 Vide Hom. II. B. 408. No. II. Θεοδότος Μιλτωνι γαριεν. (Describes the pleasantness of his situation, and of the season, and exhorts Milton to relax from his studies, and take recreation. This letter was probably sent from Cheshire to Milton at Horton, or in London; it must have been written about May.) ̓ Ουδὲν ἔχω ἐγκάλειν τῆ νῦν διαγωγῆ μου, ἐκτὸς τοὺτου ἑνὸς, ὅτι στερίσκομαι ψυχῆς τίνος γενναίας λόγον ἄιτειν, καὶ διδόναι ἐπισταμένης, τοίην τοι κεφαλὴν ποθέω. τὰ δ' ἄλλα ἄφθονα πάντα ὑπάρχει ἐνταῦθα ἐνἀγρῷ· τἱ γὰρ ἂν ἔτι λείποι, ὁπόταν ἤματα μακρὰ, τόποι κάλλιστοι ἄνθεσι, καὶ φύλλοις κομῶντες, καὶ βρύοντες, ἐπὶ παντὶ κλάδῳ ἀηδὼν ἢ ἀκανθὶς, ἢ ἄλλο τὶ ὀρνιθιον ὠδαῖς, καὶ μινυρισμοῖς ἐμφιλοτι μέιταὶ, περίπατοι ποικαλώτατοι, τράπεζα ὄυτε ἐνδεὴς. ὄυτε κατάκορος, ὕπνοι ἀθόρυβοι; ἐι ἐσθλὸν τίνα ἐταῖρον τόυτεστι πεπαιδευομένον, καὶ μεμυήμενον ἐπὶ τούτοις, 3 ἐκτώμην, τοῦ τῶν Περσῶν βασιλέως ἐυδαιμονέστερος ἄν γενοίμην· ἄλλ' ἐστιν ἄει τὶ ἐλλιπὲς ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγμασι, πρὸς ὅ δει μετριότητος. Σὺ δὲ ὦ θαυμάσιε, τι καταφρόνεις τῶν τῆς φύσεως δωρημάτων; τι καρτερεις ἀπροφασίστως βιβλίοις, καὶ λογιδίοις παννύχιον, παννῆμαρ προσφυόμενος; ζῆ, γέλα, χρῶ τῆ νεότητι, καὶ ταῖς ὥραις, καὶ παυου 4 ἀναγινώσκων τὰς σπουδας, καὶ τὰς ἀνέσεις, καὶ ῥαστώνας τῶν πάλαι σοφῶν ἀυτὸς κατατριβόμενος τέως. Ἐγὼ μὲν ἐν ἀπασιν ἄλλοις ἥττων σοῦ ὑπαρχων, ἐν τούτῳ τῶ μέτρον πόνων εἰδέναι κρέιττων, καὶ δοκῶ ἐμαυτῶ, καὶ ἔιμι. ̓Εῤῥωσω, καὶ παῖζε, ἄλλ' ου κάτα Σαρδανάπαλον τὸν ἐν σόλοις. Note. These two Greek letters are printed in exact conformity with the original MS. Illmo Sig. e Pron Osso. No. III. Fino l'anno passato risposi alla cortesissima ed elegantissima lettera di V. S. Illma affettuosamente ringraziandola della memoria che per sua grazia sì compiace tenere della mia osservanza. Scrissi, come fo adesso in Toscano, sapendo che la mia lingua è a lei sì cara, e familiare che nella sua bocca non apparisce straniera. Ho di poi ricevuto due copie delle sue eruditissime poesie delle quali non mi poteva arrivare donativo più caro, perchè quantunque piccolo, racchiude in se valore infinito per esser una gemma del tesoro del Signor Giov. Miltoni. E come disse Theocrito; 3 εκτωμην-so in MS 4 ἀφες, erased in text. Gran pregio ha picciol dono, e merta onore Le rendo adunque quelle grazie che maggiori per me si possono e prego il Cielo che mi dia fortuna di poterle dimostrare la mia devozione verso il suo merito. Non asconderò alla benevolenza di V. S. Illma, alcune nuove che son certo, le saranno gratissime. Il Serenissimo Granduca mio Signore s' è compiaciuto conferirmi la catedra, e lettura delle lettere umane dell' Academia fiorentina vacata per la morte dell' Eruditissimo Signor Gio. Doni gentilhuomo Fiorentino. Questa e carica onorevolissima, e sempre esercitata da gentilhuomini e literati di questa Patria, come già dal Poliziano, da'l due Vettori, e due Adriani lumi delle Lettere. La passata Settimana, per la morte del Serenissimo Principe Lorenzo di Toscana, Zio del Granduca Regnante, feci l' orazione funerale; come ella sia publicata, sarà mia cura invia ne copia a V. S. Illma. Ho alle mani diverse opere, quali a Dio piacendo tirerò avanti per farne quello giudicheranno meglio i mie' dotti e amorevoli amici. Il Signor Valerio Chimentelli è stato eletto da S. Altezza per Professore delle lettere Greche in Pisa, con grande espettazione del suo valore. I Signori Frescobaldi, Coltellini, Francini, Galilei, et altri infiniti unitamente le inviano affettuosi saluti, ed io, come più d'ogn' altro obbligato, con ricordarle il desiderio de' suoi comandi mi ratifico per sempre vivere. Di V. S. Illma. Firenze, 4 xbre 1648. Extra. All' Illmo Signor e Pron Osso. Il Sigr. No. IV. Viro supra laudem Jaño Miltonio suo salutem p. d. Petrus Heim bachius. Si citius constitisset nobis, te, Jane Miltoni, vir omni ex parte summe, mortalium cœtui interesse adhuc, citius quoque Londinum reversus, nostrum amicissimum animum testatus fuissem. Ferebant enim te nostris 1 Petrus, and, I believe, Franciscus Victorius. See the Life of the latter by Bandini. 2 The two Adriani were Marcello, and his son Giambattista, both professors of literature at Florence, and both Secretaries of State. The father died in 1521, the son in 1570. Giambattista wrote the Storia dé suoi Tempi, a work highly praised by De Thou. 3 The great Galileo died at Arcetri, 9 Jan. 1642, aged seventy-eight; he is said to have been born at Pisa, the very day that M. Angelo died at Rome. The Galilei mentioned above was Vincenzo, his natural son. There is strong evidence that he was the first to apply the pendule to the clock. He seems to have done so in 1649, while Huygens's invention was of later date. nugis exemptum, patrio cœlo redonatum esse, terrisque sublimiorem quavis nostra despicere. Ad hoc regnum, ut non datur aditus, sic calamum meum satis ad tui similes scripturientem hactenus cohibere, ac reprimere debui. Ego certe qui non tam virtutes ipsas quam virtutum diversarum conjugium in te admirabar, cum alia multa in te suspicio, tum quod gravitatis quam præ se fert dignissima viro facies, cum serenissima humanitate, charitatis cum prudentia, pietatis cum politica, politicæ cum immensa eruditione, sed, addo, generosi, nec minime timidi spiritus, etiam ubi juniores animos3 laberentur, cum solicito pacis amore, raram omnino, et præter fas sæculi mixturam feceris. Hinc Deum veneror, tibi ut omnia ex voto, et animi sententia rursum eveniant, sed uno excepto. Nam tu quidem 4 saturus annis, plenus honoribus, iis etiam quos recusasti nihil ultra exoptas quam quietis præmium, ac justitiæ coronam, tuumque idem, quod olim Simeonis videtur votum. Demitte, Domine, nunc servum tuum in pace. Ast nostrum longe ad hoc alienissimum est, nempe ut D. T. O. M. te diutissime interesse rebus nostris literariis, ac præesse patiatur. Sic vale, doctissime Miltoni, longum et feliciter cum omnibus tuis, plurimum a nobis salutatus. Dabam postridie nonas Junii vulgaris Æræ Christianæ clo. loc. lxvi. Clivopoli ubi Electorali solio, vivimus ac consiliis. Iterum vale, et nos quod facis adamare persevera, ac quam primum jucundissimo omnium responso bea. S. P. No. V. Partim quia Morus in suo Scripto quædam tibi aspersit ex libro tuo de divortiis Anglico, vir nobilis et cl: partim quia multi curiose quæsiverunt de argumentis quibus opinionem adstruis tuam: dedi cuidam tractulum illum totum in Hollandicum sermonem vertendum: cum desiderio, ut quanto ocius imprimatur. Nescius autem an quicquam in eo correctum vel additum velis; non potui quin hoc verbo te admoneam et de animo tuo, ut me certiorem facias, rogem. EXTRACT OF THE PASSAGES IN THE CORRESPONDENCE OF NIC. HEINSIUS AND ISAAC VOSSIUS, WHERE MILTON IS MENTIONED. (v. Burmanni Syllogen, vol, iii.) P. 217. Jussus ille (Is. Vossius) Miltonianum scriptum, simul ac allatum in aulam esset, Salmasio sistere, quod invitus credo, fecerit. Quâ fronte exceptum sit, vellem simul monuisset amicissimus Wullenius, qui ejus rei certiorem me fecit. P. 259. Salmasius post acceptum Miltoni scriptum, fremit ac frendet, auctoremque ejus se cum toto parlamento perditurum palam minatur. Sed illos primos impetus sufflaminabit credo, non nihil, respondendi molestia ac labor. P. 267. Salmasius in Miltono defricando totus est, quem a me subornatum instigatumque palam prædicat, magnumque mihi ac patri malum hoc nomine minatur in apologia quam parat, nobis tribus simul insultaturus. Mira profecto est hæc hominis insania, quam impune tamen non fecit. Vidi freneticam ejus epistolam, qua existimationi nostræ, dira quævis portendit. P. 270. Scribonii largi (i. e. Salmasii) atrox contra rempublicam Anglicanam scriptum, prælo Holmiensi jam commissum ferunt. Miser iste Senecio prorsus delirat ac insanit. Misit duas in hanc urbem nuper epistolas, rabiei sycophanticæ non inanes, quibus omne se virus in me conversurum minatur, quod Miltoni scriptum probari a me intelligat. Ego vero, et dixi, et dicam porro, malam a Miltono causam tam bene actam, quam regis infelicissimi causam pessimè egit Scribonius. Hanc meam libertatem si ferre non potest, rumpatur. Adulatoris a me partes, non est, quod exigat. Cum nescire non debeat quam me servilis obsequii clientem hactenus non sit expertus. Hoc etiam maligne et Salmasiane quod regibus non minus ac Miltonum me infensum fingit, cum publice jam bis testatus sum, quid de parricidio Anglicano senserim. Inter regicidas, si locum mihi dat, ut omni procul dubio daturus, videbis brevi pro meritis ornatum et depexum. Nihil neque senectuti ejus, neque valetudini adverse parcam. Ita illum excipiam, ut parentem meum ille jamdudum excepit, pejus etiam, si potero. P. 271. Salmasii in Miltonum invectivæ jam eduntur. Graswinchelius noster etiam regum causam suscepit defendendam contra eundem Mil tonum. |