Page images
PDF
EPUB

Nuda nec arva placent, nmbrásque negantia Quot tibi, conspicua formáque auroque, puellæ

molles :

Quàm malè Phœbicolis convenit ille locus!
Nec duri libet usque minas perferre Magistri,
Cæteraque ingenio non subeunda meo.
Si sit hoc exilium patrios adiisse penates,
Et vacuum curis otia grata sequi,

Non ego vel profugi nomen sortémve recuso,
Lætus et exilii conditione fruor.

O, utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro ;
Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero,
Neve foret victo laus tibi prima, Maro.
Tempora nam licet hîc placidis dare libera Musis,
Et totum rapiunt me, mea vita, libri.
Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri,

Et vocat ad plausus garrula scena suos.
Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres,
Seu procus, aut positâ casside miles adest,
Sive decennali fœcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Et nasum rigidi fallit ubique patris ; Sæpe novos illic virgo mirata calores

Quid sit amor nescit, dum quoque

amat.

nescit,

Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum
Quassat, et effusis crinibus ora rotat,
Et dolet, et specto, juvat et spectâsse dolendo,
Interdum et lacrymis dulcis amaror inest :
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit ;
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor,
Conscia funereo pectora torre movens :
Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili,

Aut luit incestos aula Creontis avos.

Sed neque sub tecto semper, nec in urbe, late

mus;

Irrita nec nobis tempora veris eunt. Nos quoque Jucus habet vicinâ consitus ulmo, Atque suburbani nobilis umbra loci. Sæpius hic, blandas spirantia sidera flammas, Virgineos videas præteriisse choros. Ah quoties dignæ stupui miracula formæ, Quæ possit senium vel reparare Jovis ! Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,

Atque faces, quotquot volvit uterque polus! Colláque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via ! Et decus eximium frontis, tremulósque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor! Pellacésque genas, ad quas hyacinthina sordet Purpura, et ipse tui floris, Adoni, rubor! Cedite, laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite, Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Susa colunt, Memnoniámque Ninon ; Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus :

Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas
Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis.

Gloria virginibus debetur prima Britannis ;
Extera, sat tibj sit, fœmina, posse sequi.

Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis venisse invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus;
Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, et roseam post habitura Cypron⚫
Ast ego, dum pueri sinit indulgentia cæci,
Monia quàm subitò !nquere fausta paro ;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos usus ope.

Stat quoque juncosas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucáque in alternos verba coacta modos.

ELEG. II. Anno Etatis 17.

In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis'.
TE, qui, conspicuus baculo fulgente, solebas
Palladium toties ore ciere gregem;
Ultima præconum, præconem te quoque sæva
Mors rapit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licèt fuerint tibi tempora plumis,
Sub quibus accipimus delituisse Jovem;
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,
Dignus in Esonios vivere posse dies;
Dignus, quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, sæpe rogante deâ.
Tu si jussus eras acies accire togatas,
Et celer à Phœbo nuntius ire tuo;
Talis in Iliacâ stabat Cyllenius aulâ

Alipes, æthereâ missus ab arce Patris:
Talis et Eury bates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ jussa severa ducis.
Magna sepulchrorum regina, satelles Averni,
Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ ;

Turba quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis, Academia, luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat et ipsa modos querebunda Elgëia tristes,
Personet et totis nænia mosta Scholis.

ELEG. III. Anno tatis 17.

In obitum Præsulis Wintoniensis.

MOESTUS eram, et tacitus, nullo comitante, sede-
Hærebántque animo tristia plura meo: [bam;
Protinus en subiit funestæ cladis imago,
Fecit in Angliaco quam Libitina solo;
Dum procerum ingressa est splendentes marmore

turres,

Dira sepulchrali Mors metuenda face; Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros, Nec metuit satrapum stéinere falce greges.

The person here commemorated, is Richard Ridding, one of the university-beadles, and a master of arts of Saint John's College, Cambridge He signed a testamentary codicil, Sept. 23, 1626, proved the eighth day of November

Túque urbs Daraaniis, Londinum, structa co- following. From Registr. Testam. Cantabr.

lonis,

Turrigerum latè conspicienda caput, Tu nimium felix intra tua moenia claudis Quicquid formosi pendulus orbis habet Non tibi tot cœlo scintillant astra sereno, Endymioneæ turba ministra deæ,

WARTON.

2 Lancelot Andrews, bishop of Winchester, had been originally master of Pembroke-hall in Cambridge; but long before Milton's time. He died at Winchester-House in Southwark, Sept. 21, 1626.

Tunc memini clarique ducis, fatrisque verendi,

Intempestivis ossa cremata rogis:

E memini Heroum, quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amissos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi, dignissime præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ ;
Delicui fletu, et tristi sic ore querebar,

"Mors fera, Tartareo diva secunda Jovi,
Nonne satis quòd sylva túas persentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros?
Quòdque afflata tuo marcescant lilia tabo,

Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa ? Nec sinis, ut semper fluvio contermina quercus Miretur lapsus prætereuntis aquæ ? Et tibi succumbit, liquido quæ plurima cœlo Evehitur pennis, quamlibet augur, avis. Et quæ miile nigris errant animalia sylvis ; Et quot alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanta tibi cùm sit concessa potestas,

Quid juvat humanâ tingere cæde manus? Nobiléque in pectus certas acuisse sagittas, Semideámque animam sede fugâsse suâ ?” Talia dum lacrymans alto sub pectere volvo, Roscidus occiduis Hesperus exit aquis, Et Tartessiaco submerserat æquore currum Phoebus, ab Eoo littore mensus iter: Nec mora, membra cavo posui refovenda cabili, Condiderant oculos nóxque sopórque meos: Cùm mihi visus eram lato spatiarier agro;

Heu nequit ingenium visa referre meum. Illic punicea radiabant omnia luce,

Ut matutino cùm juga sole rubent.

Ac veluti cùm pandit opes Thaumantia proles,
Vestitu nituit multicolore solum.

Non dea tam variis ornavit floribus hortos

Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditjor Hesperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura sub innumeris humida nata rosis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur esse domus.
Ipse racemiferis dum densas vitibus umbras,
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce! mihi subitò Præsul Wintonius astat,
Sidereum nitido fulsit in ore jubar;
Vestis ad auratos defluxit candida talos,

Infula divinum cinxerat alba caput.
Dúmque senex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra sono.
Agmina gemmatis plaudunt cœlestia pennis,

Pura triumphali personat æthra tubâ. [lutat,
Quisque novum amplexu comitem cantùque sa-
Hósque aliquis placido misit ab ore sonos;
"Nate, veni, et patrii felix cape gaudia regni,
Semper abhinc duro, nate, labore vaca."
Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,

At mihi cum tenebris aurea pulsa quies. Flebam turbatos Cephaleiâ pellice somuos; Talia contingant somnia sæpe mihi!

ELEG. IV. Anno Etatis 18. Ad Thomam Junium præceptorem suum, apud mercatores Anglicos Hamburga agentes, Pastoris munere fungentem'.

CURRE per immensum subitò, mea litera, pontum,

1, pete Teutonicos læve per æquor agros; Thomus Young, now pastor of the church of

Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti
Et festinantis nil remoretur iter.
Ipse ego Sicanio frænantem carcere ventus
Eolon, et virides sollicitabo Deos,
Cæruleámque suis comitatam Dorida Nymphis ;
Ut tibi dent placidam per sua regna viam,
At tu, si poteris, celeres tibi sume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras,
Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas,

Ditis ad Hamburgæ mœnia flecte gradum,
Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dedisse neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præsul, Christicolas pascere doctus oves: Ille quidem est animæ plusquam pars altera nostræ ;

Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi! quot pelagi, quot montes interjecti,
Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi, quàm tu, doctissime Graiûm,
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagyrites generoso magnus alumno,
Quem peperit Libyco Chaonis alma Juvi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius beros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Primus ego Aonios, illo præunte, recessus
Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi;
Pieriósque hausi latices, Clióque favente,

Castalio sparsi læta ter ora mero.

Flammeus at signum ter viderat arietis Ethon,
Induxitque auro lanea terga novo;
Bisque novo terram sparsisti, Chlori, senilem

Gramine, bisque tuas abstulit Auster opes: Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu, Aut linguæ dulces aure bibisse sonos.

Vade igitur,cursúque Eurum præverte sonorum; Quàm sit opus monitis res docet, ipsa vides, Invenies dulci cum conjuge fortè sedentem,

Mulcentem gremio pignora chara suo:

Forsitan aut veterum prælarga volumina patrum Versantem, aut veri Biblia sacra Dei; Coelestive animas saturantem rore tenelias, Grande salutiferæ religionis opus.

Utque solet, multam sit dicere cura salutem, Dicere quam decuit, si modò adesset, berum. Hæc quoque, paulùm oculos in humum defixa modestos,

Verba verecundo sis memor loqui:
Hæc tibi, si teneris vacat inter prælia Musis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe sinceram, quamvis sit sera, salutem;
Fiat et hoc ipso gratior illa tibi.
Sera quidem, sed vera fuit, quam casta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.

Ast ego quid volui manifestum tollere crimen,
Ipse quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxámque fatetur,

English merchants at Hamburgh, was Milton's private preceptor, before he was sent to Saint Paul's school. This Thomas Young was doctor Thomas Young a member of the Assembly of Divines, where he was a constant attendant, and one of the authors of the book called Smectymnuus, defended by Milton; and who from a London preachership in Duke's Place was preferred by the parliament to the mastership of Jesus Col. lege in Cambridge.

Et pudet officium deseruisse suum.
Tu modò da veniam fasso, veniámque roganti;
Crimina diminui, quæ patuere, solent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes,
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe sarissiferi crudelia pectora Thracis

Supplicis ad mostas delicuere preces :
Extensæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat et iratos hostia parva Deos.
Jámque diu scripsisse tibi fuit impetus illi,

Neve moras ultra ducere passus Amor;

am vaga Fama refert, heu nuntia ver a malorum!

In tibi finitimis bella tumere locis ; Teque tuámque urbem truculento milite cingi, Et jam Saxonicos arma parâsse duces. Te circum latè campos populatur Enyo,

Et sata carne virûm jam cruor arva rigat; Germanisque suum concessit Thracia Martem, Illuc Odrysios Mars pater egit equos; Perpetuóque comans jam deflorescit oliva, Fugit et ærisonam Diva perosa tubam, Fugit lo! terris, et jam non ultima virgo Creditur ad superas justa volâsse domos. Te tamen interea belli circumsonat horror, Vivis et ignoto solus inópsque solo; Et, tibi quam patrii non exhibuere penates, Sede peregrinâ quæris egenus opem. Patria, dura parens, et saxis sævior albis Spumea quæ pulsat littoris unda tui, Siccine te decet innocuos exponere fœtus, Siccine in externam ferrea cogis humum? Et sinis, ut terris quærant alimenta remotis

Quos tibi prospiciens miserat ipse Deus, Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique,

Quæ via post cineres ducat ad astra, docent? Digna quidem, Stygüs quæ vivas clausa tenebris, Eternâque animæ digna perire fame! Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim

Pressit inassueto devia tesqua pede, Desertȧsque Arabum salebras, dum regis Achabi Effugit, atque tuas, Sidoni dira, manus: Talis et, horrisono laceratus membra flagello, Paulus ab Emathiâ pellitur urbe Cilix. Piscosæque ipsum Gergessæ civis Iesum

Finibus ingratus jussit abire suis.

At tu sume animos; nec spes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor ossa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obsitus armis,
Intenténtque tibi miliia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Déque tuo cuspis nulla cruore bibet.
Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus;
Ille tibi custos, et pugil ille tibi :
Ille, Sionææ qui tot sub moenibus arcis
Assyrios fudit nocte silente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritadas oras

Misit ab antiquis prisca Damascus agris;
Terruit et densas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara sonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenosam dum quatit actus humum,
Auditúrque hinnitus equorum ad bella ruentum,
Et strepitus ferri, murmur áque alta virûm.
Et tu (quod superest miseris) sperare memento.
Et tua magnanimo pectore vince mala;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios posse videre lares.

ELEG. V. Anno Ætatis 20,

In adventum veris.

In se perpetuo Tempus revolubile gyro
Jam revocat Zephyros vere tepente novos;
Induitúrque brevem Tellus reparata juventam,
Jámque soluta gelu dulce virescit humus.
Fallot? an et nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniúmque mihi munere veris adest?
Munere veris adest, iterúmque vigescit ab illo,
(Quis putet?) atque aliquod jam sibi poscit

opus.

Castalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat, Et mihi Pyrenen somnia nocte ferunt; Concitáque arcano fervent mihi pectora motu, Et furor, et sonitus me sacer intus agit. Delius ipse venit, video Penëide lauro

Implicitos crines; Delius ipse venit. Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli, Pérque vagas nubes corpore liber eo; Pérque umbras, pérque antra feror, penetralia vatum,

Et mihi fana patent interiora deûm ; Intuiturque animus toto quid agatur Olympo, Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos. Quid tam grande sonat distento spiritus ore? Quid parit hæc rabies, quid sacer iste furor? Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo; Profuerint isto reddita dona modo. Jam, Philomela, tuos, foliis adoperta novellis, Instituis modulos, dum silet omne nemus: Urbe ego, tu sylvâ, simul incipiamus utrique, Et simul adventum veris uterque canat. Vers lo! rediere vices; celebremus honores Veris, et hoc subeat Musa perennis opus. Jam sol, Æthiopas fugiens Tithoniaque arva, Flectit ad Arctöas aurea lora plagas. Est breve noctis iter, brevis est mora noctis орасӕ,

Horrida cum tenebris exula illa suis. Jámque Lycaonius, plaustrumtcœleste, Boötes Non longâ sequitur fessus ut ante vià; Nunc etiam solitas circum Jovits atria toto Excubias agitant sidera rara polo: Nam dolus, et cædes, et vis cum nocte recessit, Neve Giganteum Dii timuere scelus. Fortè aliquis scopuli recubans in vertice pastor, Roscida cùm primo sole rubescit humus, Hac, ait, hac certè caruiști nocte puellâ,

Phoebe, tuâ, celeres quæ retineret equos. Læta suas repetit silvas, pharetrámque resumit Cynthia, luciferas ut videt alta rotas;

Et, tenues ponens radios, gaudere videtur Officium fieri tam breve fratris ope. "Desere," Phoebus ait, thalamos, Aurora, seniles;

[ocr errors]

Quid juvat effoeto procubuisse toro?
Te manet Æolides viridi venator in herbâ ;
Surge, tuos ignes altus Hymettus habet."
Flava verecundo dea crimen in ore fatetur,
Et matutinos ociùs urget equos.
Exuit invisam Tellus rediviva senectam,

Et cupit amplexus, Phoebe, subire tuos :
Et cupit, et digna est: quid enim formosius illâ,
Pandit ut omniferos luxuriosa sinus,
Atque Arabum spirat messes, et ab ore venuste
Mitia cum Paphiis fundit amoma rosis;
Ecce! corronatur sacro frons ardua Jueo,

Cingit ut Idæam pinea turris Opim; Et vario madidos intexit flore capillos,

Floribus et visa est posse placere suis. Floribus effusos ut erat redimita capillos, Tænario placuit diva Sicana deo. Aspice, Phoebe, tibi faciles hortantur amores, Mellitásque movent flamina verna preces : Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ, Blanditiásque tibi ferre videntur aves. Nec sine dote tuos temeraria quærit amores Terra, nec optatos poscit egena toros; Alma salutiferum medicos tibi gramen in usus Præbet, et hinc titulous adjuvat ipsa tuos : Quòd, si te pretium, si te fulgentia tangunt

Munera, (muneribus sæpe coemptus amor) Illa tibi ostentat quascunque sub æquore vasto, Et superinjectis montibus, abdit opes. Ah quoties, cùm tu chvoso fessus Olympo In vespertinas præcipitaris aquas, "Cur te," inquit, "cursu languentem, Phoebe, diurno

Hesperiis recipit cærula Mater aquis? Quid tibi cum Tethy? Quid cum Tartesside lymphá ?

Dia quid immundo peruis ore salo? Frigora, Phoebe, meâ meliùs capabis in umbrâ; Huc ades, ardentes imbue rore comas. Mollior egelidâ veniet tibi somnus in herbâ ; Huc ades, et gremio lumina pone meo. Quáque jaces, circum mulcebit lenè susurrans Aura per humentes corporafus rosas. Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata, Nec Phaetonteo fumidus axis equo : Cùm tu, Phoebe, tuo sapientiùs uteris igni ; Huc ades, et gremio lumina pone meo." Sic Tellus lasciva suos suspirat amores;

Matris in exemplum cætera turba ruunt: Nune etenim toto currit vagns orbe Cupido, Languentésque fovet solis ab igne faces: Insonuere novis lethalia cornua nervis,

Triste micant ferro tela corusca novo: Jámque vel invictam tentat superásse Dianam, Quæque sedet sacro Vesta pudica foco, Jpsa senescentem reparat Venus annua formam, Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant Hymenæe! per urbes,

Littus, lo Hymen! et cava saxa sonant. Cultior ille veniá, tunicâque decentior aptâ, Puniceum redolet vestis odora crocum. Egrediturque frequens, ad amoeni gaudia veris, Virgineos auro cincta puella sinus: Votum est cuique suum, votum est tamen omnibus unum,

Ut sibi, quem cupiat, det Cytherea virum. Nunc quoque septenâ modulatur arundine pastor, Et sua, quæ jungat, carmina Phyllis habet. Navita nocturno placat sua sidera cantu,

Delphinásque leves ad vada summa vocat. Jupiter ipse alto cum conjuge ludit Olympo, Convocat et famulos ad sua festa deos. Nunc etiam Satyri, cùm sera crepuscula surgunt,

Pervolitant celeri florea rura choro ; Sylvanúsque suâ cyparissi fronde revinctus, Semicapérque deus, semideúsque caper. Quæque sub arboribus Dryades latuere vetustis, Per juga, per solos expatiantur agros. Per sata luxuriat fruticeláque Mænalius Pan,

Vix Cybele mater, vix sibi tuta Ceres; Atque aliquam cupidus prædatur Oreada Fau

nus,

Consulit in trepidos dum sibi Nympha pedes; Jámque latet, latitánsque cupit malè tecta videri, Et fugit, et fugiens pervelit ipsa capi. Dii quoque non dubitant colo præponere sylvas, Et sua quisque sibi numina lucus habet: Et sua quisque diu sibi numina lucus habeto, Nec vos arboreâ, dii, precor, ite dono, Te referant miseris te, Jupiter, aurea terris Sæcla; quid ad nimbos aspera tela redis? Tu saltem lentè rapidos age, Phœbe, jugales,

Quà potes, et sensim tempora veris eant; Brumaque productas tardè ferat hispida noctes, Ingruat et nostro serior umbra polo.

[blocks in formation]

Cantavit brevibus Teia Musa modis? Pindaricósque infiat numeros Teumesius Euan,

Et redolet sumptum pagina quæque merum Dum gravis everso currus crepat axe supinus, Et volat Eleo pulvere fuscus eques. Quadrimóque maders Lyricen Romanus laccho, Dulcè canit Glyceran, flavicomámque Chloen. Jam quoque lauta tibi generoso mensa paratu Mentis alit vires, ingeniúmque fovet. Massica fæcundam despumant pocula venam, Fundis et ex ipso condita metra cado. Addimus his artes, fusúmque per intima Phæbum

Corda; favent uni Bacchus, Apollo, Ceres. Scilicet haud mirum, tam dulcia carmina per te

Numine composito, tres peperisse deos. Nunc quoque Thréssa tibi cælato barbitos auro Insonat, arguta mollitèr icta manu; Anditúrque chelys suspensa tapetia circum, Virgineos tremulâ quæ regat arte pedes. Illa tuas saltem teneant spectacula Musas,

Et revocent, quantum crapula pellit iners. Crede mihi, dum psallit ebur, comitatáque plectrum

Implet odoratos festa chorea tholos,
Percipies tacitum per pectora serpere Phoebum,
Quale repentinus permeat ossa calor;
Pérque puellares oculos, digitúmque sonantem,
Irruet in totos lapsa Thalia sinus.
Namque Elegia levis multorum cura deorum est,
Et vocat ad numeros quemlibet illa suos;
Liber adest elegis, Eratóque, Cerésque, Venúsque,
Et cum purpureâ matre tenellus Amor.
Talibus indè licent convivia larga poetis,

Sæpiùs et veteri commaduisse mero.
At qui bella refert, et adulto sub Jove cœlum,
Heroásque pios, semideósque duces,

Et nunc sancta canit superûm consulta deorum,
Nunc latrata fero regna profunda cane,
Ille quidem parcè, Samii pro more magistri,
Vivat, et innocuos præbeat herba cibos;
Stet prope fagineo pellucida lympha catillo,
Sobriáque è puro pocula fonte bibat. [tus,
Additur huic scelerisque vacans, et casta juven-
Et rigidi mores, et sine labe manus.
Qualis, veste nitens sacrâ, et lustralibus undis,
Surgis ad infensos, augur, iture deos.
Hoc ritu vixisse ferunt post rapta sagacem
Lumina Tiresian, Ogygiúmque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, senémque
Orpheon, edomitis sola per antra feris;
Sic dapis exiguus, sic rivi potor Homerus

Dulichium vexit per freta longa virum,
Et per monstrificam Perseiæ Phœbados aulam,
Et vada foemineis insidiosa sonis;
Pérque tuas, rex ime, domos, ubi sanguine nigro
Dicitur umbrarum detinuisse greges.
Diis etenim sacer est vates, divûmque sacerdos ;
Spirat et occultum pectus, et ora, Jovem.
At tu, siquid agam, scitabere (si modò saltem
Esse putas tanti noscere siquid agam,)
Paciferum canimus cœlesti semine regem,

Faustáque sacratis sæcula pacta libris ; Vagitúmque Dei, et stabulantem paupere tecto, Qui suprema suo cum Patre regna colit ; Stelliparúmque polum, modulantésque æthere

[blocks in formation]

In genus humanum quid inania dirigis arma ?
Non valet in fortes ista pharetra viros.
Non tulit hoc Cyprius, neque enim deusulus
ad iras

Promptior, et duplici jam ferus igne calet.
Ver erat, et summæ radians per culmina villæ
Attulerat primam lux tibi, Maie, diem:
At mihi adhuc refugam quærebant lumina
noctem,

Nec matutinum sustinuere jubar.
Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis;
Prodidit astantem mota pharetra deum:
Prodidit et facies, et dulcè minantis ocelli,
Et quicquid puero dignum et Amore fuit.
Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo

Miscet amatori pocula plena Jovi;
Aut, qui formosas pellexit ad oscula nymphas,
Thiodamantæus Naiade raptus Hylas.
Addiderátque iras, sed et has decuisse putares,
Additerátque truces, nec sine felle, minas.
'Et, miser, exemplo sapuisses tutiùs," inquit,
"Nunc, mea quid possit dextera, testis eris.
Inter et expertos vires numerabere nostras,

[ocr errors]

Et faciam vero per tua damna fidem.
Ipse ego, si nescis, strato Pythone superbum
Edomui Phoebum, cessit et ille mihi;
Et quoties meminit Peneidos, ipse fatetur
Certiùs et graviùs tela nocere mea.
Me nequit adductum curvare peritiùs arcum,
Qui post terga solet vincere, Parthus eques:
Cydoniúsque mihi cedit venator, et ille

Inscius uxori qui necis author eral.
Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,
Herculeæque manus, Herculeúsque comes.
Jupiter ipse licèt sua fulmina torqueat in me,
Hærebunt lateri spicula nostra Jovis.
Cætera, quæ dubitas, meliùs mea tela do-
cebunt,

Et tua non levitèr corda petenda mihi.
Nec te, stulte, tuæ poterunt defendere Musæ,
Nec tibi Phabæus porriget anguis opem."
Dixit; et, aurato quatiens mucrone sagittam,
Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.
At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,

Et mihi de puero non metus ullus erat.
Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites,
Et modò villarum proxima rura placent. [rum,
Turba frequens, faciéque simillima turba dea-
Splendida per medias itque reditque vias
Auctáque luce dies gemino fulgore coruscat ;
Fallor? An et radios hinc quoque Phoebus

habet?

Hæc ego non fugi spectacula grata severus;
Impetus et quò me fert juvenilis, agor;
Lumina luminibus malè providus obvia misi,
Neve oculos potui continuisse meos.
Unam fortè aliis supereminuisse notabam ;
Principium nostri lux erat illa mali.
Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,
Sic regina deûm conspicienda fuit.
Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido,
Solus et hos nobis texuit ante dolos.
Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ,
Et facis à tergo grande pependit onus:
Nec mora; nunc ciliis hæsit, nunc virginis orig
In silit hinc labiis, insidet inde genis:
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi! mille locis pectus inerme ferit.
Protinùs insoliti subierunt corda furores;

M m

« PreviousContinue »