sinfacunda; et jure ea percallet, ut ades et plausus populorum ab propria sapicitatos intelligat : cujus animi dotes corporisque sensus ad Exquirenti, restauranti, percurrenti: in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ fficiant, nec hominum stupor in laudandis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus debitum admirationis tributum offert LUS DATUS, Patricius Florentinus, Canto homini servus, tantæ virtutis amator. 256 ELEGIARUM LIBER. ELEG. I. AD CAROLUM DEODATUM. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, 10 Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Quodque mihi lepidum tellus longinqua sodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs reflua quam Thamesis alluit unda, Meque, nec invitum, patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor : Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles; Quam male Phœbicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre Magistri, 15 4 Vergivium] Drayton's Polyolb. s. i. p. 656, vol. ii. ‘these rough Vergivian seas.’ The Irish sea. Warton. reflua] Buchanan's Ps. xcvii. 3. Quas vagus oceanus refluis complectitur undis.' Todd. Lucan. Phars. vi. 810. Quem Tibridis abluat unda.' Tibull. iii. 5. Lotichii El. i. 1. Me tenet hiberno sub sidere Moenalis Ursæ.' Sannazar. lib. i. El. i. 5 ret victo laus tibi prima, Maro. am licet hic placidis dare libera Musis, n rapiunt me, mea vita, libri. nc fessum sinuosi pompa theatri, t ad plausus garrula scena suos. auditur senior, seu prodigus hæres, cus, aut posita casside miles adest, 30 inali fœcundus lite patronus t inculto barbara verba foro; er gnato succurrit servus amanti, 35 t amor nescit, dum quoque nescit, amat. tatum furiosa Tragoedia sceptrum t, et effusis crinibus ora rotat; et specto, juvat et spectasse dolendo, m et lacrymis dulcis amaror inest; 40 No authority for hoc' being short. Tickell and Fenton read Victorive foret.' Todd. a] The vowel made short before sc. -a] He probably means the play of ' Ignoramus.' Warton. Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Sed neque sub tecto semper nec in urbe latem Ah quoties dignæ stupui miracula formæ, Atque faces, quotquot volvit uterque polus Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via; 41 puer] 'Puer infelix' is perhaps Shakespeare's 'Rom The 'ferus ultor,' either Hamlet,' or 'Richard the Third Warton 44 torre] The allusion is to Ate in the old play of Locri Steevens 49 uimo] The gods had their favorite trees. So had poets. Milton's is the elm. See L'Allegro, 57. Arcad 89. Comus. 354. Ep. Dam. 15, 49. P. L. v. 2 and Prolus. (Prose Works, ii. 569) Testor ipse iucos, flumina, et auectas villarum ulmos.' Warton. 53 stupui] This change from the plural (nos quoque) the singular, and contrarywise, is authorised by the usage the Latin poets. 58 Quæque] Consult Warton's note on this passage, structure of which he illustrates by Virg. Æn. i. 573. 1 Eun. iv. 3. 11. |