Page images
PDF
EPUB
[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][graphic]

sinfacunda; et jure ea percallet, ut ades et plausus populorum ab propria sapicitatos intelligat :

cujus animi dotes corporisque sensus ad
ionem commovent, et per ipsam motum
auferunt; cujus opera ad plausus hortan-
venustate vocem laudatoribus adimunt:
n memoria totus orbis; in intellectu sapi-
in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquen-
armonicos cœlestium sphærarum sonitus.
mia duce audienti; characteres mirabilium
- per quos Dei magnitudo describitur, ma-
philosophia legenti; antiquitatum latebras,
tis excidia, eruditionis ambages, comite
autorum lectione,

Exquirenti, restauranti, percurrenti:
At cur nitor in arduum?

in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ fficiant, nec hominum stupor in laudandis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus debitum admirationis tributum offert LUS DATUS, Patricius Florentinus,

Canto homini servus, tantæ virtutis amator.

256

ELEGIARUM LIBER.

[ocr errors]

ELEG. I. AD CAROLUM DEODATUM.

TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit et voces nuncia charta tuas ;
Pertulit, occidua Deva Cestrensis ab ora
Vergivium prono qua petit amne salum.
Multum, crede, juvat terras aluisse remotas

10

Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Quodque mihi lepidum tellus longinqua sodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs reflua quam Thamesis alluit unda, Meque, nec invitum, patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor : Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles; Quam male Phœbicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre Magistri, 15

4

Vergivium] Drayton's Polyolb. s. i. p. 656, vol. ii. ‘these rough Vergivian seas.’ The Irish sea. Warton.

reflua] Buchanan's Ps. xcvii. 3. Quas vagus oceanus refluis complectitur undis.' Todd. Lucan. Phars. vi. 810. Quem Tibridis abluat unda.' Tibull. iii. 5. Lotichii El. i. 1. Me tenet hiberno sub sidere Moenalis Ursæ.' Sannazar. lib. i. El. i.

5

[ocr errors][merged small]

ret victo laus tibi prima, Maro. am licet hic placidis dare libera Musis, n rapiunt me, mea vita, libri. nc fessum sinuosi pompa theatri, t ad plausus garrula scena suos. auditur senior, seu prodigus hæres, cus, aut posita casside miles adest, 30 inali fœcundus lite patronus

t inculto barbara verba foro;

er gnato succurrit servus amanti,
im rigidi fallit ubique patris ;
os illic virgo mirata calores

35

t amor nescit, dum quoque nescit, amat. tatum furiosa Tragoedia sceptrum t, et effusis crinibus ora rotat;

et specto, juvat et spectasse dolendo, m et lacrymis dulcis amaror inest; 40

No authority for hoc' being short.

Tickell and Fenton read Victorive foret.' Todd. a] The vowel made short before sc.

-a] He probably means the play of ' Ignoramus.' Warton.

[blocks in formation]

Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit;
Seu ferus e tenebris iterat Styga criminis ulto
Conscia funereo pectora torre movens :
Seu moret Pelopeia domus, seu nobilis Ili,
Aut luit incestos aula Creontis avos.

Sed neque sub tecto semper nec in urbe latem
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicina consitus ulmo,
Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic, blandas spirantia sidera flammas
Virgineos videas præteriisse choros.

Ah quoties dignæ stupui miracula formæ,
Quæ possit senium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,

Atque faces, quotquot volvit uterque polus Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via;

[ocr errors]

41 puer] 'Puer infelix' is perhaps Shakespeare's 'Rom The 'ferus ultor,' either Hamlet,' or 'Richard the Third Warton

44 torre] The allusion is to Ate in the old play of Locri Steevens

49 uimo] The gods had their favorite trees. So had poets. Milton's is the elm. See L'Allegro, 57. Arcad 89. Comus. 354. Ep. Dam. 15, 49. P. L. v. 2 and Prolus. (Prose Works, ii. 569) Testor ipse iucos, flumina, et auectas villarum ulmos.' Warton.

53

stupui] This change from the plural (nos quoque) the singular, and contrarywise, is authorised by the usage the Latin poets.

58 Quæque] Consult Warton's note on this passage, structure of which he illustrates by Virg. Æn. i. 573. 1 Eun. iv. 3. 11.

« PreviousContinue »