ristia in terra, et non invenerit ea, scopa munda scopit et conburit igne, et abscondat cinere ejus sub altare in terra, [et] dimedium añ peň. Si autem invenerit locum, similiter faciat, et peñ xl. diebus. Si autem usque ad altare ceciderit j. die peñ. Si vero declinaverit. in terra, lingua sua lingat. Si fuerit tabola, radat; si non fuerit, mittat tabola, ut non conculcitur sanguis Christi, xl. diebus. Si autem super altare ceciderit stilla, sorbiat illa, iij. dies peñ. Si exigerit per lentio ad alio, G diebus pene in pane, et si ad tercio Gj. diebus peñ, ita ut ponat calicem sub lentiamina, effundat aqua tribus vices et bibat. Si quando infert calicem et effuderit in terra, x. diebus peñ in pane et aqua. XLVII. (v) Si tutoaverit sacerdus super oracione dominica, die j. in pane et aqua. Qui autem comunicaverit inconsius Gj. diebus peñ. Qui per ignoranciam comunicaverit G diebus peneteal. 19. Benedictio olei (fol. 285 vo). Rex gloriæ majestatis tuæ Dñedeus, benedic hanc creatura olei et sanctifica eam. Infunde illa a rore celeste spiritum sanctitatis ut cujuscumque corpus vel membra (fol. 286) ex eo fuerit lenitum vel perfusum salutaris graciam et peccatorum veniam et 5 sanitate celeste ter consequi meriantur per Dñ. nm Ihesum Christum filiom 1. Dne 2, sancte pater omnipotens, eterni Deus, asendat oracio nostra ad sedem magestates tuæ et dixindat benedicio tua sup nos et sup hanc criatura oliæ, ut omnes qui ex eo ongendi sunt, 10 aut sopiti acipiunt, sumant sibi sanetatem corpores et anime tutelam, salutes intellectum et sensum. Ajuro te, criaturi oliæ i[n] nomene Jhesus Christi Nasariæ filiæ Dei vivi, reges et judeces nostri, ut sis sanctefecacio et purgacio hominum qui (?) ex te (?) ungendi fuerent vel sunt, quos Deus ad suam graciam vocare 15 dinatus est, per [e]ondim Dñm nostrom. 19. 1. Les quatre derniers mots sont d'une autre écriture. 2. Cet alinéa est d'une écriture plus barbare que la Benedictio olei. 20. Joca monachorum. B. N. lat. 13246; Romania I, 483 ss. -- Cf. un texte analogue publié d'apres un ms. de Schlestadt dans le Bulletin de l'Académie de Berlin, février 1872, p. 109-114; et un autre tiré du ms. du Musée Britan. Arundel 351 par Kemble, Anglo-Saxon Dialogues of Salomon and Saturn, p. 212-5. 1. (fol. 7) Quit primus ex Deo preceset? - Verbum. 2. Quis regeneratum filium procriavit? - Terram Adam. 3. Quid immortous et non es natus? — Adam. 4. Quantus anos vixit Adam? - Decccxxx. 5. Quantus filius habuit exseptis Kam (sic) et Habel ? - Et sunt xxx filius et xxxx filias. 6. Quid sorore sua natus est et haviam suam virgenem deviholavet? Abel terram. 7. Quis primus obtolet olocaustum? - Abel agnum. 8. (e) Quid de hominebus fuit ad portas paradesi quando moriebatur Adam? - [Seth] et Evam, et sic fuit: olium petivit et non invenet. Hoc illis dexit angelus Micael: « Modo non dabitor vobis, « set pos quamque milia D hanus venerit, plasmator vester natus ex « Maria vergene sanctam, ipsi dabet vobis oleum, unde unguates « curpus vestrum et refrigerit karo vestra. Hunc vobis erit bap<< tismo. » 1 preceset on precesset? ms. pce'set, cf. 19 et 28. - Il se peut que verbum fasse partie de la question, mais de toute façon la réponse, si elle ne manque pas entièrement, est incomplète; Arundel, questions 9 et 10 : « Quid primum processit de ore Dei? Verbum de principio. || Quid in secundo locutus fuit? - Fiat lur.» 2. Le premier mot est une sorte de monogramme où je ne puis distinguer que la lettre Q. Regeneratum, corr. ingeneratum ? 3 Quid, ms. Od. avec un signe d'abréviation engagé dans la queue de la première lettre. 5. Corr, et Habel et Seth? - xxx. filius... 6 Quid, ms. Od avec le signe indiqué à la note 3. deviholavet, ms. d'uinolavet avec un titulus sur le d; le d', ici rexdu par de, devrait peut-être se lire dì, comme à la question 15, d'ebus. En cas d'abreviation dont le sens we soit pas sûr, la lettre douteuse est soulignee. 8 sanctam, ms. sctm sans signe d'atreviation, — curpus, ici et en plusieurs endroits la distinction entre Tu et To est faiblement marquce. — Ce paragraphe fait allusion au recit apocryphe de la Penitence d'Adam : Orantibus consuetudinem, una cum volumtate parentum tuorum [te] spunsavi, proinde cido tibi de rem paupertatis meæ, tam pro spon5 saliciæ quam pro largitatæ tuæ, hoc est casa cum curte circumcincte, mobile et inmobile, vineas, silvas, pratas, pascuas, aquas aquarumvæ (vel) decursibus junctis et subjunctis; et (in) omnia superius nominata, tu dulcissima sponsa mea, ad diæ filicissimo nupciarum tibi per hanc cessione dileco adque transfundo, ut in 10 tuæ jure hoc recepere debias. Cido tibi bracile valente soledis tantus, tonecas tantas, lectario ad lecto vestito valento soledis tantus, inaures aureas valente soledus tantis, annolus valentus soledus tantus. Cido tibi caballus cum sambuca et omnia stratura sua, boves tantus, vaccas cum sequentes tantus', ovis tantus, soledis tan15 tis. Hæc omnia subscripta rem in tuæ jure et dominacione hoc recipere debias, vel posteris suis [si] inter nus procreati fuerunt, derelinquenti, salvi jure sancti illius cujus terre esse videtur. Et [si] fuerit ullumquam tempore qui contra hanc cessione ista, quem ego in te bona volumtate conscribere rogavi, aut ego ipsi, 20 aut ullus de heredibus meis vel propinquis meis, aut qualibet homo vel extranea aut emissa persona, venire voluerit aut agere vel repetire presumpserit, ante lite ingressus duplet tibi tantum et alio tantum quantum cessio ista contenit aut eo tempore meliorata valuerit, et repeticio sua non opteniat effectum; et hæc 25 cessio ista adque volomtas nostra omni tempore firma permaneat. 11. Formulæ Andegavenses, II; Rec. gén. des Form., XLVIII. Hic est vindicio qui se ipsum vindit. Domno mihi illo necnon et conjux sua illa, ego illi. Quia conjuncxerunt mihi necligencias quod res vestras furavi, et in aliter retrancher entre ( ). — 1. Vuaccas grege uno cum eorum sequentes, de Rozière, no CCXXI; vaccas cum vitulos tantos, ibid., n° CCXXIV. — 2. Corr. nostris? - 3. Cf. de Rozière, no CCXX : Hæc omnia superius jam dicta per hunc titulum libelli dotis diebus nuptiarum tibi sum impleturus vel traditurus; ita ut, dum advixeris, secundum legis ordinem teneas atque possedeas, nostrisque qui ex nobis procreati fuerint, filiis vel filiabus, derelinquas. - 4. Ms. voluerit; cf. de Rozière, no CCXLII :... quantum eo tempore ipsa portiuncula mea valuerit. 3 transagere non possum nisi ut integrum statum1 meum in vestrum debiam inplecare servicium, ergo constat me, nullo cogente 5 imperium, set plenissimam voluntate mea, et, si de hac causa reprobus aparuerim, pro ipsa negligencia, integrum statum 1 meum in vestrum servicium oblegare debiam, [el] accipere a vobis precium in quod mihi conplacuit, soledus tantus: ut quicquid ab odierno diæ de memetipso facere volueritis, sicut et de 10 reliqua mancipia vestra obnoxia, in omnibus, Deo presole, abeatis potestatem faciendi (quod volueritis). Si fuerit ego ipsi, aut aliquis de propinquis meis vel qualibet extranea persona, qui contra hanc vindicione quem ego bona volumtate fieri rogavi, agere conaverit, inferit inter tibi et fisco soledus tantus vobis conponat, 15 et quod repetit vindecare non valeat, et hec vindicio atque volomtas mea firma permaneat. 12. Formulæ Andegavenses, III; Rec. gén. des Form., XLIX. Hic est vindicio de homine in esceno posito. " Domno mihi proprio illo, ego illi. Et quia conjuncxerunt mihi culpas et meas magis1 necligencias pro furta quid feci, unde ego in turmentas fui et eologias feci, et morte pericolum ex hoc incurrere debui, set abuit pietas vestra datis de ris vestras soledus tan5 tus; ideo hanc epistola vindicione de integrum statum [cum] omni peculiare meo emit[ten]dam curavi, (a)ut quicquid ab ordiernum die de memetipso facere volueritis, sicut et de reliqua mancipia vestra originaria, in omnibus, Deo presole, habias potestatem faciendi. Et si fuerit ego ipsi aut aliquis de propinquis meis, vel 10 qualibit extranea persona, qui contra hanc vindicione quem ego ipsi bona volumtate fieri rogavi, agere conaverit, inferat inter tibi et fisco soledus tantus vobis conponit, et quod repetit nihil valeat vindecare, et hec vindicio perenni tempore firma perma neat. 11.-1. Ms. stratum. 2. Ms. aparuerit; cf. de Rozière, no L : et de ipso furtu victus abparuerim. 3. Ms. accidere. 1. Corr. magnas? 2. Ms. epistolo. .unde 13. Form. Andeg., XIII; Rec. gén. des Form., DI. 14. Form. Andeg., XIV; Rec. gén. des Form., D. Solsadia. Noticia solsadii, qualiter vel quibus presentibus veniens homo nomen illi, placitum suum adtendit Andecavis civetate, in basileca domni illius, unde eum heccontra homine nomen illo, quem ante illo agente fuit in racione pro jumento suo. Et ipsi illi ad placetum suum adfuit, et triduum legibus custodivit et solsadivit; nam illi nec ad placitum adfuit, nec nulla persona ad specie sua direxit, qui ipso placito custodisset, [a]ut sonia nonciare [de]buissit. Caus presentis 15 placitus ipsius fuit custoditus aut saulsaditus, aut hanc noticia manibus eorum subtertirmaverunt. 10 Noticia qualiter solsadi vel quibus presentibus veniens illi in basilica sancti illius Andecavis civetate, placetum suum ad5 tendedit, econtra homine nomen illo, quem ante illo agente fuit in raciones pro argente, quod hoc die illo, quod fecit mensis illi, dies tantus, conjurare deberit una cum hominis suis. Quid illi ad placitum adfuit una cum antestis suis, per legibus triduum custodivit et solsadivit; nam illi nec ad placitum adfuit, nec ulla persona ad vicem sua direxit qui ipso placito custodisset aut sonia nonciare deberit. Quos presens placitus ipsius fuit custoditus aut solsadi20 tus, aut hanc noticia manibus eorum subterfirmaverunt. 15. Formulæ Andegavenses, XV; Rec. gén. des Form., CCCCXCVI. Incipit Sacramentalis. Breve sacramenti, qualiter et quos presentibus ingressus est homo, nomen illi, Andecavis civetate, die illo, quod fecit minsus illi, dies tantus, in basileca domne illius. Juratus dixit: Per hunc loco sancto et divina omnia que hic aguntur, que hic Deo ple5 nius offeruntur, unde mihi homo, nomen illi, interpellabat eo quod caballo suo furassim, aut in taxato post me abuissim2, hoc conjurare quod caballo suo quem mihi reputabat numquam furavi, nec consciens ad ipso furandum numquam fuissem3, nec 15. 1. Ms. furassit. — 2. Ms. abuissit. 3. Ms. fuisset. |