Empedotfet,"Αρκτου, ποσὶν δὲ τῇδε παρθένος χωρίς
Ἔχουσα λαμπρὸν χειρὶ Δήμητρος σάχυνα
Μεταξὺ δ ̓ ἄκρων τῶν δὲ κυκλοῦται τύποις.
Ωμου μὲν ἀρκτούροιο δεξιοῦ πέλας
Στέφανος, ὑπερθέν τ' ὄφιος, ὃν φέρει χερὶ
Ὀφιοῦχος, ἄρκτου δ' ἐν κυκλούμενος ποσὶν
Οπισθίοις ἐν βήμασιν κεῖται λέων.
Μέσαις δὲ θεριναῖς ἐν τροπαῖσι καρκίνος
Διδύμοις ἔνερθεν προσθίων κεῖται ποδῶν.
Κεφαλὴν δ ̓ ἐπ' αὐτὴν ἀρματελάτης, ποδὶ
Ταύρου κέρατί τα δεξιῷ στηρίζεται.
̓Λαιῷ δ ̓ ἐν ὤμῳ Ζηνὸς ἄιξ ἐςι τροφὸς
Ην αὐτὸς ἄκροις ἐγκαθίδρυσεν καλῶς
Θρόνων κρατήτας οὐρανες σκηπτουχίας.
Εριφος δὲ ταύτης νέρθεν εἴληχεν τόπον
Καρποῦ κατ ̓ ἄκρας χειρὸς ἡνιος ρέφου
Αρκτου δε μικρᾶς ἐς τὸν ἔφατον πόδα
Κηφεύς τριγώνου τάξιν ἐξεργάζεται.
Ορνίθα χειρὶ δεξιά θηρώμενος.
Πτέρυγα δ ̓ ὑπ' αὐτὴν ἵππος ἐθύνει πόδα,
Μέσαις γε χώρας, ἰχθύων, ὁρώμενος.
̓́Αςρων δὲ τῶν πρὶν τῶν τε νῦν εἰρημένων,
Ο δ' ἐξικνεῖται καὶ πεπλήρωται, τόπος.
Ἔμπροσθε κεῖται Κασσιέπεια Κηφέως
Αυτό θ ̓ ὁ Περσεὺς ὠκύς ἐπ ̓ ἄρπην ἔχων,
Πόδας τιθεὶς νώτοισιν ἀρματηλάτου.
Ιππῳ συνάπτους Ανδρομέδα τὸν κρᾶτ ̓ ἔχει
Τὸν αὐτὸν ἵππου γαςρὶ κοινὸν ἀστέρα.
Μεταξὺ δ ̓ ὄρνιθός τε τῇ τ ̓ ἐν γούνασι
Λύρα τέτακται πρὸς μέσον δὲ τοὔμπαλιν
Πρὸς ἀντολάς τε τῶν δὲ Δελφίνων δέμας.
Ιππου τε κεφαλὴ πλησίον, φαντάζεται.
Ὕδωρ χέοντα δ ̓ ὕπερθεν, αιγόκερως ἔχει
Ουρὲν παρ' αὐτὴν, ἐξικνούμενος κάρα.
1
ΤΟΥ
Δελφὶς δ ̓ ὑπερθεν, οϊςὸς, αἰετός θ ̓ ὁμοῦ.
Αυτός, δράκοντα, δ ̓, ἐν διπλοῖς χερσὶ κρατῶν
Ὀφιουχός ἐσιν, ἀλλὰ όρα δε γε χάρα
Στεφάνῳ συνάπτειν, νέρθεν ἐξικνούμενος.
Τούτοις μὲν οὖν βόρειος ώριςαι τόπος.
Τὸ πρὸς νότον δὲ τήνδε τὴν τάξιν κρατεί,
Ὑπ ̓ αὐτὸν κέντρον Σκορπίου, βωμὸς τέως.
Χηλαῖς δ ̓ ὑπ' αὐτοῖς, Σκορπίου τα σώματα
Τὰ πρόε Κενταύροιο φαίνεται μέλη.
Νέρθεν χεροῖν δὲ τῇδε θηρίου, δέμας.
Ἐμπροσθίοιν δὲ τοξότου χεροῖν ὑπο
Δινωτὸς ἄςρων κύκλος ἀμφελίσσεται.
Ενθεν δὲ ἄλλος κύκλος ὃς κικλήσκεται
Ὁ νότιος, ἰχθύς τ ̓ ἄλλος ἐπ ̓ ὁρώμενος,
Ὕδρα δ ̓ ὑπ' αὐτὴν παρθένον λέοντά τε
Μέσον, πρὸς αὐτὸν κάρκινον δὲ, κρᾶτ' ἔχει
Ουρὰν δὲ; Κενταύρες πρὸς ὀπισθίους πόδας
Καμπαῖς δ ̓ ὑπ' αὐταῖς, ἐςὶν ἔνσημος μάλα
Κρατὴς, κόραξ τε, προς τα Κενταύρου μέλη.
Ἴδοις δ ̓ ἄν, Ωρίωνος ἐξ αρισερῶν,
Ποταμόν· ποσὶ θ ̓ ὑπ ̓ αὐτοῖσιν, ὠκύπουν λαγών,
Ος λαμπρὸν αὐγαῖς σείριον φεύγει κύνα,
Κυνὸς δ ̓ ὀπισθίοις πελάζεται πορίς
Πηδάλιον αςὴς τ ̓ ἐξαναςράπτον φλογί
Μέλεσι συνάπτει· καὶ πεπλήροται τόπος.
Ταύρου δὲ δεινὸν πρὸς πόδ ̓ ἐντείνων χέρα
Λαμπροῖς ἐν ἄκροις λαμπρὸς Ωρίων μέγας,
Διδύμοισι προτείνει χεῖρα δεξιόμενος·
Προκύων δὲ, χειρὸς δεξιᾶς ἐςιν πέλας,
.
Κρίος θ ̓ ὑπ ̓ αὐτὸν, ἰχθύων τε σώματα.
Παρ ̓ οἷς ἔκνειται κῆτος· ἐν πρώτοισι δὲ
Σύνδεσμον ἰχθὺς κοινὸν ἔχον αςήρα.
Τοιάδε τάξει χηματίζοντ ̓ ἀςέρες,
Θεῶν βροτοῖσι τὴν χάριν δωρουμένων.
2.5
Dempehetlet, Ειτ ̓ οὖν ἀμήτης Πάλλας ὥρισε βροτοῖς,
Ἔιθ ̓ ἥλιος τηλεπὸν ἀσέρων θέσιν,
Θεῶν τὸ μηχάνημα, πάντας δ ̓ ἐν βραχε
Φράσαι βρότειος οὐκ ἄν ἐξεύροι νέος.
"Αθρει δὲ κόσμου τῇ δέ τ' αἰῶνες δρόμον.
Ὡς εὖ διεξάθμησεν αὐτουργὸς φύσιδα
Aratus.
Diefer Dichter lebte zu Anfange des 38ften Jahrhun derts, und war aus Solis, dem nachherigen Pompejopolis, in Cilicien gebürtig. Ihn veranlaßte der macedonische Kdnig Antigonus zu dem astronomischen, und zum Theil astrologischen Gedichte, Phaenomena, welches wir noch von ihm haben, und woson, außer dem Germanikus Casar und Avienus, auch Cicero in feiner frühen Jugend eine lateinis sche Uebersehung in Versen verfertigte, wovon nur noch einzelne Bruchstücke da sind. Es fehlt auch diesem Gedichte an Belebung und Mannichfaltigkeit. Den meisten Werth hat der hier fölgende Eingang deffelben. Von der unten stehenden lateinischen Ueberfegung sind nur die mit Kursivschrift gedruckten wenigen Stellen vom Cicero; das Uebrige ist vom Grotius ergänzt.
Ἐκ Διὸς ἀρχώμεθα, τὸν οὐδέποτ ̓ ἄνδρες ἐῶμεν
̓́Αῤῥητον μεσαὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί.
Πᾶσαι δ ̓ ἀνθρώπων ἀγοραί· μεσὴ δὲ θάλασσα,
Καὶ λιμνύες· πάντη δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες,
Τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν· ὁ δ ̓ ἤπιος ἀνθρώποισι
Δηξιά σημαίνει, λαὸς δ ̓ ἐπὶ ἔργον ἐγείρει
Ab Tove Mufarum primordia: femper in ore Plurimus ille hominum eft, qui compita numine magno Conciliumque virum complet, pelagusque profundum,
Et pelagi portus. Fruimur Jove, et utimur omnes.
Nos genus illius; nobis ille omine laeto,
Dextera praefignat, populumque laboribus urget,
Con
Μιμνήσκων βιέτοιο, λέγει δ ̓ ὅτε βῶλος ἀρίση
Βυσὶ τὲ καὶ μακέλῃσι· λέγει δ' ὅτε δεξιας ώρας,
Καὶ φυτὰ γυρῶσαι, καὶ σπέρματα πάντα βαλέθαι.
'Αυτὸς γὰρ τάγε σήματ' ἐν οὐρανῶ ἐςήριξεν,
Αςρα διακρίνας. ἐσκέψατο δ ̓ εἰς ἐνιαυτὸν
Αςέρας· οἵ κε μάλιςα τετυγμένα σημαίνοιεν
Ανδράσιν ὡραίων, ὄφρ ̓ ἔμπεδα πάντα φύωνται.
Τῷ μιν αεὶ πρῶτόν τε καὶ ὕςατον ἱλάσσονται.
Χαῖρε πάτες, μέγα θαῦμα; μέγ' ἀνθρώποισιν ὄνειας,
Αυτὸς καὶ προτέρη γενεή. Χαίροιτε δὲ Μοῦσαι,
Μειλίχιαι μάλα πᾶσαι· ἐμοὶ γε μὲν αςέρας εἰπᾶν
Ει θέμις ευχομένῳ, τεκμήρατε πᾶσαν αοιδήν
»
Οι μὲν ὁμῶς πολέες τε, καὶ ἄλλυδις ἄλλοι ἐόντες,
Ουρανῶ· ἕλκονται πάντ ̓ ἤματα συνεχές αδεί
Αυτὰς ἐγ ̓ οὐδ ̓ ὀλίγον μετανίσπεται; ἀλλὰ μάλ' αὕτως
2',
Confulat ut vitae: quando fit terra ligoni
Aptior, aut bubus, monet, et quo tempore par fit
Aut ferere, aut feptas lymphis afpergere plantas.
Ipfe etiam in magno defixit lumina mundo,
Ordine quaeque fuo, atque in totum providus an-
num
Aftra dedit, quae nos moneant, qua quaelibet
hora
Apta geri, certa nafcantur vt omnia lege.
Idem ergo primus placatur, et ultimus idem.
Magne pater, magnum mortalibus incrementum,
Progenies prior, et dulces ante omnia Mufae,
Cuncti una falvete mihi, et dum fidera canto,
Si ius fasque finunt, longum deducite carmen.
Caetera labuntur celeri coeleftia motu,
Cum coeloque fimul no&tesque diesque feruntur;
Axis at immotus nunquam veftigia mutat,
|