Page images
PDF
EPUB

Irriguos inter saltus, frondosaque tecta,

Peneium prope rivum;

ibi sæpe

sub ilice nigra,

Ad citharæ strepitum, blanda prece victus amici,
Exilii duros lenibat voce labores.

Tum neque ripa suo, barathro nec fixa sub imo
Saxa stetere loco; nutat Trachinia rupes,
Nec sentit solitas, immania pondera, silvas;
Emotæque suis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculosi carmine lynces.

75

Diis dilecte senex! te Jupiter æquus oportet 70 Nascentem, et miti lustrarit lumine Phœbus, Atlantisque nepos ; neque enim, nisi carus ab ortu Diis superis, poterit magno favisse poetæ. Hinc longæva tibi lento sub flore senectus Vernat, et Æsonios lucratur vivida fusos; Nondum deciduos servans tibi frontis honores, Ingeniumque vigens, et adultum mentis acumen. O mihi si mea sors talem concedat amicum, Phœbæos decorasse viros qui tam bene norit, Siquando indigenas revocabo in carmina reges, 80 Arturumque etiam sub terris bella moventem! Aut dicam invictæ sociali fœdere mensæ Magnanimos heroas; et (O modo spiritus adsit!) Frangam Saxonicas Britonum sub Marte phalanges!

76 Vernat] I venture to object to 'vernat senectus.'

Warton.

79 Phœboos] This is entirely an Ovidian epithet, as in Ep. Her. xvi. 180. See too Milton's Eleg. vii. 46. Warton. 84 Britonum] Though the first syllable in 'Britannia'

90

Tandem ubi non tacitæ permensus tempora vitæ,
Annorumque satur, cineri sua jura relinquam,
Ille mihi lecto madidis astaret ocellis,
Astanti sat erit si dicam, Sim tibi curæ!
Ille meos artus, liventi morte solutos,
Curaret parva componi molliter urna :
Forsitan et nostros ducat de marmore vultus,
Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri
Fronde comas, at ego secura pace quiescam.
Tum quoque, si qua fides, si præmia certa bonorum,
Ipse ego cælicolum semotus in æthera divum,
Quo labor et mens pura vehunt, atque ignea virtus,
Secreti hæc aliqua mundi de parte videbo,
Quantum fata sinunt; et tota mente serenum
Ridens, purpureo suffundar lumine vultus,

95

Et simul æthereo plaudam mihi lætus Olympo. 100

and 'Britanni' is either of short or long quantity, I do not know authority for Milton's shortening the first syllable in 'Britones.' See Juvenal, xv. 124: 'Qua nec terribiles Cimbri nec Britones unquam.' See also Milton's Epit. Damonis, 165: 'Armoricos Britonum.'

92 Parnasside] Ov. Metam. xi. 165. vinctus.' Virgil's epithet is 'Parnassius.'

'lauro Parnasside Warton.

EPITAPHIUM DAMONIS.

ARGUMENTUM.

Thyrsis et Damon, ejusdem vicinis pastores, eadem studia sequuti, a pueritia amici erant, ut qui plurimum. Thyrsis, animi causa profectus peregre, de obitu Damonis nuncium accepit. Domum postea reversus, et rem ita esse comperto, se suamque solitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem sub persona hic intelligitur CAROLUS DEODATUS ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrina, clarissimisque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.* HIMERIDES nymphæ (nam vos et Daphnin et Hy. Et plorata diu meministis fata Bionis) [lan, Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Quas miser effudit voces, quæ murmura Thyrsis, Et quibus assiduis exercuit antra querelis, Fluminaque, fontesque vagos, nemorumque reces[altam Dum sibi præreptum queritur Damona, neque Luctibus exemit noctem, loca sola pererrans. Et jam bis viridi surgebat culmus arista, Et totidem flavas numerabant horrea messes, Ex quo summa dies tulerat Damona sub umbras, Nec dum aderat Thyrsis; pastorem scilicet illum Dulcis amor Musæ Thusca retinebat in urbe.

sus;

5

10

*On what Milton has borrowed in this poem from the Aminta of Tasso, see Black's Life of Tasso, vol. ii. p. 462, et seq. 9.

[blocks in formation]

Ast ubi mens expleta domum, pecorisque relicti Cura vocat, simul assueta seditque sub ulmo, Tum vero amissum, tum denique sentit amicum, Cœpit et immensum sic exonerare dolorem.

15

24

"Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo, Postquam te immiti rapuerunt funere, Damon! Siccine nos linquis, tua sic sine nomine virtus Ibit, et obscuris numero sociabitur umbris? At non ille, animas virga qui dividit aurea, Ista velit, dignumque tui te ducat in agmen, Ignavumque procul pecus arceat omne silentum. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certe, nisi me lupus ante videbit, Indeplorato non comminuere sepulchro, Constabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter pastores. Illi tibi vota secundo Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes, Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id est, priscamque fidem coluisse, piumque, Palladiasque artes, sociumque habuisse canorum.

30

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia, Damon.

At mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus

15 assueta] Il Pens. 60.

Warton.

เ Gently o'er the accustom'd oak.' 15 seditque] The position of the 'que' is wrong.

28 Indeplorato] Ov. Trist. iii. 3. 46. Met. xi. 670. Ibis.

162. 'Indeploratum projiciere caput.'

Warton.

Hærebit lateri comes? ut tu sæpe solebas
Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis,

Aut rapido sub sole, siti morientibus herbis; 40
Sive opus in magnos fuit eminus ire leones,
Aut avidos terrere lupos præsepibus altis.
Quis fando sopire diem, cantuque solebit?

45

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cum sibilat igni [Auster Molle pyrum, et nucibus strepitat focus, et malus Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo?

51

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æsculea somnum capit abditus umbra, Et repetunt sub aquis sibi nota sedilia Nymphæ, Pastoresque latent, stertit sub sepe colonus ; Quis mihi blanditiasque tuas, quis tum mihi risus, Cecropiosque sales referet, cultosque lepores?

59

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam solus agros, jam pascua solus oberro, Sicubi ramosæ densantur vallibus umbræ ; Hic serum expecto; supra caput imber et Eurus Triste sonant, fractæque agitata crepuscula sylvæ. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu, quam culta mihi prius arva procacibus herbis

46 Mordaces] Lucan. ii. 681.

'Curis animum mordacibus angit.' Todd.

49 Miscet] Virg. Æn. i. 124.

'Interea magno misceri murmure pontum.' Bowle.

« PreviousContinue »