Page images
PDF
EPUB

40

45

Nunc quoque sidereis intercinit ipse choreis
Immortale melos, et inenarrabile carmen ;
Torrida dum rutilus compescit sibila Serpens,
Demissoque ferox gladio mansuescit Orion;
Stellarum nec sentit onus Maurusius Atlas.
Carmina regales epulas ornare solebant,
Cum nondum luxus, vastæque immensa vorago
Nota gulæ, et modico spumabat cœna Lyæo.
Tum de more sedens festa ad convivia vates,
Æsculea intonsos redimitus ab arbore crines,
Heroumque actus, imitandaque gesta canebat,
Et chaos, et positi late fundamina mundi,
Reptantesque deos, et alentes numina glandes,
Et nondum Ætneo quæsitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit
Verborum sensusque vacans, numerique loquacis?
Silvestres decet iste choros, non Orphea, cantus,
Qui tenuit fluvios, et quercubus addidit aures,
Carmine, non cithara; simulacraque functa

canendo

50

54

Compulit in lacrymas: habet has a carmine laudes. Nec tu perge, precor, sacras contemnere Musas, Nec yanas inopesque puta, quarum ipse peritus Munere, mille sonos numeros componis ad aptos;

41 regales] Vida, Poetic. i. 543,

'Carmina mortales passim didicere per urbes,
Post epulas laudes heroum et facta canentes.'

54 functa] Ov. Met. x. 14,

Bowle.

'Simulacraque functa sepulchris.' Warton.

60

65

70

Millibus et vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii merito sis nominis hæres.
Nunc tibi quid mirum, si me genuisse poetam
Contigerit, caro si tam prope sanguine juncti,
Cognatas artes, studiumque affine sequamur?
Ipse volens Phoebus se dispertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti;
Dividuumque Deum, genitorque puerque, tenemus.
Tu tamen ut simules teneras odisse Camœnas,
Non odisse reor; neque enim, pater, ire jubebas
Qua via lata patet, qua pronior area lucri,
Certaque condendi fulget spes aurea nummi;
Nec rapis ad leges, male custoditaque gentis
Jura, nec insulsis damnas clamoribus aures;
Sed magis excultam cupiens ditescere mentem,
Me procul urbano strepitu, secessibus altis
Abductum, Aoniæ jucunda per otia ripæ,
Phœbæo lateri comitem sinis ire beatum.
Officium cari taceo commune parentis;
Me poscunt majora. Tuo, pater optime, sumptu
Cum mihi Romulea patuit facundia linguæ,
Et Latii Veneres, et quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere suasisti quos jactat Gallia flores,

75

80

66 Dividuumque] Ov. Am. i. v. 10, 'Candida dividuâ colla tegente comâ.' Ib. ii. x. 10. Metam. iii. 682.

71 leges] Ov. Amor. i. xv. 5.

'Non me verbosas leges ediscere, nec me

Warton.

Ingrato vocem prostituisse foro,' &c. Warton.

See Black's Life of Tasso, i. p. 94.

85

Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit, barbaricos testatus voce tumultus,
Quæque Palæstinus loquitur mysteria vates.
Denique quicquid habet cœlum, subjectaque cœlo
Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer,
Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te nosse licet, per te, si nosse libebit :
Dimotaque venit spectanda scientia nube,
Nudaque conspicuos inclinat ad oscula vultus,
Ni fugisse velim, ni sit libasse molestum.

90

96

I nunc, confer opes, quisquis malesanus avitas Austriaci gazas Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuisse, vel ipse Jupiter, excepto, donasset ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent, Publica qui juveni commisit lumina nato, Atque Hyperionios currus, et fræna diei, Et circum undantem radiata luce tiaram. Ergo ego, jam doctæ pars quamlibet ima catervæ, Victrices hederas inter laurosque sedebo; Jamque nec obscurus populo miscebor inerti, Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos. Este procul vigiles Curæ, procul este Querelæ, 105 Invidiæque acies transverso tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende, Calumnia, rictus;

88 agitabile] Ov. Met. i. 75.

'Terra feras cepit, volucres agitabilis aer.'

90 spectanda] Vowel made short before sc.

93 I nunc] Ov. Her. Ep. xii. 204.

·

'I nunc, Sisyphias, improbe confer opes.' Warton.

100

In me triste nihil, fœdissima turba, potestis,
Nec vestri sum juris ego; securaque tutus
Pectora, vipereo gradiar sublimis ab ictu.

110

At tibi, care pater, postquam non æqua merenti

Posse referre datur, nec dona rependere factis, Sit memorasse satis, repetitaque munera grato Percensere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O nostri, juvenilia carmina, lusus, Si modo perpetuos sperare audebitis annos, Et domini superesse rogo, lucemque tueri, Nec spisso rapient oblivia nigra sub Orco, Forsitan has laudes, decantatumque parentis Nomen, ad exemplum, sero servabitis ævo.

115

120

PSALM CXIV.*

Ἰσραὴλ ὅτε παῖδες, ὅτ ̓ ἀγλαὸ φῦλ ̓ Ἰακώβου
Αἰγύπτιον λίπε δῆμον, ἀπεχθέα, βαρβαρόφωνον,
Δὴ τότε μοῦνον ἔην ὅσιον γένος υἱες Ἰούδα·
Ἐν δὲ θεὸς λαοῖσι μέγα κρείων βασίλευεν.

109 Nec vestri sum juris ego] The last syllable of 'ego' is short; though it is occasionally made long in some of the modern Latin Poets, in the poems of Dan. Heinsius, (ed. 1649) p. 209, 276, 304, also in the fifth line of Joseph Scaliger's Elegy on Thuanus.

*On the inaccuracies of language and metre in these Greek verses, the reader is referred to the learned observations of Dr. C. Burney in Mr. Todd's edition, too long to be inserted in this place.

Εἶδε, καὶ ἐντροπάδην φύγαδ' ἐῤῥώησε θάλασσα,
Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ὁδ ̓ ἄρ ̓ ἐστυφελίχθη
Ιρὸς Ιορδάνης ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν
Ἐκ δ' ὄρεα σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέοντο,
Ως κριοὶ σφριγόωντες ἐϋτραφερῷ ἐν ἀλωῇ·
Βαιότεραι δ ̓ ἅμα πᾶσαι ἀνασκίρτησαν ἐρίπναι,
Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες.
Τίπτε σύγ', αἰνὰ θάλασσα, πέλωρ φύγαδ' ἐῤῥώησας,
Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ; τί δ' αρ' ἐστυφελίχθης,
Ιρὸς Ἰορδάνη, ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν ;
Τίπτ', ὄρεα, σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέεσθε,
Ως κριοὶ σφριγόωντες ἐϋτραφερῷ ἐν ἀλωῇ ;
Βαιότεραι τί δ ̓ ἄρ ̓ ὕμμες ἀνασκιρτήσατ ̓ ἐρίπναι,
Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες ;
Σείεο, γαῖα, τρέουσα θεὸν μεγάλα κτυπέοντα,*
Γαῖα, θεὸν τρείουσ ̓ ὕπατον σέβας Ισσακίδαο,
Ος τε καὶ ἐκ σπιλάδων ποταμοὺς χέε μορμύροντας,
Κρήνην τ' ἀέναον πέτρης ἀπὸ δακρυοέσσης.

Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum et insontem inter reos forte captum inscius damnaverat, τὴν ἐπὶ θανάτῳ πορευόμενος, λα subito misit.

'Ω ἄνα, εἰ ὀλέσης με τὸν ἔννομον, οὐδέ τιν' ἀνδρῶν
Δεινὸν ὅλως δράσαντα, σοφώτατον ἴσθι κάρηνον
Ρηϊδίως ἀφέλοιο, τὸ δ ̓ ὕστερον αὖθι νοήσεις,
Μαψιδίως δ ̓ ἄρ ̓ ἔπειτα τεὸν πρὸς θυμὸν ὀδυρῇ,
Τοιόν δ ̓ ἐκ πόλιος περιώνυμον ἄλκαρ ὀλέσσας.
* μεγάλ' ἐκτυπέοντα, ed. 1645.

« PreviousContinue »