185

190

Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis.
Nec tot, Aristoride, servator inique juvencæ
Isidos, immiti volvebas lumina vultu,
Lumina non unquam tacito nutantia somno,
Lumina subjectas late spectantia terras.
Istis illa solet loca luce carentia sæpe
Perlustrare, etiam radianti impervia soli:
Millenisque loquax auditaque visaque linguis
Cuilibet effundit temeraria; veraque mendax
Nunc minuit, modo confictis sermonibus auget.
Sed tamen a nostro meruisti carmine laudes,
Fama, bonum quo non aliud veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit
Carmine tam longo; servati scilicet Angli
Officiis, vaga diva, tuis, tibi reddimus æqua.
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,
Fulmine præmisso alloquitur, terraque tremente:
"Fama, siles? An te latet impia Papistarum
Conjurata cohors in meque meosque Britannos,
Et nova sceptrigero cædes meditata Iacobo?"

196

205

Nec plura illa statim sensit mandata Tonantis, Et, satis ante fugax, stridentes induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis; Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Nec mora: jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres prævertere nubes; Jam ventos, jam solis equos post terga reliquit ; Et primo Angliacas, solito de more, per urbes

207 Temesœo] Ov. Met. xv. 707. 'Themesesque metalla.' Fast. v. 441. Temes@aque concrepat æra.' Warton.

Ambiguas voces, incertaque murmura spargit:
Mox arguta dolos, et detestabile vulgat
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu,
Authoresque addit sceleris, nec garrula cæcis
Insidiis loca structa silet. Stupuere relatis,
Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ,
Effoetique senes pariter; tantæque ruinæ
Sensus ad ætatem subito penetraverat omnem.

215

220

Attamen interea populi miserescit ab alto Æthereus Pater, et crudelibus obstitit ausis Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres ; At pia thura Deo, et grati solvuntur honores Compita læta focis genialibus omnia fumant; Turba choros juvenilis agit; Quintoque Novembris Nulla dies toto occurrit celebratior anno

IN OBITUM PRÆSULIS ELIENSIS.
ANNO ETATIS 17.

ADHUC madentes rore squalebant genæ,
Et sicca nondum lumina

Adhuc liquentis imbre turgebant salis,

Quem nuper effudi pius,

Dum mosta caro justa persolvi rogo

Wintoniensis Præsulis.

Cum centilinguis Fama, proh! semper mali Cladisque vera nuntia,

Spargit per urbes divitis Britanniæ,

Populosque Neptuno satos,

10

Cessisse Morti, et ferreis Sororibus,
Te, generis humani decus,

Qui rex sacrorum illa fuisti in insula
Quæ nomen Anguillæ tenet.

Tunc inquietum pectus ira protinus
Ebulliebat fervida,

Tumulis potentem sæpe devovens deam:

Nec vota Naso in Ibida

Concepit alto diriora pectore;

Graiusque vates parcius

Turpem Lycambis execratus est dolum,

Sponsamque Neobolen suam.

At ecce diras ipse dum fundo

Et imprecor Neci necem,

graves,

Audisse tales videor attonitus sonos

Leni, sub

aura, flamine:

"Cæcos furores pone, vitream

Bilemque, et irritas minas.

Quid temere violas non nocenda numina,

Subitoque ad iras percita?

Non est, ut arbitraris elusus miser,
Mors atra Noctis filia,

14 Anguilla] Ely,' so called from its abundance of eels.

20 Graius] Archilochus. Warton.

Warton.

15

25

30

22 Neobolen] This word is without authority. The right name is Neobule.'

29 temere] The last syllable of 'temere' always elided by Virgil, and the best writers; no authority for making it long as by many modern Latin poets. Tertullian cannot be quoted with propriety on such a question.

Erebove patre creta, sive Erinnye,

Vastove nata sub Chao.

Ast illa, cœlo missa stellato, Dei
Messes ubique colligit,

Animasque mole carnea reconditas

In lucem et auras evocat,

Ut cum fugaces excitant Horæ diem,
Themidos Jovisque filiæ,

Et sempiterni ducit ad vultus Patris:
At justa raptat impios

Sub regna furvi luctuosa Tartari,

Sedesque subterraneas."

Hanc ut vocantem lætus audivi, cito

Foedum reliqui carcerem, Volatilesque faustus inter milites

Ad astra sublimis feror:

Vates ut olim raptus ad cœlum senex,

Auriga currus ignei.

Non me Boötis terruere lucidi

Sarraca tarda frigore, aut Formidolosi Scorpionis brachia, Non ensis, Orion, tuus. Prætervolavi fulgidi solus globum,

Longeque sub pedibus deam

Vidi triformem, dum coërcebat suos
Frænis dracones aureis.

40 filia] Ov. Met. ii. 118. Fast. i. 125.

Warton.

35

40

45

55

58 dracones] Il Pens. 59, 'While Cynthia checks her dragon yoke.' Comus, v. 131; and Shaks. M. N. Dream, act iii. sc. 2, 'The dragons of the night.' Todd.

Erraticorum siderum per ordines,

Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam ;

Donec nitentes ad fores

60

Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et

Stratum smaragdis atrium.

Sed hic tacebo; nam quis effari queat,

Oriundus humano patre,

Amonitates illius loci? Mihi

Sat est in æternum frui.

65

NATURAM NON PATI SENIUM.*

HEU, quam perpetuis erroribus acta fatiscit Avia mens hominum, tenebrisque immersa profundis,

Oedipodioniam volvit sub pectore noctem !
Quæ vesana suis metiri facta deorum
Audet, et incisas leges adamante perenni
Assimilare suis, nulloque solubile sæclo
Consilium Fati perituris alligat horis.

Ergone marcescet sulcantibus obsita rugis Naturæ facies, et rerum publica mater, Omniparum contracta uterum, sterilescet ab ævo? Et se fassa senem, male certis passibus ibit

5

This poem is replete with fanciful and ingenious allu. sions. It has also a vigour of expression, a dignity of sentiment, and elevation of thought, rarely found in very young writers. Warton.