Namque hac aut alia nisi quemque adjuveris arte, Crede mihi, cœli vix bene scandet iter.

10

III. IN EANDEM.

PURGATOREM animæ derisit Iäcobus ignem,
Et sine quo superum non adeunda domus.
Frenduit hoc trina monstrum Latiale corona,

Movit et horrificum cornua dena minax.
Et, "Nec inultus," ait, "temnes mea sacra, Britanne:
Supplicium spreta religione dabis.

Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter."
O quam funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni,
Ibat ad æthereas, umbra perusta, plagas.

6

10

IV. IN EANDEM.

QUEM modo Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnarat, Tænarioque sinu;

Hunc, vice mutata, jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.

V. IN INVENTOREM BOMBARDE.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream. solis ab axe facem ;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

VI. AD LEONORAM ROMÆ CANENTEM.

ANGELUS unicuique suus, sic credite gentes,
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major?
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certe mens tertia cœli
Per tua secreto guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda

Sensim immortali assuescere posse sono. Quod si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus,

In te una loquitur, cætera mutus habet.

10

VII. AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille, tuo quanto felicius ævo
Perditus, et propter te, Leonora, foret,
Et te Pieria sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ!
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæca vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tua,

6 fila] Buchanan Eleg. vii. p. 44,

'Aureaque Orpheæ fila fuisse lyra.' Todd

10

Et poteras, ægro spirans sub corde, quietem,
Flexanimo cantu restituisse sibi.

VIII. AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tua defunctam Naida ripa,
Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, et amona Tibridis unda
Mutavit rauci murmura Pausilipi.

Illic Romulidum studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

IX. IN SALMASII HUNDREDAM.*

QUIS expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picamque docuit verba nostra conari?
Magister artis venter, et Jacobei

Centum, exulantis viscera marsupii regis.
Quod si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi modo qui primatum Papa
Minatus uno est dissipare sufflatu,

Cantabit ultro Cardinalitium melos.

12 sibi Sibi' is certainly wrong. 'Ille' had preceded, ver. 3.

8 Naida] In all the editions wrongly' Naiada.'

5 vivitque] The position of 'que' is wrong. See Burman's Virgil, Æn. vi. 395.

*This epigram against Salmasius is in imitation of part of the Prologue to the Satires of Persius. Warton.

5

X. IN SALMASIUM.

GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo,
Qui frigida hyeme incolitis algentes freta!
Vestrum misertus ille Salmasius Eques
Bonus, amicire nuditatem cogitat;
Chartæque largus, apparat papyrinos
Vobis cucullos, præferentes Claudii
Insignia, nomenque et decus, Salmasii :
Gestetis ut per omne cetarium forum

Equitis clientes, scriniis mungentium
Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.

10

XI.

GALLI ex concubitu gravidam te, Pontiá, Mori, Quis bene moratam, morigeramque neget?

XII. APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO.

RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis
Legit, et urbano lecta dedit domino:
Hic incredibili fructus dulcedine captus,
Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,

Mota solo assueto, protinus aret iners.

Quod tandem ut patuit domino, spe lusus inani,

10 Cubito 'Quoties ego vidi patrem tuum cubito emungentem.' Sueton. vit. Horat. p. 525. Warton.

5

10

Damnavit celeres in sua damna manus; Atque ait, "Heu, quanto satius fuit illa coloni, Parva licet, grato dona tulisse animo! Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem: Nunc periere mihi et foetus, et ipse parens."

XIII. AD CHRISTINAM SUECORUM REGINAM
NOMINE CROMWELLI.

BELLIPOTENS virgo, Septem regina Trionum,
Christina, Arctoi lucida stella poli!
Cernis quas merui dura sub casside rugas,
Utque senex armis impiger ora tero.
Invia fatorum dum per vestigia nitor,

1 regina] There is a close resemblance between the two first lines of this address, and the opening of Nic. Heinsius's Verses to Christina, p. 53.

'Belligeros virgo quæ temperas alma Triones,' &c. and 'Sidus inocciduum, Septem regina Trionum Faxque Lycaoniæ clarior igne facis.' p. 139.

and p. 140, Regina victrix, germen acre Bellonæ, Arctoa Pallas!'

2 poli] Resembles a line in his tutor A. Gill's verses, p. 91. 'Inclyta Carolides, qui nunc moderatur Adolphus,

Pene sub Arctoi sidere regna poli.'

4 Utque] Var. Lect. 'sicque.' 'ora fero.' ver. 7, at tibi. Todd. Toland first printed these lines in his life of Milton, p. 123, and ascribes them indecisively to Milton or Marvell ; consult Warton's note, ed. Todd, vi. 267. I wish Mr. Warton had, by a few minutes' application of his fine poetical genius, secured these lines against the attempt of other versifiers: but