Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat 155'
Fistula, ab undecimâ jam lux eft altera nocte,
Et tum forte novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuere fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite fylvæ. 160
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmque Arvigarúmque duces, prifcúmque Be-
linum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos;
Tum gravidam Arturo fatali fraude Iögernen, 166
Mendaces vultus, affumptaque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita fuperfit,
Tu procul annofa pendebis fistula pinu
Multùm oblita mihi,aut patriis mutata Camoenis 170
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non sperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (sim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni, 175
Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne Tre-
antæ,
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.
180
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus,
Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripe,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe,
Et circum gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver, 185
Littora longa Arabum, & fudantes balfama fylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
FE
Cærus
Ceruleum fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte alia polus omnipatens,& magnus Olympus, 196
Quis putet? hic quoque Amor, pictæque in nube
pharetræ,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes 195
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
201
Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæfivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon, Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum; Heroúmque animas inter, divófque perennes, 205 Æthereos haurit latices & gaudia potat Ore facro. Quin tu cœli poft jura recepta Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris, Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis Diodotus, quo te divino nomine cuncti Coelicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon. Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas, En etiam tibi virginei fervantur honores; Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona, Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ Æternum perages immortales hymenaeos; Cantus ubi, choreifque furit lyra mifta beatis, Fefta Sionæo bacchantur & Orgia thyrfo.
Jan. 23. 1646.
Ad JOANNEM ROUSIUM Oxonienfis Academiæ Bibliothecarium.
De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.
Strophe 1.
Gemelle cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet
Munditiéque nitens non operosâ,
Quam manus attulit
Juvenilis olim,
Sedula tamen haud nimii poetæ ;
Dum vagus Aufonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius
Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, & humum vix tetigit pede;
Antiftrophe.
Quis te parve liber, quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo ?
Cum tu miffus ab urbe,
Docto jugiter obfecrante amico,
Illuftre tendebas iter
Thamefis ad incunabula
Cærulei patris,
Fontes ubi limpidi
Aonidum, thyafufque facer
Orbi notus per immenfos
Temporum lapfus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum;
Ff2
Strophe 2.
Modò quis deus, aut editus deo
Priftinam gentis miferatus indolem
(Si fatis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia fanctus,
Et relegatas fine fede Mufas
Jam penè totis finibus Angligenûm ;
Immundafque volucres
Unguibus imminentes
Figat Apollineâ pharetrâ,
Nam te Roüfius fui
Optat peculî, numeróque jufto
Sibi pollicitum queritur abeffe,
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ:
Téque adytis etiam facris
Voluit reponi, quibus & ipfe præfidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quæftorque gazæ nobilioris,
Quàm cui præfuit lön
Phinéamque abigat peftem procul amne Pegaséo.
Antistrophe.
Quin tu, libelle, nuntii licet malâ
Fide, vel ofcitantiâ
Semel erraveris agmine fratrum,
Seu quis te teneat fpecus,
Seu qua te latebra, forfan unde vili
Callo teréris inftitoris infulfi,
Lætare felix, en iterum tibi
Spes nova fulget poffe profundam
Fugere Lethen, vehique fuperam
In Jovis aulam remige pennâ ;
Strophe 3.
Clarus Erechtheides
Opulenta dei per templa parentis
Fulvofque tripodas, donaque Delphica,
Lön Actæâ genitus Creufà.
Antiftrophe.
Ergo tu vifere lucos
Mufarum ibis amœnos,
Diamque Phoebi rurfus ibis in domum,
Oxoniâ quam valle colit
Delo pofthabitâ,
Bifidoque Parnaffi jugo:
Ibis honeftus,
Judicia rebus æquiora forfitan
Adhibebit integro finu.
Tum livore fepulto,
Poftquam egregiam tu quoque fortem
Nactus abis, dextri prece follicitatus amici.
Illic legéris inter alta nomina
Authorum, Graiæ fimul & Latinæ
Antiqua gentis lumina, & verum decus.
Epodos.
Vos tandem haud vacui mei labores,
Quicquid hoc fterile fudit ingenium,
Jam ferò placidam fperare jubeo
Perfun&tam invidiâ requiem, fedesque beatas
Quas bonus Hermes
Et tutela dabit folers Roüfi,
[longè
Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque
Turba legentum prava faceffet i
At ultimi nepotes,
80
Et cordatior ætas
Si quid meremur fana pofteritas fciet
Roüfio favente.
|