Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu
Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ,
Et Latii veneres, & quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graïis,
Addere fuafifti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus,
Quæque Palæftinus loquitur mysteria vates.
Denique quicquid habet cœlum, fubjectaque colo
Terra parens, terræque & cœlo interfluus aer,
Quicquid & unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te noffe licet, per te, fi noffe libebit,
Dimotáque venit fpectanda fcientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,
Ni fugiffe velim, ni fit libâffe moleftum.

85

100

I nunc, confer opes quifquis malesanus avitas Auftriaci gazas, Peruanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipfe Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis & tuta fuissent, Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, & fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam dosta pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo mifcebor inerti, Vitabuntque oculos veftigia noftra profanos. Efte procul vigiles curæ, procul effe querele, ros Invidiæque acies tranfverfo tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus; In me trifte nihil fœdiffima turba poteftis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab itu.

113

At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis,

95

Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato
Percenfere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lufus, 115
Si modo perpetuos fperare audebitis annos,
Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri,
Nec fpiffo rapient oblivia nigra fub Orco,
Forfitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo.

PSAL. CXIV.

.

120

ἐρίπναι,

̓Αιγύπλιον λίπε δῆμον, ἀπεχθέα, βαρβαρόφωνον, Δὴ τότε μόνον ἔην ὅσιον γένω· υἷες Ιῦδα. ̓Εν δε θεὸς λαοῖσι μέγα κρείων βασίλευεν. Εἶδε καὶ ἐντροπάδην φύγαδ' ἐῤῥωησε θάλασσα Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ὁδ ̓ αὖ ἐσυφελίχθη Ιρὸς Ιορδάνης ποτὶ ἀργυροειδέα πηγὴν. ̓Εκ δ' ὅρια (καρθμοισιν ἀπειρέσια κλονέοντο, Ως κριὸν (φριγόωνες ἐϋτραφερῷ ἐν ἀλωῇ. Βαιότεραι δ ̓ ἅμα πάσαι ἀνασκίρτησαν Οῖαι παραὶ Κύριοι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες. Τίπλε (γ ̓ αἰναὶ θάλασσα πέλως φύγαδ' ἐῤῥώησας Κύμαλι εἰλυμένη ροθίῳ ; τὶ δ ̓ ἂς ἐςυφελίχθης Ιρὸς Ιορδάνη ποτὶ ἀργυροειδέα πηγὴν ; Τίπ ̓ ὄρεα (καρθμοισιν ἀπειρέσια κλονέεσθε Ως κριὸν (Φριγόωνης ἐϋτραφεςῶ ἐν ἀλωῇ; Βαιοτέραι τὶ δ ̓ ἀρ ὑμμές ανασκιρτήσατ ̓ ἐρίπναι, *Οτα παραὶ Κύρι(γι φιλη ὑπὸ μητέρι αρνές Σείεο γαῖα τρέυσα θεὸν μεγάλ ̓ ἐκτυπέονα Γαῖα θεὸν τρείεσ ̓ ὕπατον (έβας Ισσακίδαο, *Ος τε καὶ ἐκ [πιλάδων ποταμὸς χέε μορμύροντας Κρήνηντ ̓ ἀεναον πέτρης ἀπὸ δακευοέσσης.

E ¢

5

10

15

20

Philofophus ad regem quendam, qui eum ignotum & infontem inter reos forte captum infcius damnaverat, τὴν ἐπὶ θανάτῳ πορευόμενο hæc fubito mifit.

Ω ἄνα εἶ ὀλέσης με τὴν ἔννομον, ἐδέ τιν ̓ ἀνδρῶν
Δεινὸν ὅλως δράσανα, σοφώτατον ἴσθι κάρηνον
Ρηϊδιὼς ἀφέλοιο, τὸ δ ̓ ὕσερον αὖθι νοήσεις,
Μαψιδίως δ ̓ ἀρ ἔπειτα τὸν πρὸς θυμόν ὀδυρῆ,
Τοιὸν δ ̓ ἐκ πόλιν περιώνυμον ἄλκας ὀλέσσας.
In effigiei ejus Sculptorem.
̓Αμαθεῖ γεγράφθαι χειρὶ τήνδε μὲν εἰκόνα
Φαίης τάχ ̓ ἄν, πρὸς εἶδω· αὐτοφυὲς βλέπων.
Τὸν δ ̓ ἐκλυπωτὸν ἐκ ἐπιγνότες φίλοι
Τελᾶτε φαύλε δυσμίμημα ζωγράφω.

Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem.

SCAZONTES.

Mufa greffum quæ volens trahis claudum, gaudes inceffu, Nec fentis illud in loco minus gratum, Quàm cùm decentes flava Deiope furas Alternat aureum ante Junonis lectum, Adefdum & hæc s'is verba pauca Salfillo Refer, Camoena noftra cui tantum eft cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis. Hæc ergo alumnus ille Londini Milto, Diebus hifce qui fuum linquens nidum Polique tra&tum, (peffimus ubi ventorum, Infanientis impotenfque pulmonis Fernix anhela fub Jove exercet flabra)

Venit feraces Itali foli ad glebas,
Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ
Virofque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta multa Salfille,
Habitumque feffo corpori penitùs fanum ;
Cui nunc profunda bilis infeftat renes,
Præcordiifque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone cæfo, five tu magis Pæan
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinofo
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursùm Mufis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis femper Ægeriam fpectans.
Tumidufque & ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in fepulchris ibit obfeffum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa Portumni.

regna

E e 2

15

20

25

30

35

40

MAN

MANSUS.

Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum ftudio, nec non & bellica virtúte apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campaniæ principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20.

Fra cavalier magnanimi, è cortefr
Rifplende il Manfo-----

Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.

[laudi

Manfe tuæ meditantur carmina

Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phœbi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus hoPoft Galli cineres, & Mecænatis Hetrufci. [nore, Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, Victrices hederas inter, laurofque fedebis. Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non infcia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores ; Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, supremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici,

10

IS

Vidimus