Jam tuus O certè eft mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minus igne potens :
Et tua fumabunt noftris altaria donis,

Solus & in fuperis tu mihi fummus eris. Deme meos tandem, verùm nec deme furores, Nefcio cur, mifer eft fuaviter omnis amans: 100 Tu modo da facilis, pofthæc mea fiqua futura eft, Cufpis amaturos figat ut una duos.

HÆC ego mente olim lævâ, studioque supino

105

Nequitiæ pofui vana trophæa meæ. Scilicet abreptum fic me malus impulit error, Indocilifque ætas prava magiftra fuit. Donec Socraticos umbrofa Academia rivos Præbuit, admiffum dedocuitque jugum. Protinus extinctis ex illo tempore flammis,

Cincta rigent multo pectora noftra gelu. Unde fuis frigus metuit puer ipfe fagittis, Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.

95

Falloran & mitis voluifti ex parte videri,
Et penfare malâ cum pietate fcelus?
Scilicet hos alti miffurus ad atria coli,

In Proditionem Bombardicam.

CUM fimul in regem nuper fatrapafque Britannos

Aufus es

nefas,

Sulphureo curru flammivolifque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis Liquit Iördanios turbine raptus agros.

In eandem.

Sicci

Iccine tentafti coelo donâffe Iacobum
Quæ feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.

110

3

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aitra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene fcandet iter.

10

In eandem.

animæ derifit läcobus
Et fine quo fuperûm non adeunda domus,
Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpretâ relligione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quàm funefto cecinifti proxima vero,

Verbaque ponderibus vix caritura fuis! Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

In eandem.

Q

UEM modò Roma fuis devoverat impia diris, Et Styge damnârat Tænarioque finu, Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra, Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.

In inventorem bombardæ.

laudavit cæca

Qui tulit ætheream folis ab axe facem ; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

Cc 3

Ad

Ad Leonoram Romæ canentem.

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab

Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major,

Nam tua præfentem vox fonat ipsa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia coeli Per tua fecretò guttura ferpit agens; Serpit agens, facilifque docet mortalia corda Senfim immortali affuefcere poffe fono. Quòd ficuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet,

10

Ad eandem.

Cujus ab infano ceffit amore furens."
Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem

Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,

Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?

5

"

10

Illa quidem vivitque, & amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.
Illic Romulidûm ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

Apologus de Ruftico & Hero.

5

ex

Legit, & urbano lecta dedit Domino : Hinc incredibili fructûs dulcedine captus Malum ipfam in proprias tranftulit areolas, Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo, Mota folo affueto, protenùs aret iners. Quod tandem ut patuit Domino, spe lufus inani, Damnavit celeres in fua damna manus. Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni (Parva licet) grato dona tuliffe animo! Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem: Nunc periere mihi & foetus & ipfe parens.

Elegiarum Finis.

SY L

SYLVARUM LIBER.

Anno ætatis 16.

In obitum Procancellarii medici.

PA

Arere fati difcite legibus,
Manufque Parcæ jam date fupplices,
Qui pendulum telluris orbem
Tapeti colitis nepotes.

Vos fi relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incafsùm dolique ;
Per tenebras Stygis ire certum eft.
Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Neffi venenatus cruore
Æmathiâ jacuiffet Oetâ.
Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit

Enfe Locro, Jove lacrymante.
Si trifte fatum verba Hecatëia
Fugare poffint, Telegoni parens
Vixiffet infamis, potentique
Ægiali foror ufa virgâ.
Numenque trinum fallere fi queant
Artes medentûm, ignotaque gramina,
Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidiffet hafta,