Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri, Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos. Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres, Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft, Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro; Sepe vafer gnato fuccurrit fervus amanti, Et nafum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragœdia fceptrum Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,
Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo, Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft: Seu infelix indelibata reliquit puer
Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor Confcia funereo pectora torre movens, Seu moret Pelopeia domus, feu nobilis Ili, Aut luit inceftos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt,
Nos quoque lucus habet viçinâ confitus ulmo, Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas Virgineo videas præteriiffe choros. Ah quoties dignæ ftupui miracula forme Quæ poffit fenium vel reparare Jovis ! Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas, Atque faces quotquot volvit uterque polus ; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fuit puro nectare tincta via, Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor; Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!
Cedite laudatæ toties Heroides olím, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,
Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera fat tibi fit foemina poffe fequi. Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis Turrigerum latè confpicienda caput, Tu nimium felix intra tua moenia claudis Quicquid formofi pendulus orbis habet. Non tibi tot coelo fcintillant aftra fereno Endymioneæ turba ministra deæ,
Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ Per medias radiant turba videnda vias. Creditur huc geminis veniffe invecta columbis Alma pharetrigero milite cinta Venus, Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles, Huic Paphon, & rofeam poft habitura Cypron. Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Moenia quàm fubitò linquere faufta paro ; Et vitare procul malefidæ infamia Circes Atria, divini Molyos ufus ope. Stat quoque juncofas Cami remeare paludes, Atque iterum raucæ murmur adire Schola. Interea fidi parvum cape munus amici, Paucaque in alternos verba coactà modos.
ELEGIA SECUNDA, Anno tatis 17. I'n obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.
TE, qui confpicuus baculo fulgente folebas
Ultima præconum præconem te quoque fæva Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis Sub quibus accipimus delituiffe Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco, Dignus in Afonios vivere poffe dies, Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis Arte Coronides, fæpe rogante dea, Tu fi juffus eras acies accire togates, Et celer à Phoebo nuntius ire tuo, Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris, Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atridæ juffa fevera ducis, Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ, Turba quidem eft telis ifta petenda tuis. Veftibus hunc igitur pullis Academia luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia triftes, Perfonet & totis nænia moefta fcholis.
ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17.
In obitum Præfulis Wintonienfis.
Maftus eram, & tacitus nullo comitante fedebam,
Hærebantque animo triftia plura meo,
Protinus en fubiit funeftæ cladis imago Fecit in Angliaco quam Libitina folo; Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore Dira fepulchrali mors metuenda face; Pulfavitque auro grávidos & jafpide muros, Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
Lancelot Andrews, who died Sept. 21. 1626,
Tunc memini clarique ducis, fratrifque verendi Intempeftivis offa cremata rogis :
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos, Flevit & amiffos Belgia tota duces. At te præcipuè luxi digniffime Præful, Wintoniæque olim gloria magna tuæ ; Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi, Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras, Et quod in herbofos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo, Et crocus, & pulchre Cypridi facra rosa, Nec finis ut femper fluvio contermina quercus Miretur lapfus prætereuntis aquæ ? Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo Evehitur pennis quamlibet augur avis, Et quæ mille nigris errant animalia sylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanti tibi cum fit conceffa potestas ; Quid juvat humanâ tingere cæde manus ? Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas, Semideamque animam fede fugâffe fuâ? Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo, Rofcidus acciduis Helperus exit aquis, Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum Phœbus, ab eoo littore menfus iter.
Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili, 35 Condiderant oculos noxque foporque meos : Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro,
Heu nequit ingenium vifa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce, Ut matutino cum juga fole rubent,
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles, Veftitu nituit multicolore folum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi. B b
Flumina vernantes lambunt argentea campos, 45 Ditior Hefperio flavet arena Tago. Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni, Aura fub innumeris humida nata rofis, Talis in extremis terræ Gangetidis oris Luciferi regis fingitur effe domus. Ipfe racimiferis dum denfas vitibus umbras Et pellucentes miror ubique locos, Ecce mihi fubito Præful Wintonius aftat, Sidereum nitido fulfit in ore jubar; Veftis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque fenex tali incedit venerandus amictu, Intremuit læto florea terra fono.
Agmina gemmatis plaudunt coeleftia pennis,
Pura triumphali perfonat æthra tubâ.
Quifque novum amplexu comitem cantuque falutat, Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos; Nate veni, & patrii felix cape gaudia regni, Semper ab hinc duro, nate, labore vaca. Dixit, & aligera tetigerunt nablia turmæ, At mihi cum tenebris aurea pulfa quies. Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos, Talia contingant fomnia fæpe mihi.
ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18.
Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburgæ agentes, Paftoris munere fungentem.
Urre per immenfum fubitò mea littera pontum, I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, & nil, precor, obftet eunti, Et feftinantis nil remoretur iter.
« PreviousContinue » |