Excipit hinc fefsum sinuosi pompa theatri, Et vocat ad plaufus garrula scena suos. Seu catus auditur senior, feu prodigus hæres, Seu procus, aut pofitâ casside miles adest,
Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro; Sepe vafer gnato fuccurrit servus amanti, Et nafum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.
Sive cruențatum furiosa Tragedia sceptrum Quaffat, & effusis crinibus ora rotat,
Et dolet, & specto, juvat & fpectasse dolendo, Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit
Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor Conscia funereo pectora torre movens, Seu moæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed neque fub tecto semper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt, Nos quoque lucus habet viçinâ confitus ulmo, Atque fuburbani nobilis umbra loci. Sæpius hic blandas spirantia sidera flammas Virgineo videas præteriisse choros. Ah quoties dignæ stupui miracula forme Quæ poffit senium vel reparare Jovis ! Ah quoties vidi superantia lumina gemmas, Atque faces quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via, Et decus eximium frontis, tremulosque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor; Pellacesque genas, ad quos hyacinthina fordet Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!
Cedite laudatæ toties Heroides olimi,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ, Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fasces fubmittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas Jactet, & Aufoniis plena theatra stolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera fat tibi fit fæmina posse sequi. Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput, Tu nimium felix intra tua mœnia claudis Quicquid formofi pendulus orbis habet. Non tibi tot cœlo scintillant astra sereno Endymioneæ turba ministra deæ, Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ Per medias radiant turba videnda vias. Creditur huc geminis venisse invecta columbis Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Cnidon, & rigtias Simoentis flumine valles, Huic Paphon, & roseam poft habitura Cypron.
Ast ego, dum pueri finit indulgentia cæci, Mænia quàm fubitò linquere fausta paro; Et vitare procul malefidæ infamia Circes Atria, divini Molyos usus ope. Stat quoque juncosas Cami remeare paludes, Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. Interea fidi parvum cape munus amici, Paucaque in alternos verba coacta modos.
ELEGIA SECUNDA, Anno Ætatis 17. I'n obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.
TE, qui confpicuus baculo fulgente folebas Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum præconem te quoque fæva Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis Sub quibus accipimus delituisse Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco, Dignus in Æfonios vivere poffe dies, Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis Arte Coronides, fæpe rogante dea, Tu si juffus eras acies accire togates, Et celer à Phœbo nuntius ire tuo, Talis in Iliaca stabat Cyllenius aula Alipes, æthereâ missus ab arce Patris, Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atridæ jussa severa ducis, Magna fepulchrorum regina, satelles Averni Sæva nimis Mufis, Palladi sæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ, Turba quidem eft telis ista petenda tuis. Vestibus hunc igitur pullis Academia luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat & ipsa modos querebunda Elegëia tristes, Perfonet & totis nænia mæsta scholis.
ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17,
In obitum * Præfulis Wintonienfis.
æstus eram, & tacitus nullo comitante sedebam Hærebantque animo tristia plura meo,
Protinus en fubiit funestæ cladis imago
Fecit in Angliaco quam Libitina folo; [turres Dum procerum ingressa est splendentes marmore Dira fepulchrali mors metuenda face; Pulsavitque auro grávidos & jafpide muros, Nec metuit fatrapum sternere falce greges.
* Lancelot Andrews, who died Sept. 21. 1626.
Tunc memini clarique ducis, fratrifque verendi Intempeftivis ossa cremata rogis :
![[ocr errors]](http://google.cat/books/content?id=V6sDAAAAQAAJ&output=html_text&pg=PA277&img=1&zoom=3&hl=en&q=%22on+golden+wing,+Guiding+the+fiery-wheeled+throne,+The+Cherub+Contemplation+%3B+And+the+mute+Silence+hift+along,%22&cds=1&sig=ACfU3U0lw_nbCV3U4_yq3YjKwLwIUQSxEw&edge=0&edge=stretch&ci=808,193,47,21)
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos, Flevit & amiffos Belgia tota duces. At te præcipuè luxi dignissime Præful, Wintoniæque olim gloria magna tuæ ; Delicui fletu, & trifti fic ore querebar, Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi, Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras, Et quod in herbofos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo, Et crocus, & pulchræ Cypridi sacra rosa, Nec finis ut femper fluvio contermina quercus Miretur lapsus prætereuntis aquæ ? Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo Evehitur pennis quamlibet augur avis, Et quæ mille nigris errant animalia sylvis, Et quod alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanti tibi cum fit conceffa potestas; Quid juvat humanâ tingere cæde manus ? Nobileque in pectus certas acuisse sagittas, Semideamque animam fede fugasse suâ? Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo, Roscidus occiduis Hesperus exit aquis, Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum Phœbus, ab eöo littore menfus iter. Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili, 35 Condiderant oculos noxque soporque meos:
Cum mihi vifus eram lato spatiarier agro, Heu nequit ingenium visa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga fole rubent, Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles, Vestitu nituit multicolore folum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos, 45 Ditior Hesperio flavet arena Tago. Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni; Aura fub innumeris humida nata rosis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris Luciferi regis fingitur esse domus. Ipse racimiferis dum densas vitibus umbras Et pellucentes miror ubique locos, Ecce mihi fubito Præful Wintonius astat, Sidereum nitido fulfit in ore jubar; Vestis ad auratos defluxit candida talos, Infula divinum cinxerat alba caput. Dumque fenex tali incedit venerandus amictu, Intremuit læto florea terra fono.
Agmina gemmatis plaudunt cæleftia pennis, Pura triumphali personat æthra tuba. Quisque novum amplexu comitem cantuque falutat, Hosque aliquis placido mifit ab ore sonos; Nate veni, & patrii felix cape gaudia regni, Semper ab hinc duro, nate, labore vaca. Dixit, & aligeræ tetigerunt nablia turmæ, At mihi cum tenebris aurea pulsa quies. Flebam turbatos Cephaleia pellice fomnos, Talia contingant fomnia fæpe mihi.
ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18.
Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburgæ agentes, Pastoris munere fungentem.
Urre per immenfum fubitò mea littera pontum, I, pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, & nil, precor, obstet eunti, Et feftinantis nil remoretur iter.
« PreviousContinue » |