Page images
PDF
EPUB

E per poterla effigiare al paro
Dalle più belle Idee traffe il più rara.
Cofi l'Ape Ingegnofa

Trae con induftria il fuo liquor pregiato
Dal giglio e dalla rosa,

E quanti vaghi fiori ornano il prato ;
Formano un dolce fuon diverse Chorde,
Fan varie voci melodia concorde.

Di bella gloria amenta

Milton dal Ciel natio per varie parti
Le peregrine piante

!

Volgefti a ricercar scienze, ed arti
Del Gallo regnator vedefti i Regni,
E dell'Italia ancor gl' Eroi piu degni.

Fabro quafi divino

Sol virtù rintracciando il tuo penfiero
Vide in ogni confino

Chi di nobil valor calca il fentiero;
L'ottimo dal miglior dopo fceglie a
Per fabbricar d'ogni virtu l'Idea.

Quanti nacquero in Flora

O in lei del parlar Tofco apprefer l'arte,
La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,
Volefti ricercar per tuo teforo,

E parlafti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confufe Giove in vano,
Che per varie favelle

Di fe ftella trofeo cadde fu'l piano :

Ch' Qde oltr' all Anglia il fuo piu degno Idioma Spagna, Francia, Tofcana, e Grecia e Roma, A 2 3

Į pių

I piu profondi arcani

Ch' occulta la natura e in cielo e in terra
Ch' à Ingegni fovrumani

Troppo avara tal' hor gli chiude, e ferra,
Chiaramente conofci, e giungi al fine
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il Tempo l'ale,

Fermifi immoto, e in un fermin fi gl' anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriofi a i danni ;
Che s'opre degne di Poema o ftoria
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce cante,
Ch' inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celefte ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' e concesso
Per te fuo cigno parreggiar Permeffo.

I o che in riva del Arno

Tento fpiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo ;
Freno dunque la lingua, e afcolto il core
Che ti prende a lodar con lo ftupore.

Del fig. Antonio Francini gentilhuomo

Fiorentino.

[ocr errors]

JOANNI MILTONI

LONDINEN SI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

V

IRO qui multa peregrinatione, ftudio cun&ta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet :

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat :

Flli, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos coeleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magiftra

* vaftitate. Edit. 1645.

philofophia legenti; antiquitatum latebras, vetu ftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.
At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum kupor in laudandiş fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator

ELE

ELEGIARUM

LIBER PRIMUS.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

TA

[ocr errors]
[ocr errors]

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit & voces nuncia charta tuas ;
Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ
Vergivium prono quà petit amne falum.
Multùm crede juvat terras aluiffe remotas
Pectus amans noftri, tamque fidele caput,
Quodque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere juffa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ,'
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revifere Camum,'
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles,
Quam male Phoebicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magiftri
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Lætus & exilii conditione fruor.

O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.

20

Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25 Et totum rapiunt me mea vita libri.

Ex

« PreviousContinue »