Page images
PDF
EPUB

E per poterla effigiare al paro

Dalle più belle Idee trasse il pit

Cosi l'Ape Ingegnosa

più rara.

Trae con induftria il fuo liquor pregiato
Dal giglio e dalla rosa,

E quanti vaghi fiori ornano il prato;
Formano un dolce suon diverse Chorde,
Fan varie voci melodia concorde.

Di bella gloria amenta

Milton dal Ciel natio per varie parti
Le peregrine piante
Volgesti a ricercar scienze, ed arti;
Del Gallo regnator vedesti i Regni,
E dell' Italia ancor gl' Eroi piu degni.

Fabro quasi divino

Sol virtù rintracciando il tuo penfiero
Vide in ogni confino

Chi di nobil valor calca il sentiero;
L'ottimo dal miglior dopo scegliea
Per fabbricar d'ogni virtu l'Idea.

Quanti nacquero in Flora

O in lei del parlar Tosco appreser l'arte,
La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,
Volesti ricercar per tuo teforo,
E parlasti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,

Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde fu'l piano :

Ch Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma

Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma.

I piu profondi arcani
Ch' occulta la natura e in cielo e in terra

Ch' à Ingegni sovrumani

Troppo avara tal' hor gli chiude, e ferra,
Chiaramente conosci, e giungi al fine
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il Tempo l'ale,

1

Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriofi a i danni;
Che s'opre degne di Poema o storia
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Damıni tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto,
Ch' inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celeste ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' e conceffo
Per te suo cigno parreggiar Permeffo.

I o che in riva del Arno

Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,.
E ad ammirar, non a lodarlo imparo;
Freno dunque la lingua, e ascolto il core
Che ti prende a lodar con lo stupore.

Del fig. Antonio Francini gentilhuomo

Fiorentino.

JO

:

JOANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

V

IRO qui multa peregrinatione, studio cunEta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet :

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic reviviscunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat :

Ili, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * venustate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium sphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magiftra

* vaftitate. Edit. 1645.

philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetu. statis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, restauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum ?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum kupor in laudandiş fatis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini servus, tantæ virtutis amator.

ELE

[blocks in formation]

Multum crede juvat terras aluisse remotas

[ocr errors]

Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Quodque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,'

3

10

15

Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quàm male Phœbicolis convenit ille locus! Nec duri libet usque minas perferre magiftri Cæteraque ingenio non fubeunda meó. Si fit hoc exilium patrios adiisse penates, Et vacuum curis otia grata sequi, Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus & exilii conditione fruor. O utinam vates nunquam graviora tulisset Ille Tomitano flebilis exul agro; Non tune Ionio quicquam ceffiffet Homero, Neve foret victo laus tibi prima Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25 Et totum rapiunt me mea vita libri.

20

« PreviousContinue »