E per poterla effigiare al paro Dalle più belle Idee trasse il pit Cosi l'Ape Ingegnosa più rara. Trae con induftria il fuo liquor pregiato E quanti vaghi fiori ornano il prato; Di bella gloria amenta Milton dal Ciel natio per varie parti Fabro quasi divino Sol virtù rintracciando il tuo penfiero Chi di nobil valor calca il sentiero; Quanti nacquero in Flora O in lei del parlar Tosco appreser l'arte, Il mondo fatta eterna in dotte carte, Nell' altera Babelle Per te il parlar confuse Giove in vano, Che per varie favelle Di se stessa trofeo cadde fu'l piano : Ch Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma. I piu profondi arcani Ch' à Ingegni sovrumani Troppo avara tal' hor gli chiude, e ferra, Non batta il Tempo l'ale, 1 Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni, Scorron di troppo ingiuriofi a i danni; Damıni tua dolce Cetra Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto, Di farti huomo celeste ottiene il vanto, I o che in riva del Arno Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro Del fig. Antonio Francini gentilhuomo Fiorentino. JO : JOANNI MILTONI LONDINENSI, Juveni patria, virtutibus eximio, V IRO qui multa peregrinatione, studio cunEta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet : Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic reviviscunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat : Ili, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * venustate vocem laudatoribus adimunt. Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium sphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magiftra * vaftitate. Edit. 1645. philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetu. statis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti. At cur nitor in arduum ? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum kupor in laudandiş fatis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. ELE Multum crede juvat terras aluisse remotas Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Quodque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,' 3 10 15 Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quàm male Phœbicolis convenit ille locus! Nec duri libet usque minas perferre magiftri Cæteraque ingenio non fubeunda meó. Si fit hoc exilium patrios adiisse penates, Et vacuum curis otia grata sequi, Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus & exilii conditione fruor. O utinam vates nunquam graviora tulisset Ille Tomitano flebilis exul agro; Non tune Ionio quicquam ceffiffet Homero, Neve foret victo laus tibi prima Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25 Et totum rapiunt me mea vita libri. 20 |