Albionum tenuit, jamque inviolabile fœdus Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis: Pacificufque novo felix divesque fedebat In folio, occultique doli fecurus et hoftis: Cum ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus, Eumenidum pater, ætherco vagus exul Olympo, Forte per immenfum terrarum erraverat orbem, Dinumerans fceleris focios, vernafque fideles, Participes regni post funera molta fúturos; Hic tempeftates medio ciet aëre diras, Illic unanimes odium ftruit inter amicos, Armat et invictas in mutua vifcera gentes; Regnaque olivifera vertit florentia pace, Et quofcunque videt puræ virtutis amantes, Hos cupit adjicere imperio, fraudumque magifter Tentat inacceffum fceleri corrumpere pectus, Infidiafque locat tacitas, caffefque latentes Tendit, ut incautos rapiat, feu Caspia Tigris Infequitur trepidam deferta per avia prædam Nocte fub illuni, et fomno nictantibus aftris. Talibus infeftat populos Summanus et urbes Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ. Jamque fluentifonis albentia rupibus arva Apparent, et terra Deo dilecta marino,
Cui nomen dederat quondam Neptunia proles, Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem Aquore tranato furiali pofcere bello, Ante expugnatæ crudelia fæcula Troja.
At fimul hanc opibufque et feftâ pace beatam Afpicit, et pingues donis Cerealibus agros, Quodque magis doluit, venerantem numina veri Sancta Dei popolum, tandem fufpiria rupit Tartareos ignes et luridum olentia fulphur; Qualia, Trinacria trux ab Jove claufus in Ætna Effat tabifico monftrofus ob ore Tiphæus. Ignefcunt oculi, ftridetque adamantinus ordo Dentis, ut armorum fragor, ictaque cufpide cufpis Atque pererrato folum hoc lacrymabile mundo Inveni, dixit, gens hæc mihi fola rebellis, Contemtrixque jugi, nostraque potentior arte. Illa tamen, mea fi quicquam tentamina poffunt, Non feret hoc impune diu, non-ibit inulta. Hactenus; et piceis liquido natat aëre pennis; Quà volat, adverfi præcurfánt agmine venti, Denfantur nubes, et crebra tonitrua fulgent.
Jamque praiaofas velox superaverat Alpes, Et tenet Aufoniæ fines, à parte finistra Nimbifer Appenninus erat, prifcique Sabini, Dextra veneficiis infamis Hetruria, nec non Te furtiva Tibris Thetidi videt ofcula dantem; Hinc Mavortigenæ confiftit in arce Quirini. Reddiderant dubiam jam fera crepufcula lucem, Cum circumgreditur totam Tricoronifer urbem, 55 Panificofque Deos portat, scapulifque virorum Evehitur, præeunt fubmiffo poplite reges, Et mendicantum feries longiffima fratrum;
Cereaque in manibus gestant funalia cæci, Cimmeriis nati in tenebris, vitamque trahentes. Templa dein multis fubeunt lucentia tædis (Vefper erat facer iste Petro) fremitusque canentum Sæpe tholos implet vacuos, et inane locorum. Qualiter exululat Bromius, Bromiique caterva, Orgia cantantes in Echionio Aracyntho, Dum tremit attonitus vitreis Afopus in undis, Et procul ipfe cavâ refponfat rupe Citharon. His igitur tandem folenni more peractis, Nox fenis amplexus Erebi taciturna reliquit, Præcipitefque impellit equos ftimulante flagello, 70 Captum oculis Typhlonta, Melanchætemque ferocem, Atque Acherontao prognatam patre Siopen Torpidam, et hirfutis horrentem Phrica capillis. Interea regum domitor, Phlegetontius hæres Ingreditur thalamos (neque enim fecretus adulter 75 Producit fteriles molli fine pellice noctes) At vix compofitos fomnus claudebat ocellos, Cum niger umbrarum dominus, rectorque filentum, Prædatorque hominum falsâ fub imagine tectus Aftitit, affumptis micuerunt tempora canis, Barba finus promissa tegit, cineracea longo Syrmate verrit humum veftis, pendetque cucullus Vertice de rafo, et ne quicquam defit ad artes, Cannabeo lumbos constrixit fune falaces, Tarda feneftratis figens veftigia calceis.
Talis, uti fama est, vaftâ Franciscus eremo
Tetra vagabatur folus per luttra ferarum, Sylveftrique tulit genti pia verba falutis Impius, atque lupos domuit, Lybicofque leones. Subdolus at tali Serpens velatus amictu Solvit in has fallax ora execrantia voces; Dormis nate? Etiamne tuos fopor opprimit artus? Immemor O fidei, pecorumque oblite tuorum! Dum cathedram venerande tuam, diademaque triplex Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe, Dumque pharetrati fpernunt tua jura Britanni: Surge, age, furge piger, Latinus quem Cæfar adorat, Cui referata patet convexi janua cœli,
Turgentes animos, et fastus frange procaces, Sacrilegique fciant, tua quid maledictio poffit, Et quid Apoftolicæ poffit cuftodia clavis; Et memor Hefperiæ disjectam ulcifcere claffem, Merfaque Iberorum lato vexilla profundo, Sanctorumque cruci tot' corpora fixa probofæ, Thermodoontea nuper regnante puella. At tu fi tenero mavis torpescere lecta, Crefcentefque negas hofti contundere vires, Tyrrhenum implebit numerofo milite pontum, Signaque Aventino ponet fulgentia colle. Relliquias veterum franget, flammifque cremabit, Sacraque calcabit pedibus tua colla profanis, Cujus gaudebant foleis dare basia reges. Nec tamen hunc bellis et aperto Marte lacesses, Irritus ille labor, tu callidus utere fraude,
Quælibet hæreticis difponere retia fas eft; Jamque ad confilium extremis rex magnus ab oris Patricios vocat, et procerum de ftirpe creatos, Grandævosque patres trabeâ, canisque verendos; Hos tu membratim poteris confpergere in auras, Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne Edibus injecto, quà convenere, fub imis. Protinus ipfe igitur quofcunque habet Anglia fidos Propofiti, factique mone, quisquámne tuorum Audebit fummi non juffa faceffere Papæ ? Perculfofque metu fubito, casúque ftupentes Invadat vel Gallus atrox, vel fævus Iberus. Sæcula fic illic tandem Mariana redibunt, Tuque in belligeros iterum dominaberis Anglos. Et nequid timeas, divos divafque fecundas Accipe, quotque tuis celebrantur numina faftis. 130 Dixit et adfcitos ponens malefidus amictus Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen. Jam rofea Eoas pandens Tithonia portas
Veftit inauratas redeunti lumine terras ; Mæftaque adhuc nigri deplorans funera nati Irrigat ambrofiiis montana cacumina guttis; Cum fomnos pepulit ftellatæ janitor aulæ, Nocturnos vifus, et fomnia grata revolvens.
Eft locus æternâ feptus caligine noctis, Vasta ruinofi quondam fundamina tecti,
Nunc torvi fpelunca Phoni, Prodotæque bilinguis,
Effera quos uno peperit Discordia partu,
« PreviousContinue » |