Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante sub ægide tutus,
Ille tibi cuftos, et pugil ille tibi;
Ille Sionææ qui tot fub moenibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras
Mifit ab antiquis prifca Damafcus agris,
Terruit et denfas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,
Et ftrepitus ferri, murmuraque alta viûm.
Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios poffe videre lares.
Elegia quinta, anno ætatis 20.
In adventum veris.
IN fe perpetuo Tempus revolubile gyro
Jam revocat Zephyros vere tepente novos; Induiturque brevem Tellus reparata juventam, Jamque foluto gelu dulce virefcit humus.
Fallor? an et nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adest?
Munere veris adeft, iterumque vigefcit ab illo
(Quis putet) atque aliquod jam fibi pofcit opus.
Caftalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat,
Et mihi Pyrenen foinnia nocte ferunt;
Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,
Et furo, et fonitus me facer intùs agit.
Delius ipfe venit, video Penëide lauro
Implicitos crines, Delius ipfe venit,
Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli,
Perque vagas nubes corpore liber eo;
Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum,
Et mihi fana patent interiora Deûm;
Intuiturque animus toto quid agatur Olympo,
Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande fonat diftento fpiritus ore?
Quid parit hæc rabies, quid facer ifte furor?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo;
Profuerint ifto reddita dona modo.
Jam Philomela tuos foliis adoperta novellis
Inftituis modulos, dum filet omne nemus:
Urbe ego tu fylvâ fimul incipiamus utrique,
Et fimul adventum veris uterque canat.
Veris io rediere vices, celebremus honores
Veris, et hoc fubeat Mufa perennis opus.
Jam fol Ethiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctoas aurea lora plagas.
Eft breve noctis iter, brevis eft mora noctis opaca,
Horrida cum tenebris exulat illa fuis. Jamque Lycaonius plaustrum cœlefte Bootes Non longâ fequitur feffus ut ante viâ; Nunc etiam folitas circum Jovis atria toto
Excubias agitant fidera rara polo.
Nam dolus, et cædes, et vis cum nocte receffit,
Neve Giganteum Dii timuere fcelus.
Forte aliquis fcopuli recubans in vertice pastor,
Rofcida cum primo fole rubefcit humus,
Hæc, ait, hac certè caruifti, nocte puellâ
Phoebe tuâ, celeres quæ retineret equos.
Læta fuas repetit fylvas, pharetramque refumit 45
Cynthia, Luciferas ut videt alta rotas,
Et tenues ponens radios gaudere videtur
Officium fieri tam breve fratris ope.
Defere, Phoebus ait, thalamos Aurora feniles,
Quid juvat effoeto procubuiffe toro?
Te manet Æolides viridi venator in herba,
Surge, tuos ignes altus Hymettus habet.
Flava verecundo dea crimen in ore fatetur,
Et matutinos ocius urget equos.
Exuit invifam Tellus rediviva fenectam,
Et cupit amplexus Phœbe fubire tuos ;
Et cupit, et digna eft, quid enim formosius illâ,
Pandit ut omniferos luxuriofa finus,
Atque Arabum fpirat messes, et ab ore venusto
Mitia cum Paphiis fundit amoma rosis !
Ecce coronatur facro frons ardua luco,
Cingit ut Idæam pinea turris Opim;
Et vario madidos Intexit flore capillos,
Floribus et vifa eft poffe placere fuis.
Floribus effufos ut erat redimita capillos
Tenario placuit diva Sicana Deo.
Afpice Phoebe tibi faciles hortantur amores,
Mellitafque movent flamina verna preces.
Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ,
Blanditiafque tibi ferre videntur aves.
Nec fine dote tuos temeraria quærit amores
Terra, nec optatos pofcit egena toros,
Alma falutiferum medicos tibi gramen in ufus
Præbet, et hinc titulos adjuvat ipfa tuos.
Quod fi te pretium, fi te fulgentia tangunt
Munera, (muneribus fæpe coemptus Amor)
Illa tibi oftentat quafcunque fub æquore vasto,
Et fuperinjectis montibus abdit opes.
Ah quoties cum tu clivofo feffus Olympo
In verfpertinas præcipitaris aquas,
Cur te, inquit, curfu languentem Phoebe diurno
Hefperiis recipit Cærula mater aquis?
Quid tibi cum Tethy! Quid cum Tartesfide lymphâ, Dia quid immundo perluis ora falo ?
Frigora Phoebe meâ melius captabis in umbrâ,
Huc ades, ardentes imbue rore comas.
Mollior egelidâ veniet tibi fomnus in herbâ,
Huc ades, et gremio lumina pone meo.
Volume IV.
Quáque jaces circum mulcebit lene fufurrans
Aura per humentes corpora fufa rofas.
Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata,
Nec Phaetonteo fumidas axis equo;
Cum tu Phoebe tuo fapientius uteris igni,
Huc ades, et gremio lumina pone meo.
Sic Tellus lafciva fuos fufpirat amores ;
Matris in exemplum cætera turba ruunt.
Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido,
Languentefque fovet felis ab igne faces.
Infonuere novis lethalia cornua nervis,
Trifte micant ferro tela corufca novo.
Jamque vel invictam tentat fuperaffe Dianam,
Quæque fedet facro Vesta pudica foco.
Ipfa fenefcentem reparat Venus annua formam,
Atque iterum tepido creditur orta mari.
Marmoreas juvenes clamant Hymenæe per urbes, 105
Littus io Hymen, et cava saxa fonant.
Cultior ille venit tunicâque decentior aptâ,
Puniceum redolet veftis odora crocum.
Egrediturque frequens ad amani gaudia veris
Virgineos auro cineta puella finus,
Votumeftcuiquefuum, votumefttamen omnibus unum,
Ut fibi quem cupiat, det Cytherea virum.
Nunc quoque feptenâ modulatur arundine pastor,
Et fua quæ jungat carmina Phyllis habet.
Navita nocturno placat fua fidera cantu,
Delphinafque leves ad vada fumma vocat.
|