Nec fui lectura: sed si dūra fuissem tibi
Cum făciam omnia, cum pia thūra dem Diānæ
Credique ut cupis, te vindĭcat īrâ mĕmări
At favisset mělius virgo virginis annis
Causis enim non apparentibus hæret languor
Accedit huc timor, ne quis nisi nutrix conscia
Ubi mox secrēti longi optima causa somnus
Videtque jam venire quos durum est non admittere
Sicut eram, imperfecta verba properans relinquo
Inde digitos repětīta ĭtěrum meos fătigat
Ergo toties sălūtis incerta propter te
Te laudātōre formæ superbæ hæc nobis
Si, quod mallem, visa deformis tibi fuissem
Gemo nunc laudata: nunc me vestro certamine.
Cur potius volebas cogere quam persuadere
Quid prodest nunc tibi jūris jurandi formula
Est mens quæ jurat; illâ nil conjurāvimus
Consilium ănimique prudens sententia jūrat
Si võlui tibi conjugium nostrum prōmittĕre
Ego non jurāvi: verba legi jūrantia
Timeo, confiteor iram sævæ Lætōĭdos
Unguenta căpillis corōnātīs sæpe stillant
Suas ipse projicit corōnas deductâ fronte
Et in tristi turbâ pudet lætum consurgere
At mihi artus (væ misĕræ) febribus torrentur
Videoque părentes super ōra nostra plōrantes
Ego nil peccavi nĭsì quod legi perjūria
Ille quidem, quantum ipsi permittitur assidet.
Nam videor modo prope jam spectare te natantem
Nunc quæ soleo mădĭdīs membris dăre vēlamina
Confiteor măre nondum est nanti tractabile
Ah
quam
isto crimine vulnerer, potius pĕream
Sed vereor omnia, quis enim ămăvit sēcūrus
Me miseram quanto fluctu littora planguntur
Certē, poëtæ has, pluresque, Neptune, cănunt
Libet mihi ire ipsi per mědias undas sæpe
Mětuas forsitan ne tempora desint ad rědĭtum
Turpe pělăgi Deo juvenem nătantem terrēre
Et lumen sternuit: nam illo posito scribimus
Ecce nutrix měrum in faustos ignes instillat
Non est quod timeas: Věnus ipsa auso făvēbit
Ferox, parce, marique lato misce tua proelia.
Deceptam te nostrâ fraude dicas licebit
Non naturâ ĕgo nec ūsu sum tam callidus
Huic nomen facto sit fraus, dŏlōsusque dicor
En scribo ĭtěrum, verbaque rogantia mitto
Si quod amor, noceo, făteor nocebo sine fine
Alii plăcitas puellas per glădios răpuēre
Flavi crines et ĕburnea cervix hoc făciunt
Et décor, et pŭdentes sině rusticitate vultus
Si possem cetera laudare, essem beatior
Accuses quemlibet, et licebit sīs īrāta
Qui făcimus iram, īdem factam tenuābimus
Liceat flentem consistĕre ante tuos vultus
Doli restant mille: sūdāmus in clivo imo
Ut effugias partem, non falles omnia rētia.
Dea jam dědĕrat laudāta formæ sua præmia
Jam ad Priămum orbe diverso nurus venerat
Omnes in verba læsi mărīti verba jurābant
Æăcide, quid făcis? Tua mūnĕra non sunt lānæ
Quid cum călăthīs tibi? mănus apta clypeo tĕrendo
Fusos stamine opěrōso succinctos rejice
Quid poētis sacrīs pětitur, nisi fama tantum
Olim poetæ fuerant cūra Deûm, rēgumque
Quis si semper fuisset clausa, Dănăēn nôsset?
Amplexu occupat, siccatque lăcrămas per oscula
En fluctus iterum audite similes querelas
Nunc clamabo quoque nulla femina viro credat
(1) O utinam sors mea îsset quâ prīmum ceperat
Sum ego illa cui tu cœlum promittere solitus.
(1) The interjection 'O' is not elided.
Ut căreo pătriâ, area bis trīta est frugibus
Nec tamen spatio longo patientia quæsita est
Scilicet juvenci et větĕres juga curva fugiunt
Est etiam præsens ærumna tristior priore
Est quoque non minimum, afferre recentes vires
Novus luctator in fulvâ ǎrenâ fortior est
Integer gladiator in armis nitidis melior est.
Aliquid est mălum fātāle levare per verba
Inclusus dolor strangulat, atque intus exæstuat
Nāvis modo facta præcipites procellas bene fert
Nos quoque tulimus ante pătientius quæ fĕrimus
Taurus fit patiens tempore ǎrātri rūricolæ
Equus tempore paret animōsus lentīs hăbēnīs
Ira Pœnorum leōnum tempore compescitur.
Ut extentīs răcēmis ūva tumeat tempus facit
Et tempus producit semen in canas ǎristas
Hoc těnuat dentem ăratri terram renovantis
Hoc etiam paullatim mītigat iras sævas
Seu crines solvit, decet esse fusīs căpillis
Tristes curæ, non tibi sunt, nec, Ŏsiri, luctus
Sed flōres vării, et corymbis redĭmīta frons
Et vestes Tyriæ, et tibia cantu dulcis
Osiris primus fecit sōlerti mănu aratra
Primus semina commisit terræ inexpertæ
Hic docuit adjungĕre těněram vitem pālis
Docuit ille liquor inflectere vōces cantu
Et afflictis mortalibus Bacchus affert requiem
Hoc sacrum solenne in multos annos celebretur.
Floruimus nos quoque, sed flos ille cădūcus erat
Nec măla reddunt te mitem jacenti, plăcidum ve
Ănĭmum dētĭneo studiis, dolōresque fallo
Quid, sōlus in desertis ōris faciam potius ?
Leges non metuunt, sed æquum viribus cēdit
Arcent måle frigora pellibus et laxis braccis
Vestigia Graiæ linguæ remanent in paucis
Ipse mecum loquor, retractoque verba dēsuēta
Quæro oblivia misĕrarum rerum carminibus
Miser sum; hæc brevis summa est nostrōrum mălōrum
In mediis fluctibus, Pălĭnūrě, navem relinquis
Igitur intempestivos timōres compesce
Sol non adiit bis post tempora gělĭdæ brumæ
Făcies urbis abest: sodales, mea cura, absunt.
Nam neque vires sunt, neque color qui ante solebat
Et jam sacerdos stricto mucrone constiterat
Quis nôsset Hectoră si Trōja felix fuisset
Ars tua, Tīphy, si non sit fluctus in æquore, jacet
Hic perfidus inclusit nostros fraude locorum
Et æstus veniunt et nox vidētur immensa
Es tristis? quod causa dolōris sum tibi indignor
Meosque casus flē: flere est quædam voluptas
Jūro per mare, per terras, per numĭna tertia
Majus opus inspice, quod adhuc reliqui sine fine
Illic invenies præcōnia vestri nōminis
Sed, quid tu posses concedere, nisi peccâssem?
Non scribimus hæc, ut quondam in nostrīs hortis
Nunc quoque rudentes Aquilone contenti, strīdunt.
THE Pentameter consists of five feet, as its name implies, and is divided into two parts; the first half consisting of two feet, spondees or dactyls, and a long syllable over; the second half consisting of two dactyls, and a syllable over: these two half feet, if united, would make the fifth foot.
The following are specimens of this verse :--
Sivě dě us; regni || commodă carpě mě [I]
Mēntě prě mit tăci tâ || dissimul atque frě mēns ||
Squalen ti Di | do || sanguino | lentă com |â.
|