Vates ut olim raptus ad cœlum senex,

Auriga currus ignei.

Non me Boötis terruere lucidi

Sarraca tarda frigore, aut
Formidolosi Scorpionis brachia,
Non ensis, Orion, tuus.

Prætervolavi fulgidi solus globum,
Longeque sub pedibus deam

Vidi triformem, dum coërcebat suos
Frænis dracones aureis.
Erraticorum siderum per ordincs,
Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam;

Donec nitentes ad fores

Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, e

Stratum smaragdis atrium.

Sed hic tacebo; nam quis effari queat,

Oriundus humano patre,
Amœnitates illius loci? Mihi

Sat est in æternum frui.

૬૦

60

NATURAM NON PATI SENIUM.

EU, quam perpetuis erroribus acta fatiscit Avia mens hominum, tenebrisque immersa profundis,

Oedipodioniam volvit sub pectore noctem!

Quæ vesana suis metiri facta deorum

Audet, et incisas leges adamante perenni
Assimilare suis, nulloque solubile sæclo
Consilium fati perituris alligat horis.

Ergone marcescet sulcantibus obsita rugis Naturæ facies, et rerum publica mater Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo? Et se fassa senem, male certis passibus ibit Sidereum tremebunda caput? Num tetra vetustas, Annorumque æterna fames, squalorque situsque, Sidera vexabunt? An et insatiabile Tempus Esuriet Cœlum, rapietque in viscera patrem? Heu potuitne suas imprudens Jupiter arces Hoc contra munisse nefas, et Temporis isto Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes? Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu Stridat uterque polus, superaque ut Olympius aula Decidat, horribilisque retecta Gorgone Pallas; Qualis in geam proles Junonia Lemnon Deturbata sacro cecidit de limine cœli? Tu quoque, Phoebe, tui casus imitabere nati; Præcipiti curru, subitaque ferere ruina Pronus, et extincta fumabit lampade Nereus, Et dabit attonito feralia sibila ponto. Tunc etiam aerei divulsis sedibus Hæmi Dissultabit apex, imoque allisa barathro Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem, In superos quibus usus erat, fraternaque bella. At pater omnipotens, fundatis fortius astris, Consuluit rerum summæ, certoque peregit Pondere fatorum lances, atque ordine summo Singula perpetuum jussit servare tenorem. Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno; Raptat et ambitos socia vertigine cœlos. Tardior haud solito Saturnus, et acer ut olim

10

20

30

40

Fulmineum rutilat cristata casside Mavors.
Floridus æternum Phœbus juvenile coruscat,
Nec fovet effœtas loca per declivia terras
Devexo temone Deus; sed semper amica
Luce potens, eadem currit per signa rotarum.
Surgit odoratis pariter formosus ab Indis,
Æthereum pecus albenti qui cogit Olympo,
Mane vocans, et serus agens in pascua cœli;
Temporis et gemino dispertit regna colore.
Fulget, obitque vices alterno Delia cornu,
Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis.
Nec variant elementa fidem, solitoque fragore
Lurida perculsas jaculantur fulmina rupes.
Nec per inane furit leviori murmure Corus,
Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos
Trux Aquilo, spiratque hyemem, nimbosque volutat.
Utque solet, Siculi diverberat ima Pelori
Rex maris, et rauca circumstrepit æquora concha
Oceani Tubicen, nec vasta mole minorem
Ægeona ferunt dorso Balearica cete.

Sed neque, Terra, tibi sæcli vigor ille vetusti
Priscus abest, servatque suum Narcissus odorem,
Et ille suum tenet, et puer ille, decorem,
Phœbe, tuusque, et, Cypri, tuus; nec ditior olim
Terra datum sceleri celavit montibus aurum

pucr

50

60

Conscia, vel sub aquis gemmas. Sic denique in ævum
Ibit cunctarum series justissima rerum;

Donec flamma orbem populabitur ultima, late
Circumplexa polos, et vasti culmina cœli;

Ingentique rogo flagrabit machina mundi.

DE IDEA PLATONICA QUEMADMODUM

ARISTOTELES INTELLEXIT.

10

ICITE, sacrorum præsides nemorum dex, Tuque O noveni perbeata numinis Memoria mater, quæque in immenso procul Antro recumbis otiosa Eternitas, Monumenta servans, et ratas leges Jovis, Cœlique fastos atque ephemeridas Deûm; Quis ille primus, cujus ex imagine Natura solers finxit humanum genus, Eternus, incorruptus, æquævus polo, Unusque et universus, exemplar Dei? Haud ille Palladis gemellus innubæ Interna proles insidet menti Jovis ; Sed quamlibet natura sit communior, Tamen seorsus extat ad morem unius, Et, mira, certo stringitur spatio loci: Seu sempiternus ille siderum comes Coeli pererrat ordines decemplicis, Citimumve terris incolit luna globum: Sive, inter animas corpus adituras sedens, Obliviosas torpet ad Lethes aquas: Sive in remota forte terrarum plaga Incedit ingens hominis archetypus gigas, Et diis tremendus erigit celsum caput, Atlante major portitore siderum. Non, cui profundum cæcitas lumen dedit, Dircæus augur vidit hunc alto sinu; Non hunc silente nocte Pleiones nepos

20

Vatum sagaci præpes ostendit choro;
Non hunc sacerdos novit Assyrius, licet
Longos vetusti commemoret atavos Nini,
Priscumque Belon, inclytumque Osiridem.
Non ille trino gloriosus nomine

Ter magnus Hermes, ut sit arcani sciens,
Talem reliquit Isidis cultoribus.

At tu, perenne ruris Academi decus,
(Hæc monstra si tu primus induxti scholis)
Jam jam poetas, urbis exules tuæ,
Revocabis, ipse fabulator maximus;
Aut institutor ipse migrabis foras.

30

AD PATREM.

UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes Irriguas torquere vias, totumque per ora Volvere laxatum gemino de vertice rivum; Ut tenues oblita sonos audacibus alis Surgat in officium venerandi Musa parentis. Hoc utcunque tibi gratum, pater optime, carmen Exiguum meditatur opus; nec novimus ipsi Aptius a nobis quæ possint munera donis Respondere tuis, quamvis nec maxima possint Respondere tuis, nedum ut par gratia donis Esse queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Sed tamen hæc nostros ostendit pagina census, Et quod habemus opum charta numeravimus ista, Quæ mihi sunt nullæ, nisi quas dedit aurea Clio, Quas mihi semoto somni peperere sub antro, Et nemoris laureta sacri Parnassides umbra.