Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni, Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Dammi tua dolce Cetra Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Io che in riva del Arno Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro E ad ammirar, non a lodarlo imparo; Del sig. ANTONIO FRANCINI, Gentilhuomo Fiorentino. JOANNI MILTONI LONDINENSI. Juveni patria, virtutibus eximio, IRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt: Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia: in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; har monicos cœlestium sphærarum sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ, per quos Dei magnitudo describitur, magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti: At cur nitor in arduum? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est. reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. ELEGIARUM LIBER. ELEG. I. AD CAROLUM DEODATUM. ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Multum, crede, juvat terras aluisse remotas Si sit hoc exilium patrios adiisse penates, Non ego vel profugi nomen sortemve recuso, O utinam vates nunquam graviora tulisset 10 20 Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero, Neve foret victo laus tibi prima, Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, Et totum rapiunt me, mea vita, libri. Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri, Et vocat ad plausus garrula scena suos. Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres, Seu procus, aut posita casside miles adest, Sive decennali fœcundus lite patronus Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat; Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo, Interdum et lacrymis dulcis amaror inest; Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Ah quoties dignæ stupui miracula formæ, Ah quoties vidi superantia lumina gemmas, Et Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon; Tu nimium felix intra tua monia claudis 60 ༡༠ 80 |