126. Νικά. Hom. Οd. σ. 46. νικήσῃ κρείων τε γένηται. 403. τὰ χερείονα νικᾷ.

127. Τὰ δ ̓ ὑπερβάλλοντα, sc. τὸ δέον.

137. Οὐδὲ συνήδομαι . . άλγεσι δώματος. Tales λιτότητες arenarum numerum vincunt. Hujusmodi vulgatissima sunt où páλa, οὐ ῥᾳδίως, ὀλίγον οὐδὲν, οὐδὲν ἧσσον, οὐκ ἀμφιβόλως, οὐ φάσκων. Talia sunt οὐ στέργει Med. 87. οὐ παρόντων Thuc. i. 49. οὐ περιοVóuela. 53. Hic laudatissimæ fidei mentisque exquisitissimæ scriptor μέγιστον δὲ καὶ οὐχ ἥκιστα dicit vii. 44. Ceterum οὐ ξυνήδομαι dixit Soph. ut et οὐχ ἥδομαι. Sed omnino dignus est qui hic citetur Tacitus, Agric. 43. Nec quisquam, audita morte Agricola...lætatus est.' Denique auctor esse velim ut lector consulat Anglicanam versionem vs. 32. cap. 18. Hebraici Prophetæ Ezekielis.

198. Optime edidit Elmsleius ἔπει μοι φιλία κέκρανται. Ου time observavit non minus hoc bene dici quam piv xpaíven ap. Andr. 478.

139. 40. Consule Elmsleium. Ceterum, ut leviora tangamus, Tugάvvwv confer cum Sen. Med. 56. Ad regum thalamos:' quod explicat Farnabius per, Jasonis et Creuse: xpaтout a Iph. T. 1301. 'regnantibus' Tac. Ann. ii. 82. heri' Plaut. Amph. iii. 3. 5. 4OTOTV in Hec. 561. Neoptolemum innuere videtur. Vide porro Tois xaxois-ávògάow Æsch. Pers. 759. ὧν Eur. Iph. Α. 383. τοκεῦσιν Hec. 407. τοὺς τεκόντας Iph. A. 689. ubi vult Marklandus Tòv TEXóvTa y'. Nihil opus : nam dáxvovo futurum significat.

144. Þλò§ oúpavía. Horat. Od. iii. 10. aquæ cœlestis.' Cf. Ep. ii. 1. 135.

149. 50. ἰαχὰν μέλπει. Androm. 1037. ἀχόρους στοναχὰς péλTOVTO. Virg. Georg. i. 378. Ranæ cecinere querelam.'

151. 'Anλáτou bene defendit Elmsleius. Sed fortasse Porsoni lectio defendi potest per communem satis Tv TTσεV conversionem. Sic Trachin. 357. ὁ ῥιπτὸς ̓Ιφίτου μόρος. Sic Med. 214. 5. ip' àλuuрàν пóvтou xλÿ8. Vide Brunck. ad Trachin.

508.

153. Oavátou TEλEUTάV. Notabilis locutio: at non rara. Sic Trachin. 1258. τελευτὴ τοῦδε τἀνδρὸς ὑστάτη. Hip. 138. 9. θανά TOU.. Tégua. Morte suprema' Venusinus Poëta Ep. ii. 2. 173. et 'suprema funera.' 'Mortis exitus' Lucius Septimius lib. iv. cap. 15. 'extremam mortem' Apul. Met. p. 175. His last fate' dixit Spenserius F. Q. iii. 3. 28. 7. Vide Soph. Ed. C. 1224. Ceterum Herodotus habet τέλος ἀπαλλαγῆς τοῦ Αἰθίοπος ii. 139. sed alio sensu.

165. I. e. (oùv) μμsλálpois. Thucydides simili more profert

τοῖς λειπομένοις ἐς Πλάταιαν ἐλθόντες i. 12. et hac Ellipsi spe

utebatur.

Sic ικέσιος

170. Θέμιν εὐκταίαν. Sic ἀγώνιος Trachin. 26. et ixernos. Vid. Huschke Analect. Crit. p. 133. et Blomfield. S. c. Theb. 720.

170. 1. Ορκων ταμίας. Π. Τ. 224. ̓Ανθρώπων ταμίης πολέμοιο τέτυκται.

175. 6. Μύθων ἐμφάν. Ὀμφή... φωνή, Hesych. sensu, Anacr. 102,

Eodem

193. Σκαιοὺς ... σοφούς. Eadem verba secum opponuntur vs. 300. Ceterum hæc elegantissime vertit Grotius Excerp. Trag. 192. necnon Sam. Johnsonus Ed. Mur. Vol. i. 161.

195. 6. ̓Επὶ μὲν θαλίαις, ̓Επί τ ̓ εἰλαπίναις. Conjunxit hæc Homerus in ειλαπίνη τεθαλυίῃ.

197. Βίου τερπνὰς ἀκοάς. Mallem βίῳ. Pro ἐπὶ τοὺς αὐτοῦ Aunpoùs, quod habent duo MSS. Duker et Hulmann. velint aur ap. Thucyd. viii. 46.

199. Moury, music. Sic Phoen. 800. Alc. 855.

200. 'Ev. Vocis v collocatio est culpanda. Refertur ad Aúnas, non addas. Eadem culpa occurrit ad Phoen. 823. Heracl. 409. 410. 695. 6. Hec. 702. Sed hic quam in aliis locis minus in errores ducit. Iph. T. 159. est ådeλøã: cf. vs. 61. Ubi non potes quin primo intuitu Auctoris mentem intelligas, ibi non dignus est in quem inveharis. Talia igitur omnem animadversionem facile respuunt: ut ap. Liv. xxx. 'Annibal peto pacem, qui neque peterem, nisi utilem crederem: et propter eandem utilitatem tuebor eam propter quam petii. Aliquando tamen ob hoc vitium in longas difficilesque ambages aguntur lectores.

204. 5. Vide Classicum Diarium i. 333. Vel ẞpotol vel μoxπαλ intelligi potest ante τείνουσι. Illud facilius videtur. Ho merus tamen II. Z. 495. dixit Avλoì pópμryyés te Boǹv xov. Ceterum iva est 'ubi, ut ap. Orest. 976. in quo loco huic voci eundem sensum tribuit Porsonus.

209. Tov év λéxes. I. e, maritum. Idem modus est loquendi atque οἱ ἐν ταῖς αἰτίαις, οἱ ἐν τέλει, σφίσιν ἐν σπουδαῖς Thucyd. i. 55. Vid. Heyn. ad Pind. Isth. v. 67. 8. in Var. Lect.

207. Núxov. Non necesse moneam de vdios Odyss. 4. 450. σκοταῖος ἀναγαγὼν ἐστρατοπεδεύσατο Χen. Cyr. Hutch. Ed. p. 492. ' vespertinus' Hor. Epod. matutinus' Virg. viii. 465. Videtur vúxov magis referendum ad www, quam ad axa: quamquam in his rebus nihil potest esse certi; omnia ambigua sunt his locis, per quos variis anfractibus ire licet. Hæc Nostri verba explicari per Rhesum Fabulam putat Elmsleius: sed vix adductus

locus nos e cane ac lupo liberat. Dum tamen hæc recolligo, persuasum habeo Nostrum potius scripsisse vúxios, ut ad tòv Bioavta referretur, si sensum, quem volui, ipse voluisset: ergo vúxov refer ad äλa, ut eadem sit locutio quam reperias ap.'Virgil. An. iv. 609.Nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes :' ubi videsis Servium.

215. 'Améρavτov. 'A pro dús: ut Phoen. 822. 1745. Hipp. 363. 1263. Iph. T. 888. 897. Alcest. 248, 9. Trachin. 1100. 'Impatibiles Plaut. Amphit. iv. 2. 22. Sic quoque scripsit Virgil. vii. 9. ix 58. Et sic fere putant voluisse scriptorem Epistolæ ad Hebræos, vi. 4. Sed in tali affirmatione talisque momenti excitum divinitus scriptorem potuisse vocibus tam leviter, ne dicam negligenter, usurpare non verisimile mihi videri licet.

216-20. Consulendus Elmsleius. Consule etiam scriptorem ap. Classicum Diarium, v. 128. In re magis incerta quam oraculorum außoλoyiais, magis obscura quam Plutonis caligine, satis sit mentem lectoris advertere ad verba Sophoclis Phil. 157. Τίν' ἔχει στίβον ; ἔναυλον ἢ θυραῖον ; Ex quo loco quodcunque ad hunc explicandum sit accommodatum eruat et secum habeat. Hæc nempe σοφώτερ ̓ ἢ κατ ̓ ἄνδρα συμβαλεῖν ἔπη.

219. Пodos. Communis translatio. Anacr. 358. ut Johnsonus in The Rambler, N. 184. To walk the road of life.'

Juv. x. 363. Semita tranquillæ vitæ.'

230. Εν ᾧ γὰρ ἦν μοι πάντα. Thucyd. viii. 95. Εὔβοια γὰρ AUTOÏS Tάντα : ubi vid. Notas Variorum, ut et Valck. ad Phoen. 1265. Sic Virg. Æn. xii. 59. et Tacitus Agric. 33. 'Sed manus et arma: et in his omnia.' Sic Poëma, cui nomen The Exile,' in 'The Mirror,' No. 85. They come,' she said:fly, fly these ruthless foes: And save a life in which Monimia lives.'

232. Vide Class. Journ., i. 37.

66

234. 6. Ad hæc pertinent illa nostri Popii: That gave you beauty, but denied the pelf, That buys your sex a tyrant o'er itself.'

245. Ζηλωτός, μακαριστὸς, Hesych. Sic πατρὸς ζηλωμάτων Iph. T. 379. 'invidendæ fortunæ patris.' Sic oλutýλ Ed. T. 381. et λov Aj. 503.

250. Nescio an λéyovσiv μas ws Cμev sit sententia gravior quam λέγουσιν ὡς ἡμεῖς ζῶμεν. Sed facile est visu λέγουσιν ἡμᾶς sues. vincere utramque. Quantam évépyesav possit hæc. ferre secum, videre est in sequenti: "Oлws w tŷr dúvapiv, v ὑμεῖς φατὲ ἔχειν με, ταύτης δεσπότης γενήσομαι, Aristoph. Nub. 200.

252. Παρ' ἀσπίδα Στῆναι. Eadem locutio est in Phoen. 1015. 'Stetimus tela aspera contra' Æn. xi. 282. Who at the spear are bold' Miltonus, ii. 204.

261-5. Cf. Hippol. 708, 9.

266. 'Victo malis muliebri pavore, ausæ se inter tela volantia inferre' Liv. i. 13. Vel in modum pavoris foeminei dejecti tam opimam prædam mediis manibus amittimus' Apul. Met. p. 155. ed. Pric. ad quem quidem locum verba Nostri citat Elmenhorstius. Ceterum κακὴ εἰσορᾷν, ut κακοὶ προφυλάξασθαι: Thucyd. vi. 38.

267. Es,quod attinet ad.' Thueyd. i. 1. Qu μeyaλd OUTE κατὰ πολέμους οὔτε ἐς τὰ ἄλλα. Medea 1088. Προφέρειν εἰς εὐτυ χίαν Τῶν γειναμένων.

273. Z. Vid. Valckenaër. ad Phoen. 1657.

Σέ.

286. Consulatur Matthiæ in Gr. Gramm. sub casu patrio. Illuc dirigendus est Elmsleius.

294. Sic et vs. 447. 'Aλλà πoλλáxis omittit vs. 1221. Ceterum sic οὐ νεωστὶ Heracl. 485. et Οὓς ἐγὼ οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ ̓ ἀει Enioτapas Thucyd. vi. 38.

297. Παῖδας ἐκδιδάσκεσθαι σοφούς. Docere pueros ut sint sapientes.' Communis usus. Thucyd. i. 71. Thy Iλónov ἐλάσσω ἐξηγεῖσθαι. Phoeniss. 974. Γῆρον ἄφθογγον σχάσας. Iph. A. 343. MeTaßaλav äλλous тgóπous. Sic Trach. 681. 1224. Iph. T. 1216. Ex hoc fonte apud nos profluunt to dye the purple ground:' &c. Ceterum medias has voces breviter ac perspicue explicuit Valpius in Gr. Gramm.

298. G. Burgesius ad Troad. Append. p. 125. vult ärηs ... ayplas. Sanissimam esse vulgatam judicat Elmsleius: qui sane

hic videndus est.

302. 3. Thucyd. vi. 16. Οἶδα δὲ, ὅσοι ἔν τινος λαμπρότητι πρόεσχον, ἐν τῷ κατ ̓ αὐτοὺς βίῳ λυπηροὺς ὄντας. De ποικίλον vid. Biomfield. ad Prometh. 316.

318. 'Oppædia ad canem plerumque refertur. Idem de lupo canit Virgilius xi. 812, 3.

319. Nuv anteάpos, est intelligendum. Sic Iph. T. 1469, Οὕνεκ' ἐξέσωσά σε, Καὶ πρίν γ', 'Αρείοις, &c. collatis vss. 1089. 4. Sic Od. Z. 161. 163. Phoen. 913. Constructio ap. Thucyd. vi. 88. quæ quendam virum doctum latuit, est hujusmodi: Oixos τῶν τὴν μεσ. ἐχόντων αὐτόνομοι οὖσαι (τότε) καὶ πρότερον ἀεὶ, εὐθὺς, &c.

323. Od. Κ. 559. Φρεσὶν ἦσιν ἀραρώς. 'Αραρότως Med. 1189. 338. Οχλον παρέξεις. Sic παρέξω χρήματα Aristoph. Plut. 20. et ægáyμara яарaσxeiv Xen. Cyr. Hutch. p. 181, 2. "Eo

κας : non ἔοικεν : sic Iph. Α. 847. Μνηστεύω γάμους Οὐκ ὄντας, ὡς Earw. Ceterum yuva hic ab irato dicitur, ut in vss. 525. 864. 1320. a placido tamen in vss. 718. 723. 904. Anglicana versio vocis yúval in Evang. Joann. cap. ii. satis est aspera. Sic fere verti potest hic locus: Lady, what have I in common with thee in this circumstance?

350. 4140opa. Vid. Markland. ad Iph. T. 719.

355. Λέλεκται μῦθος ἀψευδὴς ὧδε. Pro ἀψευδῶς. Sic Young inter nostrates: Who can take Death's portrait true?' Sic Juven. i. 10. furtivæ,' et Soph. Phil. 9.

363. Kλúduva xanãv. The sea of harvest' Thomson Autumn. 330. S. Y.

NUGE.

No. VII. [Continued from No. LIII. p. 23.]

collecting toys

And trifles for choice matters, worth a sponge;
As children gath'ring pebbles on the shore.

Paradise Regained, iv. 325.

IN NO. LIV. of this Journal, p. 277, eight lines from the bottom, read, "He seizes skilfully on the producible parts of a subject." The words in Italics have been omitted by some accident.

On the quantity of the initial syllable in the two first verses of

the Alcaic stanza.

A correspondent in No. LIV. p. 201, speaking of the controverted passage in Horace, Lib. 1. Od. xvi. 36, “ Ignis Pergameas domos," writes as follows: "I have retained this reading of the later editors, instead of the formerly universal one, Ignis Iliacas domos; but I do not think the reason for the preference very strong. Catullus frequently puts a trochæus in the first foot [place] of the Glyconian trimeter.-Horace, it is acknowledged, does so nowhere else; but this is not conclusive. He admits an iambus in the first foot of the Alcaic, Vides ut alta