Ubi quid datur otî Illudo chartis. Eft hoc mediocribus illis, Ex vitiis unum, cui fi concedere nolis, &c. Hinc nata eft hæc, quam ad te mitto, de optimo feribendi genere Differtatio. Eum enim fermonem profequor quem iniquus ille nobis imber excuffit. Nullus dubito quin tu ipfe meliora fuiffes dicturus quàm quæ hifce Dialogis differentem te leges. Quod fi ego a te diffenfero, erit ea tota diffenfio ejufmodi; ut nec vitari pro fummâ humani judicij varietate poffit, adeoque nec quidquam pec cet in amicitiæ jura. Tertium audies in quatuor poffremis Dialogis differentem Crito: machum. Alum quidem probè Tibi notum & charum; fed qui nobis, quùm hæc olim agitaremus, non aderat. Non quod Tui foli lius fuaviffima confabulatio, meum haud expleret animum, fed quod revera mihi pofteà contigerit multum cum illo, hâc fuper re, habere fermonem; fintque aliqua ab illo dicta, quæ & dici meritò poterant ad hanc illuftrandam materiam, & Tibi tribuenda non erant, quia à Tuo quidem genio alicna. Tu qui foles meas effe aliquid putare nugas, fcito me his ad te fcriptis hoc agere, quod de fe Tullius ad Varronem fcribit, quum ad cum mittit Academicarum Quæfti onum Libros, ut conjunctionem ftudiorum amorifque noftri, quo poffem litterarum genere declararem. Kal. Febr. 1702. Vale. INDE X. A A. CCURACY, Why more requifite in writing than in fpeaking. Pag. 62. The care of it not to be carried too far. 11,13, 57. The chief Rules of it fummed up. 58, 059, 60, 185, 200, 204. Affectation. Difagreeable in Style as in Behaviour. Antients. The best Masters of Style. pag. 76 p. 81 Antithefis. Frequent ufe of it apt to lead into great faults of Style. P. 131 Arefius. An Emblem of his applied to Style. P.79 Ariftotle. The moderation he requires in Metaphors. p. 51, 52. His reafon why they please. 98. What he fays farther of them. 108. His. comparing falfe reafonings to fophifticated wines. R. 171 Auguftus. A noted faying of his examined. P. 152, 153 Authors. Why men are more apt to cenfure than to praise them. P.34, 35 B. BALZAC. How he differs from Voiture. p. 116. p. 47 P. 173 Bellegarde. A criticifm of his examined. p. 165 P.73 caution. p. 148 C. CALLICRATES. Inftances of the oddnefs of his expreffions. p. 22, 23, 70. His ftrange mix- Oddnefs of ture of metaphors. 104, 110. p. 130 Clafbing terms to be avoided. 164, p.163 D. D: p. 137 DELECTUS Epigrammatum. The preliminary dif- P. 135 P. 104 E. ETYMOLOGIES. Inftances of ftrange ones. p. 192, 193 Evremont, (St.) whether rightly criticized by p. 165 GALGACUS. His faying of the Romans applied P. 172 Germanicus. His Genius nicely commended by Quintilian. R p.227 Gondomar. Gondomar. His humourous excufe for his bad Latin, Grammar Rules to be exactly obferved. H. p.182 P. 180 HARMONY of Sound generally a great requifite p. 90,92 1. P. 180 P. 139 INDIES. Our Importations thence compared to p. 83, 84 writers. P. 44 P. 44 Juvenal. His verfes on Fountains applied to L. p. 9 LACONIC Styles fubject to great faults. p. 10, 21 Long Styles often faulty.. p. 12 P.9 |