Page images
PDF
EPUB

IN EANDEM.

SICCINE tentasti cœlo donâsse läcobum
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis insidiosa tuis:

Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.

Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,

Et quot habet brutos Roma profana Deos, Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte, Crede mihi cœli vix bene scandet iter.

IN EANDEM.

PURGATOREM animæ derisit läcobus ignem,
Et sine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit et horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea sacra Britanne,
Supplicium spreta relligione dabis.

Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter.

O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Tartareo sublime rotatus ab igni

Nam prope

Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

IN EANDEM.

QUEM modò Roma suit devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque sinu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.

IN INVENTOREM BOMBARDÆ. IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas, Qui tulit ætheream solis ab axe facem : At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

ᎪᎠ

LEONORAM ROME CANENTEM.

ANGELUS unicuique suus (sic credite gentes) Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum? Leonora tibi si gloria major,
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda

Sensim immortali assuescere posse sono...
Quòd si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ;
Et poteras ægro spirans sub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi.

AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena Neapoli jactas,

Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpore Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, et amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Pausilipi.

Illic Romulidum studiis ornata secuudis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO. RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis Legit, et urbano lecta dedit Domino: Hinc incredibili fructus dulcedine captus Malum ipsam in proprias transtulit areolas. Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo, Mota solo assueto, protenùs aret iners. Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani, Damnavit celeres in sua damna manus. Atque ait, heu quantò satius fuit illa Coloni (Parva licet) grato dona tulisse animo!

Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem: Nunc periere mihi et fœtus et ipse parens.

ELEGIARUM FINIS.

SYLVARUM LIBRA.

ANNO ETATIS 16.

IN

OBITUM PROCANCELLARII MEDICI.

PARERE fati discite legibus,

Manusque Parcæ jam date supplices,

Qui pendulum telluris orbem

läpeti colitis nepotes.

Vos si relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incassùm dolique;

Per tenebras Stygis ire certum est.

Si destinatam pellere dextera

Mortem valeret, non ferus Hercules

Nessi venenatus cruore
Emathiâ jacuisset Oetâ.

« PreviousContinue »