Volgesti a ricercar scienze, ed arti; Le peregrine piante Del Gallo regnator vedesti i Regni, 40 E dell' Italia ancor gl' Eroi piu degni. Fabro quasi divino Sol virtù rintracciando il tuo pensiero Vide in ogni confino Chi di nobil valor calca il sentiero; 45 O in lei del parlar Tosco appreser l'arte, 50 La cui memorio onora Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, Per te il parlar confuse Giove in vano, Di se stessa trofeo cadde su'l piano: 55 Ch' Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma. 60 I piu profondi arcani Ch' occulta la natura e in cielo e in terra Ch' à Ingegni sovrumani Troppo avaro tal' hor gli chiude, e serra, Fermisi immoto, e in un fermin si gl' anni, Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Che s'opre degne di Poema o storia Furon gia, l'hai presenti alla memoria. Dammi tua dolce Cetra 65 70 Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Ch' inalzandoti all' Etra Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro 75 So che fatico indarno, E ad ammirar, non a lodarlo imparo ; Del Sig. Antonio Francini gentilhuomo JOANNI MILTONI LONDINENSI. Juveni patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, studia cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda: et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt. Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœlestium sphærarum sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistra philoso phia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti. Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Deodatus Pa tricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virt"tis amator ELEGIARUM LIBER. Elegia Prima, ad Carolum Deodatum. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ. 10 15 Si sit hoc exilium patrios adiisse penates, Et vacuum curis otia grata sequi, Non ego vel profugi nomen, sortemve recuso, 20 O utinam vates nunquam graviora tulisset Ille Tomitano flebilis exul agro; Non tunc Ionio quicquam cecisset Homero, Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25 Et vocat ad plausus garrula scena suos. 30 Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo, Gaudia, et abrupto flendus amore cadit: Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor Seu moret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo, Et decus eximium frontis, tremulosque capillos, 60 Cedite laudatæ toties Heroides olim, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ 65 Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, 70 Tu nimium felix intra tua moenia claudis Quicquid formosi pendulus orbis habet. Moenia quàm subitò linquere fausta paro; Stat quoque juncosas Cami remeare paludes, ELEGIA SECUNDA. (Anno Ætatis 17.) In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis. TE, qui conspicuus baculo fulgente solebas Ultima præconum preconem te quoque sæva Tu si jussus eras acies accire togatas, Et celer à Phoebo nuncius ire tuo, 75 80 85 90 10 Talis in Iliacâ stabat Cyllenius aula Alipes, æthereâ missus ab arce Patris. Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei 15 |