Page images
PDF
EPUB

L'ottimo dal miglior dopo scegliea
Per fabbricar d'ogni virtu l'Idea.

Quanti nacquero in Flora

O in lei del parlar Tosco appreser l'arte,
La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,
Volefti ricercar per tuo teforo,

E parlafti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,

Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde fu'l piano:

Ch'Ode oltr' all Anglia il fuo piu degno Idioma Spagno, Francia, Toscana, e Grecia e Roma.

I piu profondi arcani

Ch' occulta la natura e in cielo e in terra

Ch' à Ingegni sovrumani

Troppo avara tal' hor gli chiude, e serra,
Chiaramente conosci, e giungi al fine.
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il Tempo l'ale,

Fermifi immoto, e in un fermin fi gl'anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriofi a i danni;

Che

Che s'opre degne di Poema o ftoria
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto,
Ch'inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celefte ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' e conceffo
Per te fuo cigno parreggiar Permesso.

I o che in riva del Arno

Tento fpiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo ;
Freno dunque la lingua, e ascolto il core
Che ti prende a lodar con lo ftupore.

Del fig. Antonio Francini gentilhuomo

Fiorentino.

JOANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

VIRO

IRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyfses omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

[blocks in formation]

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat :

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, sed § venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienți; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magiftra philofophia legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, reftauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis de-' bitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator..

§ Vaftitate. Edit. 1645.

ELE

ELEGIARUM

LIBER PRIMUS.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

TA

ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluiffe remotas

5

10

Pectus amans noftri, tamque fidele caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quàm male Phœbicolis convenit ille locus! Nec duri libet ufque minas perferre magistri Cæteraque ingenio non fubeunda meo. Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates, Et vacuum curis otia grata fequi,

Non ego

vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus et exilii conditione fruor.

Sf 2

15

[merged small][ocr errors]

O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro;
Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique patris ;

Sæpe novos illic virgo mirata calores

30

35

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum Quaffat, et effufis crinibus ora rotat,

Et dolet, et fpecto, juvat et spectaffe dolendo,
Interdum et lacrymis dulcis amaror inest:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,

Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,

40

45

Aut luit inceftos aula Creontis avos. Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos

« PreviousContinue »