Scorron di troppo ingiuriosi a i dannı; Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti huomo celeste ottiene il vanto, Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro, E ad ammirar, non a lodarlo imparo ; Del sig. ANTONIO FRANCINI, Gentilhuomo Fiorentino. Joanni Miltoni Londinensi Juveni patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt: Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœlestium sphærarun sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur, magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti: Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. M M ELEGIARUM LIBER. ELEG. I. AD CAROLUM DEODATUM. 1627. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Non ego vel profugi nomen sortemve recuso, O utinam vates nunquam graviora tulisset Non tunc Ionio quicquam cessisset Homero, Seu procus, aut posita casside miles adest, Sive decennali foecundus lite patronus Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat; Et dolet, et specto, juvat et spectasse dolendo, Interdum et lacrymis dulcis amator inest; Seu uer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Seu ferus e tenebris iterat Styga criminis ultor, Conscia funereo pectora torre movens : Seu moret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicina consitus ulmo, Ah quoties dignæ stupui miracula formæ, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem: Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon; Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus : Nes Pompeianas Tarpeïa Musa columnas Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera sat tibi sit fœmina posse sequi. Tuque urbs Dardaniis, Londinum, structa colonis, Turrigerum late conspicienda caput, Tu nimium felix intra tua moenia claudis Quicquid formosi pendulus orbis habet. Quot tibi, conspicua formaque auroque, puellæ Stat quoque juncosas Cami remeare paludes, ELEG. II. ANNO ETATIS 17. (Written during Milton's first stay at Cambridge.) IN OBITUM PRÆCONIS ACADEMICI CANTABRIGIENSIS. 1626. TE, qui conspicuus baculo fulgente solebas |