189 Auroram vitreis surgentem respicit undis; pharetræ, Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo; 195 Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctaque simplicitas, nam quò tua candida virtus ? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, 201 205 210 Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, 215 Ad JOANNEM Rousium Oxoniensis Academia Bibliothecarium. (Jan. 23, 1646.) De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti post-da bat, ut cum aliis nostris in bibliotheca publica reponeret, de, Strophe 1. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Munditiéque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio 10 Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede: Modo quis deus, aut editus deo, 20 80 Et relegatas sine sede Musas Jam penè totis finibus Angligenům ; Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, 34 [gaséo, Phineamque abigat pestem procul amne Pa Antistrophe. Quin tu, libelle, nuncii licet malâ Fide, vel oscitantiâ, Semel erraveris agmine fratrum, Seu quis te teneat specus, 40 Seu qua te latebra, forsan unde vili Quàm cui præfuit lön Clarus Erechtheides Opulenta dei per templa parentis Fulvosque tripodas, donaque Delphica, Antistrophe. Ergo tu visere lucos Musarum ibis amœnos, Diamque Phoebi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabitâ, Bifidóque Parnassi jugo: Ibis onestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amica. Authorum, Graiæ simul et Latina Antiqua gentis lumina, et verum decus. Epodos. Vos tandem haud vacui mei labores, 70 73 Perfunctam invidia requiem, sedesque beatas, Et tutela dabit solers Roüsi, [longè Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque Turba legentum parva facesset; At ultimi nepotes, 80 Et cordatior ætas Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit, integro sinu. Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, 85 Ode tribus constat Strophis, totidemque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis, quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exactè respondeant, ita tamen secuimus, commodè legendi potiùs, quàm ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectiùs fortasse dici monstrophicum debuerat. Metra partim sunt carà σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quæ sunt Spondrum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit 28 THE END. |