Scis fimile ut flammis fimus genus. adde cruentis Slattus. Quod patrium faevire Dahis. jam lacte ferino, Iam veniet durata gelu. fed me quoque pulfam Fama viro: noftrofque toros virgata tenebit
Et plauftro derepta nurus. fic fata, querelas Abicidit: et curis pavidan lacrimifque relinquit. Tranfit ad Iphinoën; îfdemque Amythaonis im- plet,
Oleniique domum furiis. totam inde per urbem Perfonat, ut cunctas agitent expellere Lemno; Ipfi urbem Threffaeque regant. dolor iraque furgit, Obvia quaeque eadem traditque auditque: neque
Vana fides. tum voce deos, tum queftibus implent, Ofcula jamque toris, jamque ofcula poftibus ipfis Ingeminant: lacrimifque iterum vifuque morantur. Profiliunt; nec tecta virûm, thalamosque revifunt Amplius adglomerant fefe, nudisque fub aftris Condenfae fletus acuunt; ac dira precantur Conjugia, et Stygias infanda ad foedera taedas. Has inter medias, Dryopes in imagine moestae, Flet Venus; et faevis ardens dea planctibus in- ftat.
Primaque Sarmaticas utinam Fortuna dediffes Infediffe domus, triftesque habitaffe pruinas, Plauftra fequi; vel jam patriae vidiffe per ignes Culmen agi; ftragemque deûm! nam cetera belli Perpetimur. mene ille novis, me deftinat amens Servitiis? urbem ut fugiens natosque relinquam! Non prius enfe manus, raptoque armabimus igne? Dumque filent, ducuntque nova cum conjuge fomnos,
Magnum aliquid fpirabit amor? tunc ignea tor
Lumina, praecipites excuffit ab ubere natos. Ilicet arrectae mentes, evictaque matrum Corda facer Veneris gemitus rapit. aequora cunctae Profpiciunt, fimulantque choros, delubraque festa Fronde tegunt, laetaeque viris venientibus adfunt. lamque domos menfafque petunt, difcumbitur
Porticibus fua cuique furens feftinaque con- Valerius
Adjacet. inferni qualis fub nocte barathri Adcubat attonitun Phlegyan et Thefea juxta Tifiphone, faevasque dapes et pocula libat (Tormenti genus) et nigris amplectitur hydris. Ipfa Venus quaffans undantem turbine pinum Adglomerat tencbras, pugnaeque accincta tremen-
Defilit in Lemnon, nimbisque et luce fragofa Profequitur polus, et tonitru pater auget honoro. Inde novam pavidas vocem furibunda per aures Congeminat: qua primus Athos, et pontus, et in- gens
Thraca palus, pariterque toris exhorruit omnis Mater, et adftricto riguerunt ubere nati. Accelerat Pavor, et Geticis Difcordia demens E ftabulis, atraeque genis pallentibus Irae, Et Dolus, et Rabies, et Leti major imago Vifa, truces exferta manus; ut prima vocatu Intonuit, fignumque dedit Mavortia conjunx. Hic aliud Venus et multo magis ipfa tremendum Orfa nefas, gemitus fingit, vocefque cadentum: Inrupitque domos: et fingultantia geftans Ora manu, taboque finus perfusa recenti Adrectafque comas: Meritos en prima revertor Ulta toros: premit ecce dies. tum verbere vietas In thalamos agit, et cunctantibus invenit enfes, Unde ego tot fcelerum facies, tot fata jacentum Exfequar? heu vatem monftris quibus intulit ordo!
Que fe aperit feries! ó qui me vera canentem Siftat, et hac noftras exfolvat imagine noctes! Invadunt aditus, et quondam cara fuorum Corpora: pars, ut erant, dapibus vinoque foporos; Pars conferre manus etiam, magnifque paratae Cum facibus; quosdam infomnes et cuneta tuen-
Sed tentare fugam, prohibetque capeflere contra Ama metus. adeo ingentes inimica videri
Diva dabat; notaque fonat vox conjuge major. P 5
Valerius Tantum oculos preffere metu; velut agmina cerFlakkus.
Eumenidum, ferrumve fuper Bellona corufcet. Hoc foror, hoc conjunx, propriorque hoc nata parenfque
Saeva valet: prenfosque toris mactatque trahitque Femineum genus, immanes quos fternere Beffi, Nec Geticae potuere manus, aut aequoris irae. `It cruor in thalamis, et anhela in pectore fumant Vulnera; feque toris mifero luctamine trunci Devolvunt: diras aliae ad faftigia taedas Injiciunt, adduntque domos: pars ignibus atris Effugiunt propere, fed dira in limine conjunx Obfidet, et vifo repetunt incendia ferro. Aft aliae Threffas labem caufamque furoris Diripiunt. mixti gemitus, clamorque precantum Barbarus, ignotaeque implebant aethera voces.
Publius Papinius Statius lebte in der zweiten Hälfte des ersten Jahrhunderts, v. J. C. 61 bis 96, und war aus Neapel gebürtig, kam aber schon in seiner früheu, Jugend nach Nom. Seine Thebais besteht aus zwölf Büchern, und enthält die in der frühern griechischen Geschichte so bes rühmte Eroberung der Stadt Theben durch den Theseus. Der Werth seines Gedichts verliert durch eine, auch nur flüchtige, Vergleichung mit seinen Vorbildern, der Iliade und Aeneide, ungemein, so sehr sich auch Skaliger und Grótius beeiferten, ihn als epischen Dichter dem Virgil zur Seite zu stellen. Er selbst war bescheiden genug, seiz nen-weiten Abstand von diesem leztern Dichter anzuerkens nen, und fich (B. XII. v. 816.) so anzureden: · Nec tu divinam Aeneida tenta,
Sed longe fequere, et veftigia femper adóra. Seine Schreibart hat überall Spuren des sich damals schon nierklich verschlimmernden Geschmacks; wiewohl man hin und wieder glückliche Stellen findet, dergleichen die hier mitgetheilte Beschreibung einer großen Dürre und des unter dem argivischen Heere dadurch entstandenen Durstes ift. Von eben diesem Dichter hat man noch den Anfang einer Achilleis, in zwei Büchern, worin er die Schicksale Achill's vor dem trojanischen Kriege zu besingen Willens
THEBAID. L. IV. v. 699 — ad fin,
Protinus Inachics haurit fitis arida campos. Diffugere vndae, fquallent fontesque lacusque, Et caua feruenti durefcunt flumina limo. Aegra folo macies, tenerique ab origine culmi Inclinata feges: deceptum margine ripae Stat pecus: atque amnes quaerunt armenta nata.
Sic vbi fe magnis refluus fuppreffit in antris
Statius. Nilus, et Eoae liquentia pabula brumae Ore premit, fumant defertae gurgite valles, Et patris vndofi fonitus expectat hiulca Aegyptos, donec Phariis alimenta rogatus Donet agris, magnumque inducat meffibus annum. Aret Lerna nocens, aret Lyrcaeus, et ingens Inachus, aduoluensque natantia faxa Charadrus, Et nunquam in ripis audax Erafinus, et aequus Fluctibus Afterion: ille alta per auia fuetus Audiri, et longe paftorum rumpere fomnos: Vna tamen tacitas (fed iuffu numinis) vndas Haec quoque fecreta nutrit Langia fub vmbra. Nondum illi raptus dederat lacrymabile nomen Archemorus, nec fama Deae: tamen auia feruat Ft nemus, et fluuium: manet ingens gloria nympham, Cum triftem Hypfipylen ducibus fudatus Achaeis Ludus, et atra facrum recolit trieteris Ophelten. Ergo, nec ardentes clypeos vectare nec arctos Thoracum nexus, tantum fitis horrida torquet, Sufficiunt: non ora modò, anguftisque perusti Faucibus, interior fed vis quatit afpera pulfu Corda, gelant venae, et ficcis cruor aeger adhae-
Vifceribus: tunc fole putris, tunc puluere tellus Exhalat calidam nubem: non fpumeus imber Manat equum ficcis illidunt ora lupatis, Ora catenatas procul exertantia linguas, Nec legem dominumue pati, fed perfurit aruis Flammatum pecus: huc illuc impellit Adraftus. Exploratores, fi ftagna Lycimnia restent, Si quis Amymones fuperet liquor: omnia caecis Ignibus haufta fedent, nec fpes humentis Olympi; Ceu flauam Libyen, defertaque pulueris Afri Colluftrent, nullaque vmbratam nube Syenen. Tandem inter fyluas (fic Euius ipfe parabat) Errantes, fubitam pulchro in moerore tuentur Hypfipylen: illi quamuis et ab vbere Opheltes Non fuus, Inachii proles infaufta Lycurgi Dependet, neglecta comam, nec diues amictu. Regales tamen ore notae, nec merfus acerbis Extat honos: tunc haec adeo ftupefactus Adraftus,
« PreviousContinue » |