Μαινομένης ώτρυνεν ἀφειδήσαντα θαλάσσης
Νηλειής, καὶ ἄπιδος ἔφελλε δε δύσμορος Πρω

Χείματος ίςαμένοιο μένειν απάνευθε Λέανδρος,
Μηκέτ' ἀναπτομένη μινυώριον αςέρα λέκτρων,
Ἀλλὰ πόθος καὶ μοῖρα βιήσατο· θελγομένη δὲ
Μοιράων ἀνέφαινε καὶ ἐκέτι δαλὸν ἐρώτων.
Νυξ ἦν εὖτε μάλιςα βαρυπνείεσιν αήταις.

Χειμερίης πνοιήσιν ακοντίζοντες αῆται,
Αθρόον ἐμπίπτεσιν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
Δὴ τότε Λείανθρός περ, ἐπήμονος ἐλπίδι νύμφης,
Δυσκελάδων πεφόρητο θαλασσαίων υμεναίων
Ἤδη κύματι κῦμα κυλίνδετο σύνθετο δ' ύδωρ.

Αιθέρι μίσγετο πόντος, ἀνέγρετο πάντοθεν ἡ γῆ,
Μαρναμένων ανέμων ζεφύρῳ δ' αντέπνεεν εὖρος,
Καὶ Νότος ἐς Βορέην μεγάλας ἐφέηκεν ἀπειλάς,
Καὶ κτύπος ἦν ἀλίαςος ἐρισμαράγοιο θαλάσσης.
Αινοπαθὴς δὲ Λέανδρος ακηλήτοις ἐν ἰδίναις,

Πολλάκι μὲν λιτάνευσε θαλασσαίην Αφροδίτην.
Πολλάκι δ' αυτὸν ἄνακτα Ποσειδάωνα θαλάσσης.
Ατθίδος & βορέην αμνήμονα κάλλιπε Νύμφης.
̓Αλλὰ οἱ ἔτις ἄρηγεν· ἔρως δ' εκ ήρκεσε μοίρας.
Πάντοθι δ' ἀγρομένοιο δυσαντεϊ κύματος ὁρμῇ,

Θρυπτόμενος πεφόρητον ποδῶν δέ οἱ ἄκλασεν ὁρμὴ,
Καὶ πένος ἦν ἀδόνητον ακοιμήτων παλαμάων.
Πολλὴ δ ̓ αυτόματος χύσις ὕδατος ἔξξαιε λαιμῷ,
Καὶ ποτὸν ἀχρήισον ἀμαιμακέτες πίεν άλμης.
Καὶ δὴ λύχνον ἄπιςον απέσβεσε πικρὸς αήτης,

fliudus.

Mufáus.

Καὶ ψυχὴν καὶ ἔρωτα πολυκλάντειο Λεάνδρο
Εισέτι δ ̓ ἰαύοντος ἐπ ̓ ἀγρύπιοισιν ἐπωπαῖς,
Ίςατο κυμαίνεσα πολυκλάντοισι μερίμναις.
Ἤλυθε δ' ἠριγένεια, καὶ ἐκ ἰδὲ νυμφίον Ἡρω.
Πάντοθι δ' ὄμμα τιταίνεν ἐπ' ευρέα νώτα θαλάσσης.

४

Είπε ἐσαθρήσειεν αλώμενον αν παρακοίτην.
Λύχνο σβεννυμένοιο παρά κρηπίδα δέ πύργο,
Θρυπτόμενον σπιλάδεσσιν ὅτ' ἔδρακε νεκρὸν ακοίτην,
Δαιδάλεον ρήξασα περὶ ςήθεσσι χιτῶνα,
Ῥοιζηδόν προκάρηνας απ' ἠλιβάτω πέσε πύργε,

Καδδ' ήρω τέθνηκεν ἐπ' ὀλλυμένῳ παρακοίτη,
Αλλήλων δ ̓ ἀπόναντο καὶ ἐν πυμάτῳ πες λέξεις

Roluthus.

Ein noch späterer Dichter des sechsten Jahrhunderts nach Chr. Geb. aus Lykopolis in der ägyptischen Landschaft Thebais gebürtig, von dem ein, nicht sehr sorgfältig erhaltes nes, und stellenweise nicht ganz verwerfliches Gedicht, über den Raub der Helena, vorhanden ist. Seine Beflissen. heit auf homerische Nachahmung verfehlte mehrentheils ihres Ziels, wie Herr Hofrath Harles in vier kurzen Abs handlungen über dieses Gedicht zur Genüge gezeigt hat,

Rolutbus..

Νυξ δὲ πόνων άμπαυμα μετ' ηελίοιο κελεύθους
Υπνον ελαφρίζουσα μετήερον, ώπασεν ἠν
Αρχομένην· δοίας δὲ πύλας οιξεν ὀνείρων,
Τὴν μὲν αληθείης, κεράων ἀπελάμπετο κόσμο,
Ενθεν ἀναθρώσκουσι θεῶν νημερτέες ἐμφαί
Τὴν δ ̓ ἐλεφαντίνην, κενεῶν θρέπτειραν ὀνείρων.
Αὐτὰς ὁ ποντοπόρων Ἑλένην ἐπὶ σέλματα νηῶν
Ἐκ θαλάμων εκόμισσε φιλοξείνων Μενελάου,
Κυδιόων ὑπέροπλον υποσχεσίη Κυθερείης,
Φόρτον άγων ἔσπευδεν ἐς Ἴλιοι ἰωχμοῖο.

Ερμιόνη δ' ανέμοισιν απολείψασα καλύπτρην,
Τσαμένης πολύδακρυς ἀνέσενεν ηριγενείης,

Πολλάκι δ' αμφιπόλους θαλάμων ἔκτοτε λαβοῦσα,
Οξύτατον βοάουσα, τόσην ανενείκατο φωνήν.

Παίδες, πή με λιπούσα πολύσονος ᾤχετο μήτης, Η χθιζόν σὺν ἐμοὶ θαλάμων κληῒδας ἑλουσα, *Εδραθεν ὑπνώουσα, καὶ ἐς μίαν ἤλυθει εὐνών;

Εννεπε

Roluthyus..

Εννεπε δακρυχέουσα, συνωδύροντο δὲ παῖδες
Αγρόμεναι δ' εκάτερθεν ἐπὶ προθύροισιν ἐρύκειν
Ἑρμιόνην ξενάχουσαν ἐπειρήσαντο γυναῖκες

Τέκνον ὀδυρομένη γόον εὔνασον ᾤχετο μήτηρ
Νοσήσει παλίνορσός, ἐπεὶ κλαίουσαν νοήσει.
Οὐχ ὁράας; γοεραὶ μὲν ὑπημύουσι παρειαί,
Πυκνὰ δὲ μυρομένης θαλεραὶ μινύθουσιν ἐπωπαί.
Ἢ τάχα νυμφάων ἐς ὁμήγυριν ἀγρομενάων
Ἤλυθεν, ἐθείης δὲ παραπλάζουσα κελεύθου,
Ἴσαται ασχαλόωσα, καὶ ἐς λειμῶνα μολοῦσα
Ωραίων, δροσόεντος ὑπὲρ πεδίοιο θράσσει
Η χρόα πατρώοιο λοεσσαμένη ποταμεῖο
Ωίχετο, καὶ δήθυνεν ὑπὲρ Ευρώταο πας χα

Τοῖα δὲ θακρύσασα πολύςονος ἔννεπε κούρη
Οἶδεν ὅρος, ποταμῶν ἐδάη ῥέον, οἶδε κελεύθους
Ες ῥόδον, ἐς λειμῶνα· τι με φθέγξαθε γυναῖκες;
Ασέρες ὑπνώουσι, καὶ ἐν σκοπέλοισιν ἰανεί

επι

Μῆτερ ἐμή, τίνα χῶρον ἔχεις; τίνα δ' ούρεα ναίεις;
Πλαζομένην θῆρες σε κατέκτανον, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ
Θῆρες αριζήλεια Διὸς τρομέουσι γενέθλην
Ήριπες ἐξ ὀρέων χθαμαλῆς ἐπὶ νῶτα κονίης,
Σόν δέμας οἰοπόλοισιν ἐνὶ δρυμοῖσι λιποῦσα,
Ἀλλὰ πολυπρέμνων ξυλόχων ὑπὸ δάσκιον ὕλην
Δένδρεα παπτήνασα καὶ αὐτῶν ἄχρι πετήλων,
Σὺν δέμας οὐκ ἐνόησαν καὶ οὐ νεμεσίζομεν ύλην.
Μη δ ̓ ἱερῶν γονόεντος ἐπ ̓ Ευρώταο ρεέθρων
Νηχομένην ἐκάλυψεν υποβρυχίων σε γαλήνη;

Αλλὰ καὶ ἐν ποταμοῖσι, καὶ ἐν πελάγεσσι θαλάσσης

εν

Νηϊάδες ζώουσι, καὶ οὐ κτείνουσι γυναίκας.

Virgil.

Virgil.

So,
wie dieser Dichter unter den bukolischen und dis
daktischen Dichtern der Römer die erste Stelle behauptet; (f.
B. 1. 323.) so gebührt ihm auch unter ihren Heldendichtern der
erfte und vorzüglichste Nang. Zwar war er durchgängig Nach-
ahmer Homer's, aber mit einem sehr reichen Maaße eigner
Schöpfungskraft, mit dem lebhaftesten dichtrischen Gefühl,
dem weiseßten Geschmack, und der herrlichsten Gabe des
metrischen Wohlklanges. Den Stoff seiner Epopde wählte
er, wie homer, aus dem trojanischen Zeitalter; es ist
die Ankunft des Aeneas in Italien, und die Erzählung
aller mit seiner Fahrt dahin, und mit seiner Landung selbst,
verbundenen Schicksale. Bu den schönsten Stellen dies
ses Gedichts gehdren vornehmlich folgende: Amor's Vers
wandlung in die Geftalt des Askanius, um der Dido die
Ankunft des Aeneas zu melden, am Schluß des ersten
Buchs; die Erzählung dieses Helden von Troja's Zers
fidrung, B. II; das ganze vierte Buch, welches die
Liebe des Aeneas und der Dido, die Flucht des erstern,
und die Verzweifelung der lextern erzählt, und die schönste
Episode macht; die Erzählung der Leichenfeier,
welche Ueneas feinem verstorbnen Vater Anchises
anstellt, B. V; des Aeneas Hinabfahrt in die Unter-
welt, feine dortigen Wahrnehmungen und Unterredungen,
B. VI; die schöne episodische Erzählung vom Nisus
und Euryalus, B. IX, die ich hier als Probe geben würde,
wenn ich nicht jeden Auszug aus einem so überall gelesenen
Dichter für überflüßig hielte; die Beschreibung der
Schlacht, B. X. und ihrer Folgen, B. XI;
der Kampf des Turnus mit dem Aeneas, B. XIL

-

Lukan.

und.

Markus Anndus Lukanus, ein Brudersohn des Phi losophen Seneka, wurde im Jahr 38 nach Chr. Geb. gez boren, und starb schon im J. 65. Man muß daher sein episches, oder vielmehr historisches Gedicht, Pharsalia, welches den berühmten bürgerlichen Krieg zwischen Cåser und Pompejus, und die denselben entscheidende pharsalische Schlacht, zum Inhalt hat, als ein Werk der Jugend und

eines

Virgil. Lukan.