Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles,
Quàm male Phœbicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magistri
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates
Et vacuum curis otia grata fequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Lætus & exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula scena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro,
Sepe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique patris;
Sæpe novos illic virgo mirata calores
Quid fit amor nefcit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum
Quaffat, & effufis crinibus ora rotat,
Et dolet, & fpecto, juvat & fpectaffe dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror inest:
Seu puer infelix indelibata reliquit
Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,
Seu moret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fydera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ
Quæ poffit fenium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus!
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos, fallax retia tendit Amor.
Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,
Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera fat tibi fit foemina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua moenia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet. Non tibi tot coelo fcintillant aftra fereno
Endymione turba ministra deæ,
Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias,
Creditur huc geminis venisse invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus:
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, & rofeam poft habitura Cypron,
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci.
Moenia quàm fubitò linquere faufta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.
Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Schole.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.
Elegia fecunda, Anno Ætatis 17.
In obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.
E, qui confpicuus baculo fulgente folebas
Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum præconem te quoque fæva
Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis Sub quibus accipimus delituiffe Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco, Dignus in Elonios vivere poffe dies, Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis Arte Coronides, fepe rogante dea. Tu fi juffus eras acies accire togatas,
Et celer à Phobo nuntius ire tuo,
Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula
Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris,
Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ juffa fevera ducis.
Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni,
Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ;
Turba quidem eft telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia triftes,
Perfonet & totis nænia mœfta fcholis.
|