'N sin fairge Ghenasaret dh'éirich gu borb-- Bha doilleireachd chianail a mach air a' chuan,- 'S iad 'teicheadh le cabhaig gu fasgadh na tràgh'. Aon eithear gu sgairteil a' gleachd a's a' strìth- Le oillt air an spiorad, a's buaireas 'n an gruaidh:- Mar so anns gach àmhghar tha'n Slànuighear dlùth- 'An turas na beatha tha dosguinn gu leòir, Mar sin tha gach deuchainn 'an saoghal nan deur 'Chum an seann-duin' a phianadh 's a chlaoidheadh gu geur, Gus am fàs e 'na naoidhean-'na nuadh-dhuin' 'an Criosd, A's an gluais e le h-aoibhneas 'an slighe na sìth. Ach an àmhuinn ged 's teinnteach, 's ged 's nuallach an cuan, Tha 'n Slànuighear cinnteach d'a ghealladh gach uair,"'N uair théid thu troi' thuiltean cha 'n fholaich iad thu, 'S na lasraichean guineach cha dochainn, 's cha chiùrr." He sees that all is done in love, PAUL'S VOYAGE. If Paul in Cæsar's court must stand, Although the ship in which he sailed, And none of them were lost. Jesus, the God whom Paul adored, Though neither sun nor stars were seen, Believers thus are tossed about, On life's tempestuous main ; They must-they shall appear one day, Their passage lies across the brink, Lord, though we are but feeble worms, We'll venture through a thousand storms, 'S 'n uair thig thu gu bruachaibh Iordain a' bhaâis, TURUS-CUAIN PHOIL. M'as éiginn gu'n téid Pòl do'n Roimh, Ged chaidh an long 'san robh e 'luasg' Iosa an Dia d'am buineadh Pòl, A dh'fhuasglas anns gach cruas; Ged nach robh 'ghrian no reultan ris 'S ghleidh creideamh 'anam ciùin gun sgàth, Na naoimh mar so tha air an luasg' Air chuan na beatha bhos; Ach gràs tha 'deanamh cinnteach dhoibh Tha 'n latha 'tighinn anns an seas 'N an cuairt a' dol roimh'n bheatha so Tha'n saogh'l an dùil gu'n téid an call, A Dhé, ged 's cnuimhean sinn tha faoin, MACKRIMMON'S LAMENT.... Macleod's wizard flag from the grey castle sallies, "The Banshee's wild voice sings the death-dirge before me, Too oft shall the note of Mackrimmon's bewailing * Mackrimmon, hereditary piper to the Laird of Macleod, is said to have composed this Lament when the Clan was about to embark to join the Royalists in 1745. The Minstrel was impressed with a belief, which the event verified, that he would never return. These verses are well-known throughout the Highlands, being the strains with which the emigrants, for Canada and Australia, often take leave of their native shore; they have also been the coronach which accompanyed the remains of many a brave Highlander, in bygone ages, to their last resting place. Sir Walter Scott was so moved by the overwhelming pathos of these verses in the original, that he executed the above translation. Dr M'Leod of St. Columba gave another version of this Lament, or rather the response to it, in the "Mountain Visitor," and introduced it by a thrilling notethe note and version are as follow. 'N uair a chaidh MacLeoid Dhunbheagain a mach bliadhnaThearlaich leis an arm dhearg, bha 'chuid bu lionmhoire do'n chinneadh 'n an cridheachan le Tearlach, agus n'am b'urrainn iad 's esan a leanadh iad. B'ann 's an rùn so bha Dònull Bàn Mac. ruimein. Mu'n d'fhàg iad an Dùn thuirt Macruimein gu'n robh fios aige nach tilleadh e; agus an latha thog na Leòdaich orra mach o Dhunbheagain, agus mnathan na tìre a' gul 's a' caoidh, 's ann an sin a chluich e am port tiamhaidh, brònach sin," Cha till mi tuille," agus b'fhìor mar a thubhairt e: anns a' cheud bhlàr a chuireadh thuit e, agus cha do mharbhadh duin' ach e fein. Bha CUMHA MHICRUIMEIN. Bratach bhuadhail Mhicleoid o'n tùr mhòr a' lasadh, 'S luchd-iomraidh nan ràmh 'greasadh bhàrc thar a' ghlas chuain; Bogha, sgiath, 's claidheamh-mòr, 's tuagh gu leòn, airm nam fleasgach, 'S Macruimein 'cluith cuairt, "Soraidh bhuan le Dunbheagain," Slan leis gach creag ård ris 'm bheil gàirich àrd-thonnan ; Slan leis gach gleann fàs 's an dean cràchd-dhaimh an langan; Eilein Sgiathanaich àigh! slàn le d' bheanntan 's guirm' fireach ; Tillidh, dh'fhaoidte, Macleoid, ach cha bheò Macruimein! "Soraidh bhuan do'n gheal-cheò a tha 'còmhdachadh Chuilinn ! Slàn leis gach blåth shùil 'th'air an Dùn, 's iad a' tùireadh ; Soraidh-bhuan do'n luchd-ciùil 's tric chuir sunnd orm a's tioma; Sheòl Macruimein thar sàil' 's gu là bhràth cha till tuille! "Nualan allt' na piob-mhòr 'cluiche marbh-rann an fhilidh, Agus dearbh-bhrat a' bhàis mar fhalluing aig' uime; Ach cha mheataich mo chrìdh', a's cha ragaich mo chuislean, Ged dh'fhalbham le m' dheoin 's fios nach till mi chaoidh tuille!" 'S tric a chluinnear fuaim bhinn, caoidh thiom-chri' Mhicruimein, 'N uair bhios Gàidheil a' falbh, thar na fairge 'g an iomain "O! chaomh thìr ar gràidh, o do thràigh 's rag ar n-imeachd, Och! cha till-cha till-Och! cha till sinn tuille! leannan aig Dònull Bàn 's an Dùn, 's 'n uair a chual i 'm port chuir i na rannan a leanas r'a chéile: Dh'iadh ceò nan stùchd mu aodann Chuilinn, Cha till, cha till, cha till Macruimein, |