πόλεως ἐξῆλθες, ὅ τι μὴ ἅπαξ εἰς Ἰσθμόν, οὔτε ἄλλοσε οὐδαμόσε, εἰ μή ποι στρατευσόμενος, οὔτε ἄλλην ἐποιησω αποδημίαν πώποτε ώς περ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, οὐδ ̓ ἐπιθυμία σε ἄλλης πόλεως οὐδ ̓ ἄλλων νόμων ἔλαβεν εἰδέναι, ἀλλὰ ἡμεῖς σοι ἱκανοὶ ἦμεν καὶ ἡ ἡμετέρα πόλις· οὕτω σφόδρα ἡμᾶς πρού, αιρετών καὶ ὡμολόγεις καθ ̓ ἡμᾶς πολιτεύεσθαι τά τε ἄλλα α “Ο τι μὴ ἅπαξ.] Except once. See Matthiæ Gr. 624. 3. b. Seag. Viger. c. viii. 10. 5. Εἰ μή ποι στρατευσόμενος.] See Apol. Socr. c. 17. init. Οὐδ ̓ ἄλλων εἰδέναι.] h. e. ὥστε εἰδέναι αὐτούς. See Matthiæ Gr. 630. h. Ωμολόγεις - πολιτεύεσθαι.] Stallbaum meets the corrections proposed by Stephens, here, πολιτεύσεσθαι, infr. ξυνέθου πολιτεύσεσθαι, and ὡμολογηκεναι πολιτεύσεσθαι, as c. 13. extr. ὁμολογήσας — πείσεσθαι, the futures for the present, by supposing the case of a citizen who was binding himself, by an oath, to conform to the laws of his state, and contrasting the effect of the two constructions, in either of which he might acknowledge his submission: μὴν ὁμολογῶ κατὰ τούς νόμους πολι τεύσεσθαι; or ἢ μὴν ὁμολ. κατὰ τοὺς Εξῆν σοι φυγῆς τιμῆσ.] See Apol. Εκαλλωπίζου.] Properly, to beauti- extr. "Α περ.] Euseb. ὅ περ, adopted also by Ficinus; v. Lat. Interpr. Ξυνίδου.] Υοu covenanted. φῶμεν πρὸς ταῦτα, ὦ Κρίτων; ἄλλο τι ἢ ὁμολο γωμεν ; ΚΡ. 'Ανάγκη, ὦ Σώκρατες. Mon ΣΩ. Αλλο τι οὖν, ἂν φαῖεν, ἢ ξυνθήκας τὰς πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ὁμολογίας παραβαίνεις, οὐχ ὑπ ̓ ἀνάγκης ὁμολογήσας οὐδὲ ἀπατηθεὶς οὐδὲ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ ἀναγκασθεὶς βουλεύσασθαι, ἀλλ ̓ ἐν ἔτεσιν ἑβδομήκοντα, ἐν οἷς ἐξῆν σοι ἀπιέναι, εἰ μὴ ἠρέσκομεν ἡμεῖς μηδὲ δίκαιαι ἐφαίνοντό σοι αἱ ὁμολογίαι εἶναι. σὺ δὲ οὔτε Λακεδαίμονα προᾑροῦ οὔτε Κρήτην, το ἃς δὴ ἑκάστοτε φῂς εὐνομεῖσθαι, οὔτε ἄλλην οὐδε μίαν τῶν Ἑλληνίδων πόλεων οὐδὲ τῶν βαρβαρικῶν, ἀλλ ̓ ἐλάττω ἐξ αὐτῆς ἀπεδήμησας ἢ οἱ χωλοί τε καὶ τυφλοὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἀνάπηροι οὕτω σοι οὕτω σοι διαφέδιαφέ ρόντως τῶν ἄλλων Αθηναίων ἤρεσκεν ἡ πόλις τε καὶ ἡμεῖς οἱ νόμοι δῆλον ὅτι· τίνι γὰρ ἂν πόλις ἀρέσ κοι ἄνευ νόμων; νῦν δὲ δὴ οὐκ ἐμμενεῖς τοῖς ὡμολογημένοις; ἐὰν ἡμῖν γε πείθῃ, ὦ Σώκρατες· καὶ οὐ καταγέλαστός γε ἔσει ἐκ τῆς πόλεως ἐξελθών. §. 15. Σκόπει γὰρ δή, ταῦτα παραβὰς καὶ ἐξαμαρ- παρακμίνας τών τι τούτων τί ἀγαθὸν ἐργάσει σαυτὸν ἢ τοὺς ἐπι από εξαμαρτια "Ας δὴ ἑκάστοτε φὺς εὐνομ.] Cf. Alcib. Prim. c. 38. ΣΩΚ. Εἰ δ ̓ αὖ ἐθε λήσεις εἰς σωφροσύνην τε καὶ κοσμιότητα ἀποβλέψαι καὶ εὐχέρειαν καί εὐκολίαν καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ εὐταξίαν καὶ ἀνδρίαν καὶ καρτερίαν καὶ φιλοπονίαν καὶ φιλονεικίαν καὶ φιλοτιμίας τὰς Λακεδαιμονίων, παῖδα ἂν ἡγήσαιο σαυτὸν πᾶσι τοῖς τοιούτοις. In Minos. c. 17. a. med. ΣΩΚ. Οὐκοῦν εἰ ἐγὼ ἀληθῆ λέγω, δοκοῦσι σοι παλαιοτάτοις Κρῆτες οἱ Μίνωος καὶ Ρaδάμανθυος πολῖται νόμοις χρῆσθαι; ΕΤ. Φαίνονται. ΣΩΚ. Οὗτοι ἄρα τῶν παλαιῶν ἄριστοι νομοθέται γεγόνασι, νομεῖς τε καὶ ποιμένες ἀνδρῶν, ὡς περ καὶ Ὅμηρος ἔφη ποιμένα λαῶν εἶναι τὸν ἀγαθὸν στρατηγόν. Οἱ ἄλλοι ἀνάπηροι.] Pollux, ii. 61. ̓Ανάπηρος δὲ ἔστιν ὁ πᾶν τὸ σῶμα πεπηρωμένος. Schol. min. ad Iliad. β', 599. Πηρὸς καλεῖται ὁ κατά τι μέρος τοῦ σώματος βεβλαμμένος. See Luke, Οἱ νόμοι δῆλον ὅτι.] i. e. So par- Ἐὰν ἡμῖν γε πείθη.] The laws answer themselves: But you will remain (ἀλλ' ἐμμενεῖς underst.) if you obey us, Socrates, and will not become contemptible by departing from the state. Fimid 2nd τηδείους τοὺς σαυτοῦ. ὅτι μὲν γὰρ κινδυνεύσουσί γέ §. 15. Η Θήβαζε ἢ Μέγαράδε.] Cf. in Phædon. c. 47. a med. πάλαι ἂν ταῦτα τὰ νεῦρα καὶ τὰ ὀστᾶ ἢ περὶ Μέγαρα ἢ Βοιωτοὺς ἦν. Ὑποβλέψονται.] Υποβλεπόμενος. Hesych. interp. ὑπονοῶν, ἐχθραίνων: ὑποβλέπεσθαι, to look upon one with anger or suspicion. V. Cousin: tout bon citoyen ty regarderad' un ail de défiance. Τοὺς κοσμιωτάτους.] Κόσμιοι. Fisch. interp. qui vitam, mores, studia diligenter dirigunt et componunt ad legum normam; modesti, probi. *Αξιόν σοι ζῆν ἔσται.] Cf. in Phadon. c. 9. extr. ή μηδὲν ἡδὺ τῶν τοιού leather των μηδὲ μετέχει αὐτῶν, οὐκ ἄξιον Η οὕς περ ἐνθάδε.] See Matthis Τὰ νόμιμα καὶ οἱ νόμοι.] Usages ̓Αταξία καὶ ἀκολασία.] Steph. in Σκευήν τέ τινα.] Σκευή, Hesych. tres wou ἄλλα οἷα δὴ εἰώθασιν ἐνσκευάζεσθαι οἱ ἀποδιδράσ κοντες, καὶ τὸ σχῆμα τὸ σαυτοῦ μεταλλάξας. ὅτι δὲ γέρων ἀνὴρ σμικροῦ χρόνου(τῷ βίῳ λοιποῦ ὄντος, ὡς τὸ εἶκός, ετόλμησας οὕτω γλίσχρως ἐπιθυμεῖν ζῇν, νόμους τοὺς μεγίστους παραβάς, οὐδεὶς ὃς ἐρεῖ; ἴσως, ἂν μή τινα λυπῇς· εἰ δὲ μή, ἀκούσει, ὦ Σώκρατες, πολλὰ καὶ ἀνάξια σαυτοῦ. ὑπερχόμενος δὴ βιώσει πάντας ἀνθρωπους καὶ δουλεύων, τί ποιῶν ἢ εὐωχούμενος ἐν Θετταλίᾳ, ὡς περὶ ἐπὶ δεῖπνον ἀποδεδημητ “περ κὼς εἰς Θετταλίαν. λόγοι δὲ ἐκεῖνοι οἱ περὶ δικαιοσύ νης τε καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς ποὺ ἡμῖν ἔσονται ; ̓Αλλὰ δὴ τῶν παίδων ἕνεκα βούλει ζῇν, ἵνα αὐτοὺς πάω ἐκθρέψῃς καὶ παιδεύσῃς; τί δαί; εἰς Θετταλίαν αὐ τοὺς ἀγαγὼν θρέψεις τε καὶ παιδεύσεις, ξένους ποιή σας, ἵνα καὶ τοῦτό σου ἀπολαύσωσιν; ἢ τοῦτο μὲν οὔ, αὐτοῦ δὲ τρεφόμενοι σοῦ ζῶντος βέλτιον θρέψον Sub Γ. ὀξυτόνως, τὸ ἔνδυμα· ὅθεν καὶ σκευ- Τὸ σχῆμα.] Σχῆμα, Hesych. interp. Ετόλμησας οὕτω γλίσχρως, κ. τ. λ.] Had you the assurance to be so tenaciously desirous of life ?—γλίσχρως ἐπιθυμεῖν ζων, quum quis omnia molitur et machinatur ut vitam servet, FiscH. Ficinus misinterprets γλίσχρως; Lat. Int. Εἰ δὲ μή.] Οιhertoise : negative propositions, especially with the Attic writers, being usually followed in the antithesis by a negative condition, as supr. instead of an affirmative. Matthiæ Gr. s. 617. b. Cf. in Phaedon. c. 8. sub. fin. δεῖν δὲ οὐδὲν τοιοῦτον προσφέρειν τῷ φαρμάκῳ· εἰ δὲ μή, ἐνίοτε ἀναγκάζεσθαι καὶ δὶς καὶ τρὶς πίνειν τούς τι τοιούτον ποιοῦντας. Ὑπερχόμενος.] Ὑπερχέσθαι, properly, to go under, to creep into; thence to insinuate one's self into the favour of another by abject submission and fattery. So Phavorin. Ὑπέρχομαι· τὸ ὑποκάτω τινὸς ἔρχομαι, καὶ ἀπὸ τούτου κολακεύω. Schol. Aristoph. ad Equit. 269. Οἷον ὑπέρχεται· ὡς ὑπάγεται τὸν δῆμον ὑποτρέχων, καὶ κολακεύ- Ποῦ ἡμῖν ἔσονται.] Cf. Soph. (ΕΛ. ̓Απολαύσωσιν.] Απολαύειν is, properly, to enjoy anything, in a favourable sense ; it is in frequent use with the Attic writers in the opposite. Cf. de Legg. p. 910, Β. καὶ πᾶσα οὕτως ἡ πόλις ἀπολαύῃ τῶν ἀσεβῶν τρόπον τινὰ δικαίως. Lucian. Dialog. Deor. 10. Sol, τοιαῦτα ἀπολαύσονται τῶν Διὸς ἐρωτών. Mercur. Σιώπα, ὦ Ηλιε, μή τι κακὸν ἀπολαύσης τῶν λόγων. Αὐτοῦ.] At Athens. Αὐτοῦ Hesych. interp. ἐκεῖ, αὐτόθι· ἐπὶ τύπου.-Θρέ ψονται καὶ παιδεύσονται, have the force of passives here. v. Kuster, Voc. ται καὶ παιδεύσονται, μὴ ξυνόντος σοῦ αὐτοῖς ; οἱ γὰρ ἐπιτήδειοι οἱ σοὶ ἐπιμελήσονται αὐτῶν ; πότερον ἐὰν μὲν εἰς Θετταλίαν ἀποδημήσῃς, ἐπιμελήσονται· “πολη με ἐὰν δὲ εἰς "Αιδου ἀποδημήσῃς, οὐχὶ ἐπιμελήσονται, εἴ πέρ γέ τι ἄφελος αὐτῶν ἐστὶ τῶν σοι φασκόντων ἐπιτηδείων εἶναι; οἴεσθαί γε χρή. §. 16. ̓Αλλ', ὦ Σώκρατες, πειθόμενος ἡμῖν τοῖς σοῖς τροφεῦσι μήτε παῖδας περὶ πλείονος ποιοῦ μήτε τὸ ζῇν μήτε ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ δικαίου, ἵνα εἰς Αιδου ἐλθὼν ἔχῃς ταῦτα πάντα ἀπολογήσασθαι τοῖς ἐκεῖ ἄρχουσιν· οὔτε γὰρ ἐνθάδε σοι φαίνεται ταῦτα πράττοντι ἄμεινον εἶναι οὐδὲ δικαιότερον οὐδὲ ὁσίως τερον, οὐδὲ ἄλλῳ τῶν σῶν οὐδενί, οὔτε ἐκεῖσε ἀφί · κομένῳ ἄμεινον ἔσταιν ἀλλὰ νῦν μὲν ἠδικημένος ἄπει, ἐὰν ἀπίῃς, οὐχ ὑφ ̓ ἡμῶν τῶν νόμων ἀλλ ̓ ὑπ ̓ ἀνθρώπων· ἐὰν δέ ἐξέλθῃς οὕτως αἰσχρῶς ἀνταδικήσας τε καὶ ἀντικακουργήσας, τὰς σαυτοῦ ὁμολογίας τε καὶ ξυνθήκας τὰς πρὸς ἡμᾶς παραβὰς καὶ κακὰ ἐργασά μενος τούτους οὓς ἥκιστα ἔδει, σαυτόν τε καὶ φίλους τ τε τα έργα καὶ πατρίδα καὶ ἡμᾶς, ἡμεῖς τέ σοι χαλεπανοῦμεν ζῶντι καὶ ἐκεῖ οἱ ὑπέτεροι ἀδελφοὶ οἱ ἐν "Αιδου νόμοι οὐκ εὐμενῶς σε ὑποδέξονται, εἰδότες ὅτι καὶ ἡμᾶς ως κ ἐπεχείρησας ἀπολέσαι τὸ σὸν μέρος. ἀλλὰ μή σε πείσῃ Κρίτων ποιεῖν ἃ λέγει μᾶλλον ἢ ἡμεῖς. απ §. 17. Ταῦτα, ὦ φίλε ἑταῖρε Κρίτων, εὖ ἴσθι ὅτι Med. c. 3. Matthiæ Gr. 496. 8. Steph. in marg. An hoc quidem non facies, sed, si hic (Athenis) ducentur, te superstite, melius educabuntur et instituentur, te cum illis non versante? tui enim necessarii illorum curam gerent. Πότερον ἐὰν.] Ficinus appears to have read πότερον δὲ ἐὰν, approved by Fischer, rejected by Buttmann, as impairing the effect of the asyndeton, caused by omitting the adversative particle, as supr. §. 16. Πρὸ τοῦ δικαίου.] Cf. c. 9. a med. πρὸ τοῦ ἀδικεῖν. Οὔτε γὰρ ἐνθάδε.] For neither in this life, &c. Ταῦτα πράττοντι, sc. ̓Αλλὰ νῦν μὲν.] Sc; now that he Αδελφοί.] The Greek writers elegantly applied the terms ἀδελφοὶ and ἀδελφά το things which were the same or similar in character and kind. Τὸ σὺν μέρος.] C. 11. supr. a med. |