Atque dare in cineres, nitrati pulveris igno
Edibus injecto, quà convenere, sub imis.

Protinùs ipse igitur, quoscunque habet Anglia fidos,
Propositi, factique, mone: quisquámne tuorun
Audebit summi non jussa facessere Papæ ?
Perculsósque metu subito, casúque stupentes,
Invadat vel Gallus atrox, vel sævus Iberus.
Sæcula sic illic tandem Mariana redibunt,
Túque in belligeros iterum dominaberis Anglos.
Et, nequid timeas, divos divásque secundas
Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis."
Dixit; et, adscitos ponens malefidus amictus,
Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen.

Jam rosea Eoas pandens Tithonia portas
Vestit inauratas redeunti lumine terras;
Mœstáque, adhuc nigri deplorans funera nati,
Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis :
Cùm somnos pepulit stellata janitor aulæ,
Nocturnos visus et somnia grata revolvens.

Est locus æternâ septus caligine noctis,
Vasta ruinosi quondam fundamina tecti,
Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilinguis,
Effera quos uno peperit Discordia partu.
Hic inter cæmenta jacent, præruptáque saxa,
Ossa inhumata virûm, et trajecta cadavera ferro;
Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis,
Jurgiáque, et stimulis armata Calumnia fauces,
Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur,
Et Timor, exanguisque locum circumvolat Horror;
Perpetuòque leves per muta silentia Manes
Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat.

Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri

Et Phonos, et Prodotes; nullóque sequente per antrum, Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus umbris,

Diffugiunt sontes, et retrò lumina vortunt:
Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles
Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur.

Finibus occiduis circumfusum incolit æquor Gens exosa mihi; prudens Natura negavit Indignam penitùs nostro conjungere mundo; Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu, Tartareóque leves difflentur pulvere in auras Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago: Et, quotquot fidei caluere cupidine veræ, Consilii socios adhibete, operisque ministros." Finierat; rigidi cupidé paruere gemelli. Interea longo flectens curvamine cœlos Despicit æthereâ Dominus qui fulgurat arce, Vanáque perversæ ridet conamina turbæ ; Atqui sui causam populi volet ipse tueri. Esse ferunt spatium, quà distat ab Aside terrâ Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas; Hic turris posita est Titanidos ardua Famæ, Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris Quàm superimpositum vel Athos vel Pelion Ossæ. Mille fores aditúsque patent, totidémque fenestræ ; Ampláque per tenues translucent atria muros: Excitat hîc varios plebs agglomerata susurros; Qualitèr instrepitant circum mulctralia bombis Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco, Dum Canis æstivum cœli petit ardua culmen. Ipsa quidem summâ sedet ultrix matris in arce; Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Queis sonitum exiguum trahit, atque levissima captat Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis. Nec tot, Aristoride, servator inique juvencæ Isidos, immiti volvebas lumina vultu,

Lumina non unquam tacito nutantia somno,

Lumina subjectas latè spectantia terras.
Istis illa solet loca luce carentia sæpe
Perlustrare, etiam radianti impervia soli:
Millenisque loquax auditáque visáque linguis
Cuilibet effundit temeraria; veráque mendax
Nunc minuit, modò confictis sermonibus auget

Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes
Fama, bonum quo non aliud veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorâsse pigebit
Carmine tam longo; servati scilicèt Angli
Officiis, vaga diva, tuis, tibi reddimus æqua.
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,
Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente;
"Fama siles? An te latet impia Papistarum
Conjurata cohors in méque meósque Britannos,
Et nova sceptrigero cædes meditata Iacobo ?"

Nec plura; illa statim sensit mandata Tonantis, Et, satis ante fugax, stridentes induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis ; Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Nec mora, jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres prævertere nubes : Jam ventos, jam solis equos, post terga reliquit : Et primò Angliacas, solito de more, per urbes Ambiguas voces, incertáque murmura, spargit : Mox arguta dolos, et detestabile vulgat Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, Authorésque addit sceleris, nec garrula cæcis Insidiis loca structa şilet; stupuere relatis Et paritèr juvenes, paritèr tremuere puellæ, Effoetique senes paritèr tantæque ruinæ Sensus ad ætatem subitò penetraverat omnem. Attamen interea populi miserescit ab alto Æthereus Pater, et crudelibus obstitit ausis

Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres :
At pia thura Deo, et grati solvuntur honores:
Compita læta focis genialibus omnia fumant;
Turba choros juvenilis agit: Quintóque Novembris
Nulla dies toto occurrit celebratior anno.

IN OBITUM PRÆSULIS ELIENSIS.1

ANNO ÆTATIS XVII.

ADHUC madentes rore squalebant genæ,
Et sicca nondum lumina

Adhuc liquentis imbre turgebant salís,
Quem nuper effudi pius,

Dum mæsta charo justa persolvi rogo

Wintoniensis Præsulis.

Cùm centilinguis Fama, proh! semper mali
Cladisque vera nuntia,

Spargit per urbes divitis Britanniæ,

Populósque Neptuno satos,
Cessisse morti, et ferreis sororibus,
Te, generis humani decus,
Qui rex sacrorum illâ fuisti in insulâ
Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc inquietum pectus irâ protinùs
Ebulliebat fervidâ,

Tumulis potentem sæpe devovens deam:

Nec vota Naso in Ibida

Concepit alto diriora pectore;

Graiúsque vates parciùs

Nicholas Fulton, Bishop of Ely, died October 5, 1626, not many days after Bishop Andrews, before celebrated. He had been master of Pembroke Hall, ss well as Bishop Andrews.

Turpem Lycambis execratus est dolum, Sponsámque Neobulen suam.

At ecce! diras ipse dum fundo graves,
Et imprecor neci necem,

Audîsse tales videor attonitus sonos
Leni, sub aurâ, flamine :

"Cæcos furores pone; pone vitream
Bilémque, et irritas minas :

Quid temerè violas non nocenda numina,
Subitòque ad iras percita?

Non est, ut arbitraris elusus miser,
Mors atra Noctis filia,

Erebóve patre creta, sive Erinnye,
Vastóve nata sub Chao;

Ast illa, cœlo missa stellato, Dei
Messes ubique colligit;
Animásque mole carneâ reconditas

In lucem et auras evocat:
Ut cùm fugaces excitant Horæ diem,
Themidos Jovisque filiæ ;

Et sempiterni ducit ad vultus Patris :
At justa raptat impios
Sub regna furvi luctuosa Tartari,
Sedésque subterraneas."

Hanc ut vocantem lætus audivi, citò

Foedum reliqui carcerem, Volatilésque faustus inter milites

Ad astra sublimis feror:

Vates ut olim raptus ad cœlum senex,

Auriga currûs ignei.

Non me Boötis terruere lucidi

Sarraca tarda frigore, aut

Formidolosi Scorpionis brachia ·
Non ensis, Orion, tuus.